Alle inzendingen over stem OR horen

ik hoor de woede in je stem ken ‘t klappen van de zweep en voel de striemen in mijn hart de schaduw van jouw ijzigheid ontneemt mij alle lust…

tussen Wernicke en Broca ligt de wankele brug de haperende verbinding tussen het horen- en pratenland de stem roept: spring! spring nu van de brug de handen vergeefs tegen de oren gedrukt de stem beveelt: je moet springen nu! het verscheurde hoofd schudt verbijsterd nee spring! spring! spring!…

Wat zal ik horen? De fluistering van haar stem? De laatste tik van de monitor? Wat zal ik horen en zien? De lippen van de verpleegster? Het kuchje van de dokter? Horen en zien zullen me vergaan als de rukwind van de dood me van mijn adem berooft. En mijn woorden?…

Ik zie je niet Je bent er wel Ver weg En toch dichtbij Heb ik verdriet Zul jij me troosten Die gedachte Maakt me blij Als ik val Zul jij me vangen Als ik roep Hoor jij mijn stem Als ik lach Zul jij me horen Blij Dat ik gelukkig ben !…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

Ik hoor je stem weer fluisteren in de toppen van hoge dennen.…

En ik rijg mijn tranen als parels aan een snoer leg ze om mijn hals en draag ze door de dagen heen hoor de stem van hem die zei……..” gisteren was ik jarig” ik feliciteerde hem en hij zei, er kwam niemand op bezoek dus daarom vertelde ik het aan u ook de tranen in zijn stem vlocht ik mee soms blijf je stil en je draagt omdat het…

Alleen op zolder, ik hoor een vreemde taal, van wie is toch die enge stem, waar komt dat geluid toch vandaan, wie ben jij, houdt me niet klem. Aan de muur hangt een erfstuk, het is een samoerai zwaard, dat is opa’s oorlogsbuit, gaat daar de stem mee gepaard?…

not to be der fenomenen Geen ziet het mistige en rooie beest Dat buiten hen aanwezig is geweest Paradepaardjes swingend op hun tenen Ze horen dingen, niet de mensen zingen Ze maken deel uit van de fenomenen…

Mijn schrale pen bleef woordenloos Bij het horen van jouw stem Die dieper doordrong in mijn ziel Dan zijn inkt in het papier En al krast hij enkel oppervlak Toch is hij mijn gezel De enige die jou verstaat Een ander houd ik niet Een ziel kan enkel zwijgen Van wat haar heeft beroerd Jouw stem trekt dieper voren Dan mijn pen in het papier…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

vragen ongevraagd zij kan beluisterd hij verdrinkt in haar op voice mail klef zijn handen trekken alsmaar rode rozen aan en in de haak hij slikt haar stem vermaalt hem elke dag helder koel zij ademt regelmaat haar zien is horen uit een hoorn horen zien lijken hem te vergaan…

als ik de liederen hoor van verdwaalde zielen komen de emoties tot hogere machten die mij aanhoren in mijn liefde tot de wereld die in puinhoop leeft zien is begrijpen voelen is de snaar van de instrument het bespelen en het voelen is het koor wat erachter schuilt warmte die ik van de stem hoor is de verdwaalde liefde in mijn hart.…

Luister naar mijn stem hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind Het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

Europa, het is eindelijk gelukt: Al heb ik dan ook niet voor u gestemd (Dan stond Jan-Peter nogmaals in zijn hemd) En bent u mij dus door de strot gedrukt Toch ben ik door dit volkslied uitverkoren Alsnog mijn stem voor u te laten horen.…

Luister naar mijn stem, hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind: het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Je zijden stem resoneert in mijn hoofd in ondertonen vibreert wat je niet zegt en toch belooft in korte klanken sms je blijde boodschapjes in de morgen bevestig je slapeloosheid rechtvaardigt lila denken je zult ervoor zorgen – ik hoor je.…

In de verte hoor ik een stem, jouw stem, ze zegt fluisterzacht "Ik...Ik hou van je" Rozen, rood dieprood, laat ze!…

Ik hoor steeds haar stem. Terwijl ik aandachtig luister. Altijd maakte ze me blij. Haar stem zo vol liefde, Nooit een reden voor pijn. Ze leerde mij, om net zo te willen zijn. Ik luister gewillig. Want ik weet, zo wil ik zijn. Altijd gelukkig, om het goede te geven. Zonder aanzien, of schone schijn.…

in haar spiegel woont een stem ik voel me ellendig zegt ze het kan altijd erger zegt de stem kijk om je heen zie de ellende van zovelen luister naar de verhalen van mensen in nood kijk naar het nieuws en huiver dat is heel erg maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

een stem aftastend schuchter verlegen werd ... jouw stem kleurrijk verhalend vertederend en ... mijn stem vragend verklarend zwijgend werden ... onze stemmen veelzeggend eerlijk blijvend…

Pascal, je hebt de mooiste stem van de hele wereld!…

Ik schreeuwde in Ahoy' eerst nog voor Esther In Thialf juichte ik voor Wennemars En had mijn gil voor Jim al iets bizars Mijn oerkreet voor Jamai was nog funester Dus provinciale bobo's: tot mijn spijt Ben ik mijn stem vandaag dus even kwijt…

dan niet dat je het hebt gedroomd Je bent slaapdronken, niet gestoord Luister goed naar wat je hoort Een stem wil je laten weten Dat je mij bent vergeten De stem van je geweten Je geweten, dat je laat zweten…

Je bent je stém kwijt? Ach meisje toch, dat wist ik toch al lang! Plus die van half jouw aanhang, ben ik bang...…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…