Alle inzendingen over voortgang

Rusteloos, - alsof zij, telkens weifelend, zich vergewist, dat zij niet al van de aanvang in het volgen zich vergist van de haar bestemde voortgang, - doolt zij in de morgenmist.…

In een tijdswiel dat zijn wentelingen mindert en in het lot voorspelde voortgang bespeelt en hindert, worden verlangens kleiner en vervallen tot moerassen, oceanen stromen droog om mij de zilte tranen te wassen en dwalend langs de horizon van de windstreken en de ruimten die ik koos, liggen ver achter het gezichtveld van het oog.…

tussen vele getuigenissen toch blijk ik onvindbaar wanneer haar schaduw zich werpt over mijn naakte lichaam dat geknield zich verweert tegen al wat groter is, troost is beneden mijn trots, mijn trots is het geschrei dat ik aanbid bij het noemen van mijn eigen naam ik wandel de dood, sterf het leven en vraag aan mijn fantasie hoe lang de voortgang…

het onwezenlijk gebeuren dat al in een ver verleden gestalte had genomen, dromen spaarden deze momenten tot aan het kleinste behagen van een minuscule valuta eenvoud bracht mij de macht over mijn onmacht, liet het vermeende gebeuren en trooste me met de diepgang van Shakespeare ‘s sonnetten mijn angst was een gerede twijfel om de voortgang…

De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi .. de sterkste positie valt vaak op het einde luistert ademloos naar de zang van engelen en dwingt met gebogen hoofd het antwoord op knieën tot inkeer.…

donkere moet torsen en weet dat er een helder onomkeerbaar punt geschapen wordt, niet door mij of de mensen aan mijn zijde nee, het is van een almacht, in een zekere schijn, niet komend uit mijn eigen vraag die aan mij overlaat dobbelstenen te laten rollen om wel of niet met de levensadem te morsen of dromen aan te snijden mijn voortgang…

Hij ging meteen aan de slag, werkte keihard, elke dag, zonder dat ie voortgang zag. “De klus is mij veel te groot, een brug te ver, ik verkloot alles en kom in tijdsnood. Dat de Duivel me hale, want ik moet, mocht ik falen, alles terugbetalen.” Over de Duivel rappen is hem op z’n staart trappen, dan zal hij ook toehappen.…

Maar hou je stil, dat zal haar wel berouwen, Laat ze gerust met heel de buurt gaan sjouwen, 't Was niks voor jou, jij mot 'n ander wijf, Jij mot er een met voortgang in haar lijf, Zoals Marie, je weet wel, met die tanden, Daar zul Je heel wat beter mee belanden, Die mag jou graag, dat weet ik al 'n tijd, Als ze maar durfde had ze 't jou gezeid…

Óm gaat het onverstoorde koor, dat zong en aanzwol in het dalen der stemmen en de diepe halen doorklinken liet en niet verloor de voortgang, maar met slanke bocht opnieuw omhoog te komen zocht, totdat het zweeft weer in de kringen van 't onbeperkte jubelzingen, waar klank na klank in dartelingen elkander volgde; sneller gingen voetpas…