Netgedichten

netgedicht (nr. 11.110):

De zwerver

Verdriet sluiert hem in
als een dempende mist waarin
met trage pas zijn gedachten gaan;
hij weet niet waarvandaan,
waarheen de weg hem voert,
welke naam de schaduw draagt
die zijn verweesd gemoed beroert.

Alleen de brok binnenin
zijn keel en in zijn bloed
weet waar hij doolt naar het begin
van alles wat hem drijft en doet
verstijven in de klem van angst
die soeverein steeds in hem woedt.