283 resultaten.
Valt als een wit gordijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 276 herinneringen sneeuwen
nog niet erg hard
maar wel gestaag
de zuivere kristallen
die het binden
blijven helaas erg vaag
ze stuiven en dansen
ongrijpbaar door wind
speels als de lach van een kind
alleen in luwte
verpakken ze langzaam het zijn
binden is moeilijk te vatten
vragen blijven niet
aan het antwoord haken
onzekerheid valt…
Wederwaardigheden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 zij vertelt mij alle dagen
in jubelen en klagen
haar wederwaardigheden
wij delen het verleden
altijd op pad
naar iedere uithoek
of hooggelegen oord
overal wordt zij gehoord
stuwt met vaste hand
haar bagage vliegensvlug
over zee en land
barrières kent zij niet
geniet soms even
in de luwte van mijn tuin
dwarrelt wat met bladeren
ritselt…
Eolisch sediment
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 De vrije vlucht duurt nochtans maar even,
want in luwte geleid door kalme hand
dalen zij als stof van zwangere wolken neer.
Zij kruipen voort als eeuwig stuifzand
maar keren nooit naar ijle luchten weer.…
Le temps des cerises
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 219 Het juliet rondom mij
tegen het blauw van Magritte
drijven wollige plukken voorbij
ik
in een tuinstoel
lig hier
voornamelijk
mezelf te zijn
het patina van de tijd
krijgt meedogenloos
vat op mijn lijf
en in de luwte grijnst
de schaduw van verval
maar zolang
het juliet rondom mij
er wollige plukken drijven
tegen het blauwe zeil…
de horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 488 zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door duizenden
mulle indrukken
die gewatergolfd wegspoelen
naar de vergetelheid
van ongeschreven regels
de vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
De horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 298 zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door duizenden mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
De horizonner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 313 Zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door ontelbare mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
Smeekbede
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 509 In gouden gewaden ga jij
als het wuiven van korenaren
over de velden van mijn minzucht
naar die zee van eeuwige luwte.
Het zwarte haar in dikke vlechten
dansend op een schouderblad
dirigeer jij mijn ritmiek,
metronoom van mijn verlangen.…
Jouw hemels blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 145 ik weet dat
mijn tranen niet vallen
zie ze gaan in stromen
verdampend tot dromen
mistige wolken
die emoties vertolken
van vorm en kleur
steeds verschieten
hun buien hozen
gevoelens gieten op
stormachtige winden die
neerslaand de luwte vinden
geschoond weer stijgen
om uiteindelijk klaring
te krijgen oplossend in kou
van jouw hemels…
Zij aan zij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 399 loopt, tot ‘t overbodige
Op tijd is zelfs te vroeg
Ik gedij goed in de droogte
Crisis als verwennerij
Gesmeerd dat alles nu zo gaat
Ik ben echt veel te blij
Ik heb niets te concluderen
Geen doordenk-draverij
Geen paarden die naar woorden grazen
Richting een groene wei
Daar in een zachte schaduw
Langs mijn linkerzij
Mijn veulen in de luwte…
stille wens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 411 als ik ooit verdwijn in een stoffige
plooi van de tijd
vind me dan weer in de luwte van
die ene boom
waar klaproos en boterbloem het
weidse wuivend met ons deelden
waarover we spraken of zwegen
zich fluisterend herinneren laat
nu de wind er nog speels door
het lover waait
en rond die boom nog liefde ruist
in tere tinten…
Onze profielen verschillen
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 321 de stiltebloemen spreken zwijgend
in een taal die wij slechts verstaan
en in de luwte van jouw profiel
huis ik zonder besef van tijd
en teken ik muizenpootjes
die dribbelend jouw beekje
oversteken
doch legt deze ranke nacht
weer een strop om mijn
besef van tijd en dwaal ik
in de gitzwarte duisternis
in holen waar ik me stoot
aan…
Rusteloos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 171 Tussen rusteloze spinsels
dwaalt de slaap verloren rond
kan geen ruimte vinden
voor een echte eigen plek
In de luwte van de chaos
waar geen maanlicht valt
probeert het schaduwbeest
de nacht te overleven
Met zware zwarte vleugels
vliegt het dwars door de tijd
naar het land van bloemenhoning
waar een zoete rust zal wachten
met de morgen…
Onder felle tegenwind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 157 alleen de langste sprieten
van de grasmat buigen
onder felle tegenwind
zichtbaar zijn de sporen
die maatschappelijk verval
in het weidse land getrokken heeft
het snel door bochten maaien
maakt modderpoelen
in het al jong gekneusde gras
eindelijk knakken zij die
jarenlang hun zaad hebben geschoten
in de luwte van het onverdiend succes…
Lage branding
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 169 In de luwte
van laagte
lijkt de zee
uit te steken
boven mijn kruin,
of zou het komen
door de hoogte
van het duin?
