De zelfmoordenaar
Geen hoop, geen hoger streven meer
brengt mij nog stervend in ’t geweer:
het einde is als het begin.
Ik was geen dichter, priester of soldaat
maar zat daar ergens tussenin.
Het helse dwaallicht aan de kim
splitst zich uiteindelijk in twee:
‘k ga met die lichten mee,
verdrink om nooit meer op te komen
en word tot stof en as
in ’t huilen van de herfstwind opgenomen.
De allerlaatste droom,
gehuld in wolken van vergetelheid,
daagt aan het einde van de nacht.
Ik sluit de luiken van de tijd
- droomsluizen naar oneindigheid -
de Dood, ik had u hier verwacht.
Geplaatst in de categorie: overlijden
en slechts rust in tijd gevonden
het einde naar begin herwon....