Alle inzendingen over lichaamstaal

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

verder dan mijn oren horen dan mijn armen reiken dan mijn ogen zien dan mijn hart kan voelen dan mijn gevoel kan gaan…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

Vraag niet 'Hoe gaat het?' als je dat echt wilt weten -- Gedrag zegt het je.…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

Hoerwel ze nu meer van de aarde is, zit haar lichaam nog vol verhalen, wel is het moeilijker ze te lezen, steeds onduidelijker worden de signalen. Maar haar rusteloze ogen liegen niet, haar stem, nu haperend en krachteloos, kan niets verbergen, met heel haar lichaam laat ze zien dat ze verdrietig is, blij of boos. Toch zijn het vooral haar…

gaten in de markt zijn verstopt met hun overvloed het doofstommenspel heeft onze jeugd gefixeerd op een gigantisch taalprobleem leren communiceren praten met elkaar samen en apart luisteren fluisteren reproduceren het dss heeft onherstelbare schade aangericht in deze gevoelige periode van kijken meedoen en nadoen mimisch en lichaamstaal…

Gedachten omschreven zinnen verweven blikken ongelogen Lichaamstaal ? Bedrogen ! Moeilijk te verwerken Woorden die versterken Ogen vol emotie 'n traan die ik zie Onrust in lijf en leden Horizon verbreden Zoekend naar iets blijft over ... niets !…

jouw dans rijgt stukjes stilte aaneen haalt uit geluid zachte tonen in draai en bewegen komen vorm en ritme tot leven als melodieuze lichaamstaal jij nodigt uit met handen en voeten in een sierlijk begroeten als parels stralen je ogen tijdens ons zwevend gaan ik danste als schaduw achter je aan…

jij ensceneert bindt waar raken kwetsend kan zijn ziet de hint in lichaamstaal de schaamte al voorbij in het decor van alledag verschuif jij heel subtiel de macht past in choreografisch denken de posities aan zachte gebaren wenken om door te gaan zonder te confronteren weer dans ik lichtvoetig weg om het nogmaals te proberen…

Haar lichaamstaal was een wiegend zwijgen intens tastend in de lucht als gebroken twijgen. Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte uren en dagen lang !…

zijn woorden passioneerden niet meer kwamen als warme verstikkende dekens uit de krant mimiek en lichaamstaal waren verdroogd zelfs het vonkje met agressie was gedoofd met passieve euthanasie omdat er geen spirit meer voor handen was nog bewogen zijn lippen met de bekende mimiek we zijn bijna klaar met er stevig aan bezig…

Vergeet die ijdele gedichten maar lees de lichaamstaal in mijn onhandige gebaren terwijl ik je aarzelend bespeel en voel wat jij mij doet ervaren…

je sminkt gezicht met ogen en je huid is naturel lippen zijn de koren naast het orkest in lichaamstaal kleedt je met muziek uit duizend instrumenten gebaart het licht en breekt met vingers kleuren op decors danst bevallig wat emoties met als partner het publiek jij bent hun diva in de grote kunst applaus brengt jou het…

de aarde is niet langer plat doch redelijkerwijs het fornuis braakt gekookte melk het gas vergeten er smoort een vroege ochtend in lichaamstaal en hoofdelijke stemming we hebben onszelf onthouden toen iedereen vergat ons te weten hoe vind ik mijn huis terug voorbij de kruising van wegen een streep licht tussen nachten of mens onder…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren ontroering brengt meer kalmte dan zwijgen eenzaam kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk door intieme artistieke streken gelaten in liefdesverdriet gestreeld breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

echt gespiegeld hebben wij nooit we kaatsten naar elkaar zagen vorm en kleur alleen een vage lach kon er vanaf pas later ontdekten wij dat ons schrijfgerei voor lichaamstaal in formaat verschillend was dus een eigen perceptie had wij zijn gegroeid in elkaar lezen het uittekenen had niet altijd een innemende kracht die kwam…

