Alle inzendingen over vriendschap

Ik kan het en wil niet maar moet het accepteren hoe jij jouw eigen leven leeft. Maar ik kan het niet, wil het niet afwijzen, omdat ik ook niet weet hoe het beter moet. Mag ik zeggen dat jij niet bent, wie jij altijd was, jij bent anders, je bent veranderd. Met een spiegel, zo helder als het water uit de lucht, wil ik laten zien…

Als mijn hart zou vragen wat ik met je wil dan wil ik daarin delen de liefde die jij bezit die gevoed wordt door je kind omdat het eigen bloed zoveel waarde heeft. De ontdekking van de kracht van samensmelten van gevoel omdat ik aan je denk mezelf verplaats de openstelling omdat het goed voelt vrij zijn bij jou plezier terwijl niet alles…

Ik hou je vast geef je een zoen, zeg jij kunt alles over doen maar zoveel beter nog dan toen toe schenk me nou die ene lach Heus dan alleen laat jij mij zien hoe mooi je bent van binnen en dan misschien zie ik jouw ziel weet waar ik kan beginnen om jou te laten zien met eigen ogen Want ook al is de tijd gevlogen het is nog…

Uur na uur terwijl de klok steeds verder tikt Uur na uur gehuild, gestoeid met woorden een eeuwigheid gepraat gediscussieerd, gedebatteerd Uur na uur niet naar elkaar geluisterd niets van elkaar geleerd daarom unaniem van mening voor ons is het te laat Tot de innerlijke stem sprak en ons vertelde onze akkers te verbouwen met…

de zonnemond kust het avondrood minnestrelend op zachte appelwangen van bevriendheid stroomt warmte dorstig aan de oever van jouw voeten als je stille paden loopt waarop dromen verdelen tussen duizenden zandkorrels rijs jij op als Afrodite blootsvoets één met de golven die je lichaam strelen vriendschap bindt ons samen beroert het…

je bent nu weg, je hebt me verlaten weetje, dat we samen zaten.. samen zaten in het gras weetje nog hoe gezellig het was.. weetje, ik zal nooit vergeten hoe wij samen zaten te keten en te lachen in de klas.. weetje, ik zal nooit vergeten, hoe gezellig het met jou was nu ben ik jou echt kwijt voor altijd maar weetje, als jij nu…

wat ik je zeggen wilde wat wij delen een lach een traan geboorte verjaardagen vakanties, dagjes uit het einde van mijn relatie ziekte dood alles is in de loop der jaren door ons gedeeld in vriendschap met liefde jij leeft mee, ik leef mee je was er, je bent er dan met een mailtje dan met een brief of een klein presentje…

Ik kan alleen maar langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid…

Het leven is moeilijk, Het leven is zwaar, Altijd maaar die knoop in je maag, Wil je dit of wil je dat Of kies je liever dat vorige pad. Keuzes maken hoort er nu eenmaal bij Of je daar nu boos van wordt of heel erg blij. Maar bij z'n moeilijke keuze zal ik er zijn, Omdat we voor altijd vriendinnetjes zijn.…

Als vrienden ineens, geen vrienden maar vijanden blijken te zijn, is vriendschap zoals die bedoeld wordt ineens niet meer zo fijn, als vriendschap een soort 'houden van' openbaart, dán is vriendschap ineens een heleboel waard!…

Denkend aan Fryslân Met zijn brede weiden Waar ’t vee graast in stille rust Een zwaluw die in brede vlucht De einder kust Frysk Gea, wat vlak en wijds En onverzettelijk van aard Historie heeft bewaard Uw glorie en uw trots Onwankelbare rots Denkend aan Fryslân Uw wijds vlak, schoon en stil In mijn hart draag ik u mee Verblijven daar…

De dagen vallen over wilde lotussen, de zon scheen wit, was gastvrij, zoals jij, maar de muzen ontweken mij, om in trage tred te naderenden met de lange schaduw aan hun zij, met boeketten van in sneeuw gedoopte loten, viel als basterdsuiker uit heldere sterren van je groene ogen, geplukte ruikers uit je haar verstrooid, het kristallen…

Ik zweef hoog in de bewolkte lucht, en bekijk alles vanuit vogelvlucht. Mensen kijken niet echt naar elkaar, ze kijken om je heen en groeten maar Regen of de tranen men ziet geen verschil, de wereld is vaak hard,koud en kil. Ze zien enkel van het masker de glimlach zodat ze denken, die heeft een goeie dag. Mensen vergeten tijd in…