Langs mijn eigen hijgen
hoor ik palmen ruisen,
ondanks dit blindzwijgen
zie ik de zee immer bruisen.…
Boomgaard
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 254 Dwalende gedachten
door de oude perenwijn
op een dag zo mooi als vroeger
zal het ooit weer kunnen zijn
in de boomgaard met die dromen
en het uitzicht over de rivier
maar mijn gedachten
snoeien bomen
slechts de fruitschaal
is nog hier
met oude foto's
van jouw glimlach
zie ik terug mijn vergeten dag
in de luwte van oude perenbomen…
Hun schaatsenlied
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 318 warmde winterhanden
aan het kuilend gras
voelde zon van
afgelopen zomer proefde
weer intens haar kracht
hoor de schaatsen
slijpen aan het ruwe ijs
zie baard en knevels zich
verbijten aan de pegels die
hangen en de vorst steeds vangen
maar in de luwte
van het riet onbereikbaar
voor de stevige noordooster
zingen zij hun schaatsenlied…
Arie en Arie
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 281 Voor beiden: weg uit het publiek bestel
Want Boomsma voegt zich bij de commerciëlen
Om bij Net5 de mooie man te spelen
En Slob gelooft het Kamerwerk nu wel
Hij ruilt de politiek voor de historie
En kiest voor meer gezin en minder glorie…
Een gouden gloed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 sereen wolkt
avondlicht met
lange schaduwen
voorbij de drukte
van een hectische dag
nog speelt
een gouden gloed
door je krullend
haar waar wind zijn
laatste adem blaast
vaag ritselt
wat verdwaald
papier op luwte
plekken in het
definitieve setten
een verre schreeuw
wiekt weg in echo
kaatst de kreet het is
voor vandaag wel…
apodiumbeet
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.144 hij vervult zijn uren
hem eens vrijgevig geschonken
met het delen van zijn gedachten
talenten penseelstreken gebracht
in de luwte voor de nacht
het is de eenzaamheid
die hem steeds verder drijft
maar ook de reflectie
aanbidding of begrip
in de ogen op hem gericht
terwijl hij zijn kunstjes brengt
ongepubliceerde artiest
in hemdsmouwen…
Jaarringen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Nerven in geborgen luwte
van verzamelde jaren
rijzen uit geurige aarde,
zich aldus verheffend
boven ondermaats gekrioel.
Bronzen standers
in wassende omvang,
reiken tot hemelse
vormen met gewichtloze
wolken als doel.
Rechtstandig, de armen
uit de mouwen geheven,
of in cirkels zonder aanvaring.…
Herfstige overpeinzing
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 114 Het jaar
en zijn getijden
elk seizoen
weet mij te
verleiden
tot overpeinzing
en verrukking
die beurtelings
strijden
om de vreugde
in mijn ziel
dit volledig
te ondergáán
ónder gaan
in dat palet van kleuren
en geuren,
in die
seizoenen
van koude, lauwte,
luwte…
Lichtval
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 traag schrijden
luwte en schemer
betreden zienderogen
vroeger dan laat
dieper dan donker
een verte verdwijnt
de avond ontvouwt
vormt nachtwolken
op gedempte toon
in het laatste schijnsel
gloeit een bergtop na
het glas leeggedronken
dagelijks brood gegeten
een omsingelde maaltijd
borden onder de kraan
geheimen en beloften
betranen…
penseelt rumoerig haar lucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 260 noorderlicht valt buiïg
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
Winden neigen
toch naar luwte
dwarrelen een zucht
het mes schuift
scherprechterlijk
langs kleur
wolken breken
zacht in olie dampen
verdrijven nevelend hun geur
tijd om je palet
en zin te keuren
er moet nog veel gebeuren
met het licht dat de zon
voor…
Droombestaan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 110 Je zwaait nu ik nader kom
en in de luwte jouw stem
weer herinnert aan de heimwee
door jaren in de wildernis
Even flakkert de emotie op
van nachten samen in bed
je vraagt me teder
naar mijn droombestaan
dankbaar voor wat geweest is
gereed voor wat er gaat komen
Er is geen antwoord nodig
je woont in een schilderij
van een eenvoudige…
Intrige en ogenvenijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 74 de luwte is groot
als je geen haantje
de voorste wilt zijn
ver van intrige
en ogenvenijn
red je het wel
kun jij die
talenten ontvouwen
waarop mensen vertrouwen
zonder onderling
gekissebis weet jij snel
wat er echt aan de hand is
waar anderen krakelen
over handen wapperen
heb jij ze allebei aan bed
en wuift
zonder hak te zetten…
Lente aan zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 422 Lente aan zee
grens tussen water en land
hagelwit strand
te midden van elementen
Dichter bij de oorsprong
van het leven kom ik niet
lentewarmte jaagt grauwe kou
de zee over naar ‘t noorden
In de luwte
aan de voet van de duinen
bij ruisen der branding
zink ik weg in ‘t geheel
Los mediterend op
in blauwe weidsheid
de…
Een pijnlijk raken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 zacht wiegen
de boompjes dicht
naast jouw stam
jij hebt ze
jarenlang
luwte gegeven
jonge spruiten
markeren de liefde
van samen leven
toch schuurt
af en toe nog hun bast
in een pijnlijk raken
is het licht
even zoek dat hen
gelukkig moet maken
hopelijk kan jouw steun
hun lente doen groeien
naar een warm zomers bloeien…
Mos
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 584 In de luwte van de boom
In schaduw van macht
Groeit het schuwe mos
Dat zonder schroom
Pretentieloos
Genoegen neemt
Met het minste licht
In staat
Om fris groen
Onbaatzuchtig zacht
Slechts daar te zijn
Om de donkerste plek
Van kleur
En warmte te voorzien
Zoals compassie
In kosmos
Fris groen, onbaatzuchtig zacht
Zorgt voor licht en liefde…
Hartenbloem
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 200 een bloem weerspiegelt
in het water
gracieuze blaadjes
dansen in de luwte
op de stroming
ze kent geen tijd
enkel de jaargetijden
waarin ze droomt
van een lange lente
een bloeiende zonneglans
in het nu
ze verbergt, spaart
wat harmonieuze kleuren
want, ze wil er nog zijn
bij de mens, de zomer
waarin vlinders elkaar ontmoeten…