jouw vingers waren geboren om anderen te bekoren namen in hun subtiel touche alle emoties mee sloten energieën kort na dreigende overbelasting weerspraken angst met koesterende verrassing in warme lichaamstaal waar zorg basis behoeft is jouw aandacht apart die werkt met het hart uit een congruent aanvoelen van de liefste…

onhoorbaar lachen sporen geluid die de hartslagen van het leven omgeven nodigen uit om te delen in de rust en ontspanning van alles dat geen auditieve vibraties heeft toch staat stilte bol van overleg alleen de golflengtes zijn voor ons gesloten wij schreeuwen ze weg woorden overheersen onze lichaamstaal in de subtielste nuances…

waar is de moed gebleven om je als mens onder de mensen te begeven het schuifelt voort zonder op of om te kijken loerend naar het schermpje gelijken zelden vang ik nog een blik van kijk mij eens aan ik zie jou en hier ben ik samen zon en warmte delen in lichaamstaal de tekens spreken van blij zijn met elkaar in raken herinneringen…

je ogen donkeren als je hart weer zwicht voor mijn verleidingskunst handen gaan al trager je antwoorden steeds vager tot je lach breekt in een gunst zo nader tot elkaar dat lichaamstaal zijn eigen hoofdletters creëert de zinnen kort en heftig worden het ritme warm voelend is helaas geen luid applaus na de apotheose omdat de…

ik heb hun ogen gezien sprekend passievol en in vlaagjes verliefd werd gefocust door hun emoties de rest van de gezichten herinner ik me niet lichaamstaal completeerde woorden en zinnen die in blikken leken te beginnen ieder had zijn verhaal ik verstond zelfs de taal heel diep van binnen in een zacht samen zingen het zal de…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

knip maar met je vingers ik ken je lichaamstaal in subtiel gebaar altijd zal ik jou beschermen ook als je blik wordt gedwarsboomd door onverlaten in hun boosaardig perspectief en je lach in haar hemelse reikwijdte wordt geblokkeerd door schaduwen van valse echo’s daar waar je tranen vloeien zal ik ze drogen en zorgen laten vervluchtigen…

ieder jaar weer word ik verliefd op jouw lentemuziek die klinkt in je stem waarvan de kristallen tonen verwaaien in warme wind speels fonkelt de melodie van je ogen in kleuren die alles beloven zacht dirigeert lichaamstaal het bloeien van onze bloemen naar de voorjaarsfinale weer luidt het geel wit van duizend madelieven jou in…

zag stilte branden warm licht wenkte spiraalde traag omhoog zacht zoog zij mij op ik liet me gaan van het geluid vandaan ontvouwde vertrouwde openheid liet me drijven op kleuren die elkaar niet weerspraken maar met ogen en lach een nieuw universum maakten heb lichaamstaal ervaren waarin woorden overbodig waren in het voelen van…

in het voorbijgaan zag hij lippen zwijgen ogen veelzeggend lichaamstaal overduidelijk vijandig hij glimlacht in het voorbijgaan men negeert hem alles wat niet is gezegd zal nog worden besproken uiteindelijk zullen woorden roemloos sterven in de nacht geen zorgen want men heeft hem niet van binnen geraakt deze vijandige…

de woorden waren oud gesleten in herinnering hun warmte was steenkoud kussen waren uitgebloeid in geur en kleur de werkelijkheid ontgroeid ik moest je zien in lichaamstaal weer met je spreken onze liefde kon ik niet vergeten je huis is één verwelkoming in uitgestrekte armen je kus is als mijn warme thuis ik til je nu de…

gezicht beeldt het allemaal uit waar je handen zinnen maken in de hoofdstukken van je armen boekt je gelaat een illuster plot snel lezende ogen vangen bot synchroniciteit is niet te integreren als chaos voertaal blijft pas als de delen zich puzzelend naar het eind begeven is de epiloog ook door de gewone mens in lichaamstaal…