Alle inzendingen over reageren

vers en nog roze het stel onthaarde benen onder het plooien rokje zedig overeen gekruist reikt ze bedeesde lachjes uit wanneer de jonge hanen reageren in haar ogen geen belofte aan nadere contacten met haar bronstige medestudenten uit het noorden afgezakt spreekt ze vreemde tongvallen dus zwijgt ze liever om te horen waarin ze nu weer…

Gespannen kijkt zij naar de deur die geopend wordt door het ochtendhumeur Het gezicht doordrenkt met chagrijn, dat gewassen lijkt met schoonmaakazijn, is goed op dreef met bekritiseren en alles op haar af te reageren Ze weet het al, negeert zijn woorden van zuur verstopt haar vrolijkheid 't eerste uur kruipt veilig in haar onzichtbaar cocon…

Het meisje vliegt aan mij voorbij langsflitsend als een vogel, vrij Er straalt een bloempje in haar hand Ze zingt iets nieuws, ze is charmant Misschien heeft zij, en zij alleen, de macht om met haar hart op dat van mij te reageren en verschijnend in het diepste van mijn nacht mijn wezen in een oogopslag te reflecteren!…

broer lijkt bouwt met zijn ontwitte tanden van ijle lucht, een kooi de wolken van zijn gedachten smelten in zure druppels, ze sissen op het rozenblad, dat verdrinkt in een metamorfose tot netel zijn ijzige adem snijdt de grond onder mijn voeten tot blootgapen van de wonde het bloed klampt vluchtend om mijn trillend been omhoog ik reageer…

ik hou je in mijn armen en kijk je rustig aan je bent er nog maar net en moet nu alweer gaan de verdoving tegen mijn pijn verdooft ook mijn verdriet ik wil wel reageren maar huilen kan ik niet de tijd die glijdt voorbij ik bewonder je...en wacht je ademhaling wordt steeds minder je kunt het niet op eigen kracht hoe zou…

De dwaas doet alles zonder denken, reageert zonder alles te weten, de schapen volgen na slechts te wenken, alleen de wijzen reageren verbeten. Een oorlog, bijna niet te vermijden, God, wat zal hij de wereld verblijden…

De witte vlokken stapelen maagdelijk een wit egaal Scherpe contouren veranderen in een vriendelijk rond Kinderen reageren met sleeen sneeuwgevechten en dolle pret Tot s'avonds laat klinkt het geroep van ouders Kleine kopjes zitten knus in zelfgebouwde iglo's Laten ouders in het ongewisse Nu beschermd de stoere sneeuwman tegen het kwade Grote…

zich vast aan mijn hand bij het ontladen van de spanning in mijn hart in energetisch verbonden zijn delen wij liefde en het lijden van pijn waarbij warmte weldadig en helend kan zijn juist daar zijn de banden met leven omgeving en bestaan in een voortdurende uitwisseling van gegevens ontstaan heerlijk is het bluetooth reageren…

je tast mijn huid heel langzaam af in willoos reageren voelt hoe het bezeerde hunkert naar contact je raakt en leidt de energie in banen om te helen streelt de plaatsen die ik het minst kan delen je krast de wonden open laat het vocht naar buiten lopen en verlicht de opgesloten pijn ik zal nooit meer gesloten zijn jij brak…

Zijn malafide maatjes alsnog straffen? Welnee, het is De Leider een behoefte verleden tijd van zijn partij-geboefte een doofpotonderkomen te verschaffen. Ach, was die club van onverdraagzaamheid maar vast gehéél voltooid verleden tijd….…

De NRC viel door mijn brievenbus Als een baksteen ook de ‘metoo’ beweging ik las met grootse verbijstering She too and she, and she, and she etc. etc. etc. In het zes pagina's grote weekend-artikel Julian Franky Andeweg van de Lauriersgracht, hoek Prinsegracht, Grachtengodel Een getalenteerd kunstenaar vooral geliefd in de moderne kunstwereld…

Laat lekker gaan en reageer niet is het beste wat je kunt doen Laat ze lekker blijven pesten... Hebben gewoon niets anders te doen.…

jij wuifde met kleuren activeerde gedachten ik zocht in het spectrum wat daar zat te wachten jouw lach zong de mooiste woorden die ik kuste tot hemelse akkoorden jij gaf mij de kans om op jou te reageren in een positieve balans wij hoopten de uitersten te middelen en in elkaar raken vorderingen te maken weer gaan wij een…

