Alle inzendingen over vrijheid

Ik kijk urenlang naar buiten door een open raam Doordat ik jou bij mij denk zie ik je buiten staan Dan verdwijnt opeens de stilte die maakt plaats voor een geluid vanuit binnen zoek ik je buiten maar het huis kom ik niet meer uit Ik heb jou hier niet nodig niet om te houden van Ik kijk gewoon naar buiten of ik je daar altijd vinden kan…

in de sporen van het leven worden die woorden bewaard die onthullen in plaats van verbergen losmaken wat knelt zó had ik de vrijheid willen beminnen benoemen het moment van de liefde dat uiteindelijk telt het gaat wel lukken aan het eind heb ik mijzelf verteld geïnspireerd door de reactie van Kerima Ellouise over het meelopen…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

De esdoorn houdt in zijn wintertakken de wassende maan op haar plaats Een late gans vliegt door de nacht Het onvermoeibare water van de rivier draagt een boot naar de zee, die wacht Takken wijken, maan slaat op de vlucht…

De dag dat ik jou verliet, was het begin van mijn nieuwe leven. De dag dat ik alles achter liet, kon ik weer om mensen geven. Dat was de dag dat ik geen pijn meer voelde en alles anders was. De dag dat ik met volle teugen als een kind zo blij het van de daken wilde schreeuwen GODDANK ik ben weer vrij.…

nee ze was nooit in Spanje aasde niet op geld de tijd van in Sinterklaas geloven liet ze lang geleden achter zich zwarte Piet was een ander verhaal ze heeft wel iets met deugnieten wat is er goddelijker van smaak dan chocola smullen deed ze letter voor letter dus nu hij naar Spanje is gegaan gaf ze haar verlanglijstje mee niet alleen het…

Geen beeld staart me na in ’t vlokkend ijs wanneer ik ga in een tastbaar sterven dat lokkend fuift Stappen die gesmeed in ’t heetste vuur verliezen de glooiing van het besef en ik zal dapper wezen doch zonder moed, waag ik mij zonder lichaam in de vertes van jouw bestaan…

Vrijheid, neem me mee, naar de mooiste plekken, die je kent Vrijheid, pak mijn hand, toe, verlos me van de pijn Vrijheid, sla je open, glans met al je glorie, wees mijn waanbeeld Vrijheid, zeeën, bossen, laat me zien wat leven is Och vrijheid, draag me met je mee, Ik ben op zoek naar oneindigheid.…

ontwakend uit de begoocheling laat niets zich nog vangen in de wildernis der gedachten de steen van stoffelijkheid rolt uit het bewustzijn en zal weldra zweven als een komeet door eigen ruimte vrij van tijd richting oneindigheid…

Als mijn ogen open blijven, blijven ze gesloten voor het wonderlijke leven En als mijn ogen voor even dicht zijn geweest worden ze ondergedompeld in de verwondering van het leven.…

de plattegrond van deze stad met haar cirkels doodlopend op spoorlijnen waardoor men kan ontkomen aan doordraaien…

in delerium aanschouwden zij de wereld vol kleur en liefde…

Wanneer de avond valt En de zon slechts een herinnering is Waar het duister slechts een moment op zich laat wachten Maar waar de maan al zichtbaar is Waar vogels nog een laatste keer zingen Voor de tijd begint te dringen De winkels sluiten De muziek gaat aan Volg de klanken En je weet waar je moet gaan De wijn vloeit De passie groeit Een…

noem me geen paganist zei ze in een fluister ik zie wat gij de schepper noemt in het vrouwelijke omkranst ik zie de zee als in het golven van het wonderlijke wezen omwolkt door al wat leeft onder de stroming van water en lucht liefde lijkt me het antwoord in des mensen's hartenklop vrijheid in vleugelslag wiegend op wolken…

wat een dag een zaterdag in een mistige roes wat nou morgen dan is het zondag nog geen zorgen daarna wordt 't weer hard het geregelde leven maandag weer van start wat kan het me ook schelen deze dag was mij en er komen er velen.... nog veel meer bij!…

Lezen schrijven en opnieuw beleven herschrijven de spinsels van een tijd geleden diep graven en vertalen naar zinnen die goed klinken laten lezen luisteren en laten bezinken een vleugje magie een nevelachtig licht en een zoen je pen het werk laten doen jezelf als regisseur kritisch kijken naar de woorden zonder moeten en zonder dagelijkse sleur…

ster met menselijke trekken zoekt vrouw voor leven in schaduwbestaan let op wij zijn er niet om gezien te worden…

Kleurrijke rozentuin in kostelijke kracht met al z'n begeerlijke geuren geeft als geheel de macht. Maar ook één rode roos verheerlijk zich in eigen roem en straalt een daadkracht uit en blijft diegene waar hij voor koos. Verdort die éne fiere roos in het bonte geheel om zich moeilijk staande te kunnen houden in een broos gekrakeel…

ik wil even tijd om na te denken om terug te kijken, stil te staan bij wie ik ben geworden om na te gaan of dat nog allemaal klopt met die ik werkelijk wil zijn ik neem even tijd.…

Uit zijn lippen ligt de hongersnood te barsten -vragend uit een gekrompen spraak hij vraagt zich af de wereld wat je daar van kan meenemen slechts een doorprikte zijkant ervan de lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen…

de oplossende dauw van deze ochtend danst in het spiegellicht van de zon. een mijmering weerspiegelt mijn theater een verhelderende schittering van dit bastion. Zie daar! Een rimpeling op stilstaand water golven van geluk overspoelen mijn hart nevels verstillen oceaan van ruimte de tijd is van mij vandaag een dageraad als warme sprei…

Hoe de draagkracht in het donker schrijft uit het diep in de aarde zich tot schollen verheft het zwarte gat gapend het begrijpen en de angst op fragiele vleugels met kunstig geduld verworven uit de mens hoe soms heel de wereld aan je trekt met voeten wortelend in het drijfzand van schouders die naar beneden hangen de zucht het eeuwige…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

de hond loopt in de schaduw van de vrouw hij wil uit…

Ergens staat een kerstboom zonder brandend licht engelenhaar of kaarsen of een mooi gezicht. Hij staat eenzaam op een plek waar niemand durft te komen daar is het land verscheurd, weg zijn toekomstdromen! Ergens staat een kerstboom er liggen pakjes in papier alleen..het is geen speelgoed en zijn geen winkels hier. Dit is voor mij, dit is…

sneeuwwit de straten nog maagdelijk blank de vrouw liep voorzichtig onder haar voeten kraakte het stap bij stap de tram voller dan anders mensen spraken met ogen en duwende armen een man uit Amsterdam zette zich neer naast haar er was “die babbel” die je alleen met een echte “Amsterdammer” kunt hebben vond zij, hij hield het op een…

ik waai pik je op en waaien samen bruin op stranden waaien bergen passen dalen waaien over landen met elkaar stevig in handen over alle talen zonder oude schepen die verbranden waaien we vrij vol liefde en door niets en niemand te achterhalen…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel. De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig onder…

ganzen op hun vlucht vanuit noordoost naar zuidwest hier niet zo gewenst zij hebben toch ook recht op een bestaan in de natuurlijke baan om over mensen die vluchten voor het geweld dan maar te zwijgen…