Wat rest het tot zonnekoestering en zweminrichting geneigde wezen sans doute in jou ja vluchten kan niet meer anders dan een naarstig pogen haar ziel kundig te verheffen te beuzen te pimpen en te kneffen door mijn column te lezen Over la Grande Haute Culture prisonnerie in genadehokken Paul Verlaine's voorlopersrol aux pays-bas onze platte…

Mijn vriendin, dat is de liefste die ik ken, wat een geluk, dat ik ook haar vriendin ben!…

Soms zijn er van die dagen, dan vergeet ik de realiteit. Dan laat ik mij in slaap wiegen, door mensen, die zeggen vrienden te zijn. Maar de werkelijkheid laat zich niet buitensluiten. Als een donderslag bij heldere hemel laat hij zich weer horen. De schrik, pijn en schaamte die hij veroorzaakt, doet mij beseffen, dat ik die ene les maar niet…

Vergeet de zege in debat Spring over ruzieregels heen Denk niet meer aan je gelijk Leg slechts een zachte hand op de mantel van begrip Soms zit het niet in woorden maar meer in de bedoeling erachter of juist niet Het hart spreekt een woordje mee - in elk geval Leg dan die zachte hand - ook daar zijn schouders voor Hervind de zo gewilde…

Ons Samen zijn Gelukkige weerschijn Zo onwaarschijnlijk mooi De verschijning van het schoon Vertoont een verschijnsel als licht Een verlichtende zonneschijn Omarmt het lichtschijnsel Licht zonwarm mij Licht warmt hij Warmen wij Elkaar Blij Blij, een schijnbare vertoning van ons.…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

ga nu niet weg, vriend en kus de twijfel van mijn lippen zeg iets leuks en laat me lachen terwijl we samen zitten alsof de aarde nooit zal vergaan ik zal loslaten en opnieuw verliezen naar de sterren kijken en denken dat jij ook kijkt in de stilte tussen onze woorden…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Een lege blik staart door de ruimte Groot houden wordt overleven Ondertussen ziet iedereen de moeite Ik trek, maak me zorgen, zorg Je laat me niet toe, keert af Samen gaat over in alleen Ik droom van de sprankel Die jou tot het mooiste jou maakt…

versmald en turend raken je ogen de oever die de vergetelheid omheinen en jij naar ‘t einde staart waar de zon herleeft in haar compassie, doch het late maanlicht schrobt de nacht voor zich uit en stapelt hoop op afvalbergen woordenhoog jij lijnde de grenzen op je kaart en scheurde de evenaar in twee, jij kan niet houden van een wereld waar…

Ik was laat, het koper Van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

Ik was laat, het koper van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

Een kille windvlaag geeft een rilling over mijn rug daar ben ik niet meer ik ben hier ik ben terug. Waar? nou hier en niet daar. Proeven aan die oude smaak van jaloezie nou nee liever nie. Ik ben daar niet meer geweest die heb ik verbannen dat arrogante beest. Op een eigen verzonnen rivier drijf ik van berg naar dal en hoor…

Er is een tijd van komen ben je al gegaan? Ik voel niets meer bij je woorden geen vriendschap of iets dat er op lijken moet. Ontvlammen zal mijn geest door wijze lessen die gestoken werden met eeuwenoude wijsheid verstoken en nu blind ik ben er klaar mee.…

Een vlinder vliegt door de lucht, mooi gekleurde vleugels fladderen door de wind, hij vliegt zo licht, zonder zorgen, vliegt overal heen Jij bent mijn vlinder, jij laat me meevliegen door weer en door wind, jij maakt me licht, zonder zorgen, jij laat me vliegen met mooi gekleurde vleugels, jij maakt mijn vleugels sterk, zonder jou…

Een vlinder vliegt door de lucht, mooi gekleurde vleugels fladderen door de wind, hij vliegt zo licht, zonder zorgen, vliegt overal heen Jij bent mijn vlinder, jij laat me meevliegen door weer en door wind, jij maakt me licht, zonder zorgen, jij laat me vliegen met mooi gekleurde vleugels, jij maakt mijn vleugels sterk, zonder jou…

Lief meisje Als je lacht, Lach ik mee. Dus als jij lacht, lach je voor twee. Lief meisje Als je huilt Huil ik mee. Dus als jij huilt, huil je voor twee. Lief meisje Als we lachen Kunnen we de wereld aan. Want wij samen ja wij samen ik weet het zeker is dan sterker Sterker dan wie dan ook.…