Langzaam, zwijgend lopen ze in gedachten Hand-in-hand naast elkaar De zon is al achter de horizon verdwenen De schemering valt in Het is een bijzondere avond Zo'n avond waarbij de zintuigen extra scherp lijken te reageren op de ijle geluiden, de onbekende geuren, de aanrakingen Bij vlagen zien ze elkaar De blikken in hun ogen vertellen meer…

ontwaart vaag een gele smoel met aanzwellend angstgevoel dissonant in zandgeel gewas Hij denkt misschien 'n leeuw de leeuw grijnst 'een denker' haakt hem met zijn linker als Jan vlucht in 'n schreeuw Genen die onze ervaring beheren waarschuwen voor gevaar door onze gevoelens die ageren Moraal van dit verhaal gevoel negeren is traag reageren…

Maar wij hebben even geen geweten en reageren stoicijns. Een kinderlijf, gehuld in lompen, voor drie eurocent per uur, dat langzaam in vergetelheid verschrompelt. Een kinderleven is niet duur.…

hierboven daar kom jij ook eens voor te staan de vraag zal gesteld worden hoe heb jij het op aarde gedaan jouw zoon was het einde net wat jij had gedacht oh wat gebeurt nu ineens dit had jij als ouder niet verwacht die lieverd wil bij voorkeur als mooie vrouw door het verdere leven bah agressief Reageer…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en huivert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en fluistert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

spiegelend in het koude ochtend vocht nog is de dag niet wakker want de vroegste haan heeft zich nog niet laten horen als echo van de dorpstoren stram en al aardig krom na zijn eerste melkronde rekt de boer om de klompen met voetjes aan te trekken het gebroken raam van de stal ademt warme nacht lucht van de koeien die zich traag reagerend…

tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist amper waar ik was gebleven natuurlijk een gewone vent maar eentje die nog niemand kent in oogopslag en reageren…

de zon verdwijnt in herfstpijn de nacht wint snel terrein is eerst het duister zwart, vanaf vandaag voelt dat ineens apart het glimpt van witte ogen in een heimlijk vlug gebaar je voelt je wat bedrogen spanning is goed merkbaar de lichten zijn te fel en kinderen luidruchtig ze reageren veel te snel want hun harten zijn onrustig het…

Dat sommigen toch zo gemakkelijk dichten, 'k begrijp dat niet, want mij lukt dat maar nooit en enkel in ’t seizoen dat bloemen strooit komt soms de muze mij wel wat verlichten. Maar 'k wil niet treuren, er is immers meer dan woorden ook maar zeggen mogen en ooit valt er wat licht van uit den hoge en dan voel 'k mij gezegend door de Heer.…

bewegen Wil ik iemand zijn Motorisch ben ik in orde Mijn hart bonkt vol energie Ik ben niet te temmen Ik zing het hoogste lied Mijn gedachten volg ik zwijgzaam Mijn instinkt neemt me mee Naar de wolken vol spanning Naar de golven van de zee Bezig zijn is erin geloven Dat het steeds weer beter kan Ik krijg de volle laag Reageer…

Kan een mens doen wat nodig is, zonder te reageren op wat was? Kan hij wel spontaan blijven, zonder dat hij geworden is? Kan zij avontuurlijk leven, in haar eigen huis? Water uit zijn douche zien stromen, zoals water in een wilde waterval. Drijven in haar eigen badkuip, als zwemmen in een oceaan.…

ik ben een vlinder en vlieg bladeren kapot jij groent in rood en blaast jezelf op mijn vleugels zijn uitvouwbaar mijn vluchten onbetrouwbaar ik wiek de mooie schijn als rups was ik venijn mijn vraatzucht bleek verwoestend jij bent herboren onderhuids omdat je hart was overleden zo doodde je verleden in reageren wordt het…

vol verwondering het is zeker geen uitzondering dat ik ademloos ga lezen niet weet wat de titel zal wezen dat noemen de realisten inspiratie zeker is, het gaat zonder transpiratie kennelijk is ons brein er mee geladen ik mag mij in die weelde baden mijn pen in mijn rechterhand zorgt dat het op papier belandt het is fijn dat lezers reageren…

Ik ben een zoetekauw Dus waarom zou ik Zuckerberg mijden Ik reageer op dreiging niet zo gauw En wil mij vrij aan mijn hobby wijden Geheimen heb ik praktisch niet Ik heb echt niets te verbergen En dat iedereen mijn ponem op FB ziet Zal geen sikkepit van mijn privacy vergen Wat doen er veel mensen geheimzinnig En angstvallig over hun privacy…

je zwaait en zwaait nadat ik de deur uitstap en nog even over je bolletje heb geaaid ik weet nu het is voor mij als afscheid bedoeld ik reageer misschien wel iets te onderkoeld je zwaait en zwaait nog maar eens een keer ‘k roep nog tot morgen dan zie ik je weer en als ik me heb omgedraaid en een laatste keer naar haar heb terug…

Voor dichters van het ochtendsnelsonnet Spring ik voor dag en dauw graag uit de veren Ga als een vroege vogel reageren Al blijft het dikwijls bij die ene zet... Of zijn de broedkolonies op het Wad Het leggen van een eitje soms al zat?…