ZON OP HET PLATDAK
Vredige rust heerste rondom haar
ergens zong een vogel op een tak
Zijn lied raakte gevoelig de snaar
die iets in haar teer innerlijk brak
Tranen gleden over haar wangen
innerlijk voelde zij zich een wrak
Zij ging steeds intenser verlangen
wijl zij zacht tegen ’t steen sprak
Klanken zweefden uit haar mond
over heel het ongelijke oppervlak
Daar smart geen weerklank vond
zag ze amper de zon op ‘t platdak
‘t Lover ruiste troostend woorden
wijl ‘t naar de zonnestralen wees
Die zich voorbij ‘t lover boorden
en haar verwarmden zonder vrees
Warme zonnestralen landden stil
op ‘t platte dak uit marmersteen
Haar mam nam een wanhoopspil
en ging vervolgens..in stilte heen
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 13 juli 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden