Alle inzendingen over natuur OR seizoenen OR Tuinieren

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

Het ijs wil maar niet dooien De sneeuw valt steeds maar weer De winter duurt nog even Dus geniet ik nog een keer Van het mooie witte landschap Dat zo sprookjesachtig is Bestrooid met een laagje mysterie Zo zacht, zo wit en fris Het roodborstje kijkt naar binnen De winter is haar tijd Moeder Natuur heeft het goed gedaan Dit seizoen wil…

ik vleugelde het licht van de zon beteugelde liefkozend haar warmte door met schaduw en wind regulerend de natuur te bedelen met de benodigde golven groen die naadloos pasten in het jaargetijde van het seizoen juist daar waar de zon moeilijk door begroeiing de aarde bereikte flitsten helende stralen langs stammen en takken…

als religieus intermezzo door de hogere macht en mystieke kracht van de machtspersonen die manipulatief bezig waren in het eigen straatje het verfijnde raderwerk synchroniseerde niet meer met de tijd en seizoenen hitte droogte en kou doken in extremen bomen en planten leden onder kaalslag de natuurlijk habitat van dieren werd vernietigd…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

aangenaam en zonnig vandaag even het gevoel van voorjaar maar in aangrenzende tuinen begint men met 't lawaai van gemotoriseerd tuinieren dacht ik heerlijk rustig buiten het boekenweekgeschenk van Geert Mak te kunnen lezen jagen ze mij met hun kabaal al snel naar binnen ach ja Nederland ten voeten uit ik een motormaaier hij een motormaaier…

Voor mij zal het papier thematuin blijven Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen In een klein theehuis schenk ik reisverhalen Een inktvijver toont takken met olijven Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen Een eigen Flanders Field zal ik ompalen Waarboven leeuweriken psalmen schrijven Amor en Psyche…

Ik heb een bundel aan hout opgeslagen vol met dode takken die elkaar verdringen goede en slechte jaren leesbaar in de ringen versplinterd door het amputerend knagen Herfst vergeten bladeren ritselen hun aderen mos was de stinkende zwammen weken voor vliegjes dansen het afgezaagde verleden door hangen in groepjes spinsels te vergaderen De…

Open deuren en ramen laat binnen de wind, die piepkleine vogels neertuimelt uit nesten gevlochten met dode welvaartsresten van verre seizoenen verbleekt door de tijd.…

Vanuit de coulissen van de hemel strooit zij haar stralen over de aarde Zij verwarmt nog niet nog bleek is haar licht Licht zo oorverdovend stil en kleurloos bleek stil als het lied van de doven bleek als de schaduw van de dood Er zijn sporen van eeuwig lijden een heldere bestemming ontbreekt in het niemandsland tussen dood en leven tegendraads…

jij hebt weer bloemen gestrooid waar een herfstige dood de zomer begraven had het winters zwarte pad dat sneeuw als deken zag vergat de tijd waar lente al lieflijk danste het groen druk met voorjaar sjanste bloeide zon zijn bloem nog nevelden de mooiste kleuren tussen bomenlicht de door jou gestrooide bloemen extra belicht…

overal waar jij verscheen gaf natuur acte de présence zag in de verte al de knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven. Zomer, nu alles in me terugkeert zie ik het paard weer, liggend met gestrekte benen, als was zij dood, met wieltjes, en de grijze, veel te dikke buik, waaruit een kraai pikt, dons en haren…

tegen wind gezegd zonder op te spelen hoorde ik al de groene melodie van velen pas ontloken en nu al in het zonnig koor gekropen in warme vlagen weten zij de muziek te dragen van de eeuwenoude dirigent die elk blaadje persoonlijk heeft gekend in een door schaduw gestreamde versie wordt de zomerzon geëerd zij is de godin die seizoen…

Zwart geaderde beuken, glimmen in een druipend mistgordijn. Ze blozen met hun wijnrode kruinenkop als een mimefestijn van Chinese nimfen. Populieren priemen hun naakte zwepen in de iele lucht. Nog enkele blaadjes wisperen met een diepe zucht hun laatste fezelverhaal. Kraaien roeien stil door de mistrivier. Ze enteren knoken van een…

Mijn tuin bepoederd met glinsterend wit kristal in één nacht veranderd door 'n fijne sneeuwval in een betoverend mooi wintersprookje. De treurwilg in wintertooi tot het kleinste stronkje het gammele tuinhekje met een wit kanten randje. Het vogelhuisje een waar paradijsje voor vinkjes winterkoninkjes en sijsjes. Ik laat mijn tuin nu…

Bladeren in alle kleuren bloesems met heerlijke geuren Kleine vruchtjes hangen aan de takken alle kinderen proberen ze te pakken In de winter lijkt hij dood alsof hij geen tegenstand bood Zo kaal en zo stil kan niet doen wat hij wil Maar dan komt de zomer weer en er komen vruchtjes, steeds meer In onze achtertuin, zo loom staat onze mooie…

Slapend leven ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin…

. ------------------------------------------ Uit: 'Tussen seizoenen'.…

. ------------------------------------------ uit: 'Tussen seizoenen'.…

Nog even lonkt het zonneoog door d’ uitgeplozen wolken. Roze lippen dimmen de koperen wimperstralen in rosse wenkbrauwharen. Nog even schiet het zonneoog felle schichten die doven in wolkenslierten vol roze zalmen en flitsende Lichten. Geruisloos glijdt het zonneoog diep in d’aarde en dooft. Stille schaduwbomen spoken huiverdromen…

Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staat. De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel open en wervelt glinsterende kolken omhoog uit gele bladerhopen. Als gevallen…

Wereld van aarde, alle lichten uit. Slapend lichaam van grond, geurige lieve mandarijn, hangend aan je gedroomde takje in de nachtgaard. Regen in juli, liefde in woorden. Je lichaam slaapt als de schim van jonge bomen. ------------------------------------- uit: 'Alle bundels gedichten', 1976.…

ik eigen blauw als basis voor helderheid en kou het donkere geeft diepte in mysterieus verdwijnen door het lichte sprankelt zon zijn magisch schijnen op pril groen en later schaduwrijk koel zomerloof dat herfst belooft in vrucht en kleur een volle rijke oogst groen en blauw daartussen parelt leven als schitterend gegeven…

ik wil dat de zon gaat schijnen maar zij breekt haar stralen tot een zielig kwijnen verlang naar een strelend plagen door de wind die als warmtedrager met verrassend koude vlaagjes een frisse balans hervindt geef mij maar de zomer met stukjes prille lentebloei groei die nog seizoenen mee gaat en ons volle oogsten laat…

waar groot hoefblad groeit is de oever verdwenen daar schuilt de kikker als de avond valt en de bloemen zich sluiten danst de mug zich warm lisdodde kijkt uit langs weiland en waterkant doodstil vlucht een vis nauwelijks merkbaar drijft het waterlelieblad maar de tijd verstrijkt ------------------------- uit: 'Bladeren', 2007…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…