Alle inzendingen over zelfmoord OR dood OR briefje

zien met een grote grijns, dat allemaal om: een briefje van vijf!…

met de wind maar die besloot uiteindelijk alleen maar 't blauwe briefje mee te nemen.…

Er zijn zelfs miljardairs die zelfmoord plegen, daar zij ontbreken op de lijst van Quote. Vermogensdaling staat hun ernstig tegen. Door niet meer op die erelijst te prijken verkiezen zij gedeprimeerd de dood. Kom, laat ons collecteren voor de rijken!…

een punt achter alles wat is geweest. bezoek datgene waar iedereen voor vreest. een streep door hetgene dat nooit meer komen zal. ben alles zat. nu al.…

Terwijl die mensen in hun nood nog steeds naar hun eigen dood verlangen.…

Als ik er niet meer ben, treur dan niet om mij, want als een echte engel, sta ik nog altijd aan je zij. Als ik er niet meer ben, denk niet teveel aan mij, maar onthoud heel goed, mijn verdriet is voorbij. Als ik er niet meer ben, vergeet me dan maar snel, want je hebt me niet nodig, alleen red je het ook wel!…

Mijn vonnis zal ik gaan voltrekken met geheven hoofd, mijn ziel ontbloot en ga voor eeuwig luisteren naar de stilte tot hier niet verder, ik maak mij dood.…

getand groen scherp zuur zuiver zoet bloed uit water klievingkruid hecht gabben de tijd heelt niets meer om dit uur hangt dageraad van gaan naar ijs en zeis niet je paradijs melisse heeft het zelf gedaan…

Opgesloten tussen metershoge muren Bang voor wat daarbuiten is Eindeloos piekeren en zich afvragen wat ze op de aardbol doet Verder bouwen aan die muren Steen na steen tot ze naar adem snakken moet…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

Ik sluit de luiken van de tijd - droomsluizen naar oneindigheid - de Dood, ik had u hier verwacht.…

uit haar open raam Tijd - ‘t jonge en ’t oude jaar De pijn, het lot, wederzijds genot Het bitter verder gaan en kreupel door gemis Het wijken van gevaar Niet meer bent, nooit meer is, - nooit meer Samen waren dagen suikerlagen Op het zure brood Nu dan slechts voor deze ene keer Stel ik zachtjes hier mijn vragen Waarom…waarom toch ben jij dood…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

dood of levend? alleen of met vrienden? nu ik jou zo zie lijden denk ik waarom? zelf wil ik niet meer doorgaan! de wereld gaat door, maar de rede om te leven is weggevlogen voor mij. ik zit thuis te denken. wat zou de minst pijnlijke manier zijn? wie zal me missen? wat zullen anderen doen? huilen, blij zijn?…

verlost van vragen verlost van pijn verlost van dagen die verschrikkelijk voor je zijn de dingen die je niet meer zag de eigenschappen van je die ik zo graag mag nooit nooit meer zullen we ze zien nooit meer de gezelligheid die je bracht zo ineens gelachen en geleefd een vriend die nooit vergeten zal worden een vriend voor altijd…

Iemand laten gaan en vervolgens kwijt zijn Iedereen staat op z'n kop, hoe kon dit nou gebeuren!? Je was ziek, nog niet zo lang, Je was hier ondersteboven van maar je wist dat er een grote overlevingskans was, een positieve uitslag zou je zeggen. Voor jou was de angst groter dan het vertrouwen in herstel. Zonder afscheid zonder…

Die dood boven leven verkoos Was zijn leven te broos? Zijn stilte zijn gevecht? Hij heeft er nooit iets over gezegd Hij heeft het leven achter zich gelaten, zal nooit zijn weinige woorden meer praten En dat was het dan?…

Ik lig nog op de grond Zonder mijn gewicht Precies zoals het hoort Vandaag ben ik vermoord In een kelder zonder licht Nog onbekend de reden Ik lijk wel een idool Wie vlucht onrustig voort? Zojuist ben ik vermoord Een schot uit een pistool Wolken sta me bij Zweef ik door de lucht? Ik lig hier leeg en koud Ik werd dus niet zo oud Maar…

Mijn ziel wordt oud want de pijn voelt vertrouwd, Geschreven woorden laten me koud, De liefde die mijn rust verstoorde, voelde fout. Ik klamp me vast aan wat ik heb, De angst, de pijn, Bereid me voor op mijn vertrek, Zal de leegte opgevuld zijn? Een half sieraad vergaat, zelfs al draagt het jouw naam. Onthou slechts de haat, Zie het licht…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ze slaat haar ogen neer overspoeld met verdriet ze twijfelt nu niet meer leven en dood staan quitte Ze gaat zich overgeven aan de hemelse pracht naar het oneindige zweven waar ze wordt verwacht Ze kijkt niet meer om niemand die om haar treurt straks slaat de grote trom en is het pijnloos gebeurd...…

Vredige rust heerste rondom haar ergens zong een vogel op een tak Zijn lied raakte gevoelig de snaar die iets in haar teer innerlijk brak Tranen gleden over haar wangen innerlijk voelde zij zich een wrak Zij ging steeds intenser verlangen wijl zij zacht tegen ’t steen sprak Klanken zweefden uit haar mond over heel het ongelijke oppervlak…

Laat me maar gaan, huil maar niet om mij. vergeet maar dat ik ooit bestond vergeet alles wat ik zei. Laat me maar gaan, Ga maar verder met je eigen leven, Ik ben je vriendschap niet waard je hoeft mij niks te geven. Laat me maar gaan voor mij is het te laat Hoe zou je van me kunnen houden, als ik mezelf zo erg haat. Laat me maar gaan…

je dacht dat niemand om je gaf je niet gemist zou worden als jij er niet meer was in stilte nam je afscheid van allen die je dierbaar waren het deed meer pijn dan je wilde in het echt ervaren je voelde zekerheid in het verlopen van de tijd maar merkte dat de banden van het leven naar je handen grepen jij maakte eenzaamheid tot strop…

als we samen oud zijn en het leven zat zijn dan kussen we elkaar en springen voor de trein - en als we dan dement zijn? dan nemen we de stoptrein jij mag bij het raampje zitten…

een klap in het gezicht ja dat is het dat iemand met zoveel kennis zo getergd wordt wellicht de gen van zijn wijlen vader geërfd waardoor ook hij de dood verkoos boven het leven hoe donker zijn wereld werkelijk was zal hij aan niemand meer kunnen vertellen…

je springt zonder landen val is vlucht brekend uit banden ongewis de diepte voorbij nooit meer morgen niet weer keert het tij haat vloekt krijsend zijn beschuldiging schreeuwend ijlt bestorven lucht van rottend leed het onbestorven leven langs voorbij en valt en valt je lijf bedoekt met lagen pijn rood in doodgebloed verdriet…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

Tussen verwensend zwart en wenkend wit grijs ik mijn leven. Goed en slecht, het zegt me niks. Alleen maar rottigheid is me gegeven. Getergd en opgejaagd, door niets meer uitgedaagd, zoek ik angstig naar mijn rust. Ze trekken me kapot dat zwart en wit. Grijs is mijn domein maar geeft meer pijn. De onrust en de druk, ik wil ze kwijt…

het echt ga proberen toekomst delen in het zwarte geplet door zwaarte en kracht waarvan ik vooralsnog niet kon winnen zo dacht ik in de arrogantie van mijn zelfmoordlach wachtend op jouw beminnen zweven is begin en zal einde zijn in een flits van pijn voordat je mij ontvangt en ik weer terug ben in je schoot een spetterende dood…