Alle inzendingen over poezie OR zinnen OR woorden

ik heb altijd de echo’s van je woorden gehoord met de nadruk op het leven maar nu lijken je zinnen alsmaar iets van hun kracht te verliezen diep van binnen ook de spirit in oogopslag en weerwoord het helder blikken gaat wat inschikken nochtans is je aura buitengewoon vitaal gekleurd spreekt lichaamstaal nog altijd voor haar…

De letters zijn de steken De woorden zijn 't patroon De zinnen zijn de pennen Soms wordt het wonderschoon Af en toe valt er een steek Die ik dan op moet pakken Om het eindresultaat maar niet in te laten zakken De pennen laat ik dus tikken Met patroontjes uit mijn geest Ook als er maar één iemand geniet Is 't niet voor niets geweest…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

argeloos gevonden woorden, wat gezet op rij tot regel wordt naamloos roepen ze een beeld op en weten dat ze met elkaar, samen zoveel sterker staan regels mooie woorden ingezet om wat te zeggen timide schuift een woordje op om mee te doen met meer vertellen, een beetje, lichtjes aangedaan één voor één een stapje verder samen naar een eenheid…

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

jij laat woorden buiten zinnen dansen in een vrolijke extase van veelal ongekende kansen zich vurig laten zien in experimentele kleuren die als impact ook een nieuw begrijpen geuren de spraakverwarring is nooit babylonisch want feesten kent geen tijd samen genereert een geweldige gezelligheid in een carrousel van losgelaten…

Niet alleen de woorden die gelezen worden, raken diepste zijn Aaneengeregen zinnen verhalend vertalend worden uiterlijk onbewogen gelezen tot de kern is doorgedrongen ziel wordt geraakt lucht ontsnapt aan longen zucht wordt geslaakt Een lint van emoties, waardoor ongeschreven woorden worden doorvoeld, zetten onzichtbare beelden…

ik hou van woorden, die druipen van leven gebald in een vers dat schreeuwt: zo zag ik het nog nooit! woorden die wroeten en tieren kop op ! ga door! straks wordt het : buigen of barsten! zorg nu voor bevrijding of je blijft eeuwig gekooid!…

herlees de letters verwoord woorden en verzin de zinnen zoek de oplossing in een gedicht dat letterlijk jouw zinnen verwoord…

droom en pronken woorden met een nieuw gedicht…

de woorden zwijgen gaan je met stilte bekijken in onuitspreekbaarheid hun eigen plaats niet meer begrijpend in gebroken zinsverband ze dragen geen taal en tekens gedoemd tot verdergaand vergetelheid pas als jij geluid laat horen is hun nieuw geboren aanspreekbaar zijn…

jij vertrapte de letters smeet met woorden slingerde zinnen vol waarheid dwars door de ruiten naar binnen ik raapte de scherven lijmde letters tot verbrokkelde woorden maar miste de waarheid in halve zinnen jij hebt mij verlaten in alle staten maar diep van binnen weet ik dat jij mij weer ooit zal beminnen…

de taal maakt zich los van het woord klanken vervagen in het loze niets gebaren verstillen zoals bij strenge vorst de wolkjes die ik uitblaas 'hoop 'is het woord dat ik iemand hoor fluisteren 'hoop 'is de kachel waaraan wij ons gaarne warmen…

soms is er een opening waar woorden zinnen gaan ontstijgen een eigen intonatie krijgen beelden laten spreken die een eerst bedoelen zijn ontstegen en nu een eigen leven leiden in ontsnappen uit de context die hen begeleidt en diep in de emoties van de lezer snijdt is dat chemie waar schrijvers steeds om vragen hun woorden die door…

Letters geschuffeld mensen vormen de woorden zie de zin ervan…

Gedichten zijn niet voor een grote groep Dat weet ik maar al te goed Toch kan ik het niet laten Het zit in mijn bloed Ik dans met woorden Ik zoen met zinnen Ik vind dat zo prachtig Ik wil dat beminnen Leve het kracht van het gedicht Ik laat het me graag smaken En het mooiste is Dat ik jou er mee kan raken…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

en schenk mij licht lees mij uit, lees mijn hoofd stuk schenk mijn geest totaal geluk les mijn dorst, dicht mijn zinnen leer mij de poezie weer te beminnen…

Haar laatst geschreven zinnen geven verloren taal de vrije pen waar snijdt poëzie nog hout als fanatiek geslepen messen tweeslachtig en ruggelings zin voor altijd laten verdwijnen…

ik taal niet langer naar verholen zinnen die in ‘t vroege licht niet wezenlijk te verwoorden zijn laat de zon liever heimelijk naar binnen sijpelen en mijn lief nog even onbeschreven proef in alles onzegbare poëzie…

brakke zinnen die volstaan met water waarin wolkensluiers worden gestild in taalhonger gladgestreken wars van iedere plooi gedachten gangen in pure luxe van poëzie…

Mijn woorden staan daartussen. Ik stamel poëzie naar het einde van Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing Aan de waanzin van dit bestaan. Ik rijg prachtig dit alles vol zin aan Mekaar, nagelaten als een slangevel Voor de gelukkige vinders van zeldzaam Wrakhout. Of een handgranaat.…

Als poezie de ziel niet verheft dan zijn de woorden zinloos…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

vang dwarrelwoorden vlindervlug in netten verdeel ze over verzen zorgvuldig vastgeprikt dronken zweven geur en kleur honingklanken in een bijendans wijl het gist zet zinnen open poëzie hangt in de lucht…

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…

al geef ik jou nog chocola een varkentje van marsepein wat pepernoten in je vla een glaasje Spaanse rode wijn al geef ik jou nog beltegoed een Uber-maandabonnement twee kaartjes voor de paardenstoet een kijkje in een circustent al geef ik jou eau de toilette een stoombadgeurcatalogus een purperen alpinopet een touwtje uit de brievenbus…

Interview met de twittermonnik: Ik stuitte die dag op de sleutel tot het perfecte geluk. Het leven is Yin en Jang, geluk een werkwoord, het is als een Griekse tragedie. Ieder mens is uniek; jij bent jij, ik ben ik, zoals hanglampjes van lege augurkenpotten. De zee is weids, diep en onpeilbaar, luister naar je eigen zeegeluid. Dat kan…

Poëzie is een emotie begroeten die door gedachten gevonden daar woorden aan heeft verbonden zonder moeten…