Alle inzendingen over ongeduld

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…

ze schreeuwde uit onmacht en ongeduld nog was er geen vooruit de massa stil honderden ogen keken haar aan blaatten de brandende vraag van tweeletters waarop zij nu even geen antwoord wist te geven het oponthoud kon nog wel vele uren gaan duren de vervoerde melk werd steeds zuurder met een herderin die niet kan…

hersens kraken in machteloos gevecht beslissingen dringen op en verdwijnen met een zucht het hoofd stroomt vol gedachten zweven eenzaam verloren zonder lichaam negerend het gevoel dat klopt van ongeduld het hart roept luister en in de stilte die valt glijd een traan begrijpend waar een serene rust tot leven…

Alstublieft, let u toch op meneer de zon staat laag en geeft een gouden gloed ten oosten pakken zich de wolken samen naast waar u ongeduldig wacht kunt u de mussen opgewonden horen praten let op, net naast uw koffertje en uw gepoetste schoenen een herderstasje bloeit de korstmossen groeien.…

daal af langs stenen die nooit zon hebben gezien waarvan de kleuren eeuwenlang verdronken zijn totdat de bron wegviel er vloeit geen water meer dat barsten vult het ongeduld van dorst bestrijdt pas op de bodem zie ik dat de wel is opgedroogd in waternood moet wiggelroeden naar de nieuwe loop haar richting geeft mij hoop…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was.…

Je vult elkaar aan Met nemen en geven Met de ander begaan Ruimte beleven Samen maak je het fijn Er voor elkaar zijn Zorgzaam en zorgvuldig Niet ongeduldig Je bent elkaars maatje Het nare dat laat je Je lost het samen op Geeft elkaar een schouderklop Zo lang en zo goed Iets wat je samen doet Nooit te benauwd Het voelt zo vertrouwd…

Geef me de ruimte Ik krijg geen lucht Al die verwachtingen Al die verlangens Die constante zucht Geef me de ruimte Ik krijg het benauwd Het ongeduld De schuld Het laat me niet koud Geef me de ruimte Doe een stapje terug Laat het even zijn Laat mij even zijn Ga van mijn rug Geef me de ruimte Om te bouwen Dan bouwen we een brug…

zag je hand de vingers wenken kleine kootjes ongeduld nagels nog verguld met rode lak de kleur van lippen in je lach altijd zo innemend maar gaandeweg steeds meer bevelend met het laatste van je kracht nog dwingend spelend tot jij wilt gaan met ogen licht van eeuwigheid handen open en vingers eindelijk gespreid…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

wachtende ongeduldig dolend in het ongewisse blijvend starende ogen priemen in het niets dat een leeg beeld weergeeft op een troebel netvlies een diepe zucht zakt diep weg verloren in machteloze strijd om zekerheid eindeloze stroom gedachten verwaaieren in een onrustig hoofd bezeten moe en gestreden berust hij…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

Voorvoel mij Voorvoel mij, zei ze verstild, stil dan zegt ze, in ongeduld Bedoel je, zeg ik, dat ik voorvoelen kan?…

Ze is er haar lege vel opent mijn ogen wit Licht Langzaam hortend en stotend verschijnen zwarte figuurtjes lijntjes Ik wacht en kijk een figuurtje seint flikkert zwart op wit wachtend op meer vooruitlopend ongeduldig boegbeeld Ik kijk onbewogen hardvochtig bijna onaangedaan zeker in grijswit kalm ben ik wat komt zal komen…

Emoties beklinken deze avond onverhuld reeds verwachte einde van mijn ongeduld je kunt mijn eerlijke gedachten niet lezen hoeft mijn zuiver denken niet te vrezen ik laat je gaan met die andere vrouw in wetenschap dat ik nog van je hou bewaar momenten van daarnet en toen en geef je als afscheid een hartelijke zoen al kun je gedachten niet lezen…

Het regent, mijn huid ondergaat de vochtige geseling onder stil protest; Het regent, goten worden tot rivieren waar doorheen papieren scheepjes een veilig heen komen zoeken; Het regent, de zomer huilt uitbundig om de haar onthouden zonnegloed; Het regent, ik knipper het prikkend vocht ongeduldig uit mijn klamme ogen; Het regent, soms ook…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Aan deze ongeduldige liefde kan ik kapotgaan aan flarden gescheurd, het kangoeroejong wordt met zijn kop tegen de muur gesmeten. Overal bloedspatten op de muren van het huis, in de koele kamers stijgt de temperatuur zo veel koortsige adem wordt uitgeblazen. ------------------------------------------ uit: 'Lilian Sugar baby', 1990.…

De nacht had verlossend moeten komen maar ik was de weerloze in haar web van ongeduld. Ik lig verstrikt in een kamer vol knopen en haakjes devoot knielend, biddend, smekend onder haar strenge blik. Gebroken slik ik mijn nederlaag en vlucht in de luwte van een bevrijdende morgen.…

om me heen liggen regels te baden in het licht geen schaduw of boodschap verstoort hun vreugde van bevestiging ik beloof ze nog meer blauw en vraag of ze mijn gedicht willen binnentreden zodat ik het schateren kan horen als kinderen onstuimig op het zandstrand fladderend in wind en rode zomerwolkjes op blosjes van scheppend ongeduld…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

Vanmorgen vroeg eindelijk koel genoeg om te gaan slapen, helaas de paarden trappelden van ongeduld hinnikten om aandacht en om jou Hoe jij in dromen omgegaan was met de hitte van de nacht De wekker die om zes rinkelde Je wakker werd, zorgvuldig zandstof uit je gedachten klopte zomaar naar me keek, aan me dacht een hand uitstak en je beheerste…

Het strelen van de wil, Door ongeduld vergaan, Het bevaren van je liefde In een leeggelopen oceaan. Verstrengeld in kille woorden, Gebroken door het weten; Om verlost te zijn van de pijn Zal ik jou moeten vergeten……

Geloven is weten dat het goed komt, maar een mens is vaak erg ongeduldig.…

beroof me van het heden over drie weken opnieuw het leven gevoelens sidderen door me heen ik heb er liever geen geef terug mijn eigen ik want deze schizo voelt zich zelfs te sick zo hard is soms het bestaan terwijl depressies komen en gaan O lichaam verlaat toch mijn angst Gaat heen met mijn ongeduld! Verdwijn uit mijn ogen!…

er werd een kindje in mijn hand gelegd, zijn haren goud zijn lach verweven met de mijne schier beslecht, met al dat fijne van een pasgeboren dag alles mag opeens nu bruikleen in mijn vingers snijdt want straks als hij weer weg is, voel ik spijt en ongeduld wonderlijk, hoe liefde thans mijn lach verguldt gehuld nog, in zijn vroege…

Op kleine meisjesvoeten, in pantoffeltjes gehuld, gaat zij haar vader groeten haar hoofdje is vol ongeduld Speciaal voor deze dag heeft zij zo haar best gedaan en met een guitige lach reikt zij hem een pakje aan De vader half wakker, het is pas half zes, glundert naar zijn rakker, naar het cadeau van zijn prinses Alles wat zijn kleine meid…

een dag hard werken in een oververhitte ruimte maakt het buiten kouder dan het laagje ijs de wagen ontdooit nauwelijks ramen beslaan al snel met geademd ongeduld heel wat later wordt het langzaam huiswaarts glijden over aangekoekte en bevuilde wegen als ik tenslotte mijn eigen straat inrij is alles zuiver wit, slechts dierenpootjes…

je blik gericht op niets je zag me niet maar dat is geen wonder ik speelde wind of zoiets ik trok je aandacht door golven te maken je stiekem nat te spatten je glimlach verscheen alsof je me voelde maar niet goed in kon schatten ik sprong op je lippen in piepkleine druppels je likte me dorstig op de kus was geweldig je tong ongeduldig…

Geduld Met liefde aangevuld De tijd om te wachten Je mag wat ontkrachten Tumult Het ongeduld brult Het mag wel wat betijen Als wens tussen partijen Tijd met wachten opgevuld De weg van het geduld Vreedzaam wachten Niet verachten Geduld Elkaars hart gevuld Het paradijs laat zweven Het heeft elkaar veel goeds gegeven Roel van Ekeris…