Alle inzendingen over emoties

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je me na al die jaren toch weer zo boos kunt krijgen, of heb ik het op zitten sparen?..... Oude littekens gaan weer open en irritaties komen weer terug. Ik wil dat je uit mijn leven verdwijnt! Misschien niet morgen maar wel heel vlug! In gedachten scheld ik je verrot en hem ook net zo goed. Op dit…

letters tot stuifzand geworden glijden door mijn korte vingers verwaaien zonder ooit een woord te vormen vallen terug op het strand waar de oude zee hen opnieuw overmant onderhevig aan vermaledijde stormen ik houd mijn handen op tot dragen toe bereid maar zie met lede ogen aan dat het machteloosheid is dat door mijn vingers…

Ik voel me vaak leeg verstoken van woorden ik wil zoveel zeggen en mezelf doen geloven dat mijn hart echt zo groot is als soms mensen beweren en dat in mijn droeve ogen blije dromen leven Ik voel me vaak zwellen gestoken door woorden ik kan zoveel zeggen maar wie zou geloven dat een hart echt zo groot is als soms mensen beweren en dat…

De dag uitgepakt als een schoenendoos van schoenen die niet bij me passen, met stem op de vlucht onder de gesloten oogleden onverdraagbare meren van vermoeden geen weerzien wel voelen in de borstkast opgesloten uren, ze willen naar het daglicht als alle afgeronde gedachten maar je schaduw is donkerder dan de duisternis onder gehemelte…

gebarsten gevoelens, lopen hand in hand een lege tong gevuld met nutteloze woorden een hopeloze lach ergens verloren op je weg tranen vermenigvuldigen zich met bloed het uitzitten van je tijd die je op deze klotebol verdoet dat is je rot voelen hoe gaat je met jou? goed…

Stil, in zichzelf gekeerd, als hij in de buurt is, wachtend op kritiek, dat is wat ze heeft geleerd. Ze wil zoveel zeggen, hoe ze zich voelt, en wat eraan schort wil het aan hem uitleggen. Zo moe, geen interesse meer, om er nog iets aan te doen, moed verzamelend, misschien zegt ze het de volgende keer. Maar ze is zo tam, kan het…

woorden blijven hangen deze winteravond ze sluimeren door de nacht als in dromen onrustig in wakend slapen of andersom vluchtig als lucht, raakbaar als steen vergeet niet de hardheid van de dag gisteren een onafgemaakt meesterwerk vandaag zijn de stukken weer als nieuw zoals in het begin, of is het slechts schijn om jou de moed niet opnieuw…

Hij loopt daar gebogen Zijn schouders afgezakt Zomaar in de regen Ik herken zijn houding Iets van vroeger komt boven Tussen liefde en afscheid Zijn jas net iets te groot Hoofd naar beneden gericht Ik zie zijn handen als vuisten Verkrampt net als die ene keer Toen hij elke deur dicht deed En mij alleen achterliet in tranen Ik volg hem in…

rede en dwaasheid wisselen elkaar af ouder en anders daarom niet verstandiger onbedwingbaar hart vraagt wat onmogelijk is in plotseling oplaaiend vuur wenkt het avontuur dagen vergaan in een waan van weemoedigheid broze gedachten over onbezonnen lentes gevolgd door bittere inkeer ontbreekt echter nog steeds de weerbaarheid tegen…

Hij is het water dat me dorstig maakt een verrassende golf waarin ik onder ga de fluistertoon die mijn mond laat spreken waar ik nooit aan dacht Hij is het brood waarin ik honger een rode wind die mij zacht streelt de slaap die me wakend maakt het wollige ‘s nachts dat met me speelt Hij is het lief dat mijn bloedt bekruipt de kus in mijn…

De gedachte dat je op vrouwen valt maakt je bang De gedachte geeft je een raar gevoel Een gevoel van angst Je weet dat je zo bent maar durft het niet te zien Je weet dat het niet normaal is De angst om niet geaccepteerd te worden Het verdringen Het ontkennen Het maakt je kapot Accepteren zoals je bent homoseksueel De gevoelens worden sterker…

Handen vagen ongevraagd koude vingers langs winterse dagen bevroren maanden smelten, opgepookt door laaiend vuur dat hard hout eist gooi nog een laatste houtblok en geef de laatste warme steen haar specie ooit zal het voorjaar omringd door sneeuw klokjes namen schrijven in het wakkere groen…

Dit hart-gelag, geworpen stenen achter de gaten, als een akkerwinde met lekkende plekken, Waar het stilaan, file wordt in de stroom, van mijn opgebroken klop-orgaan, Rebellen al kleumend, voor de deur van het geestespand, het bloed gestold, in plaats van dranghekken…

Zonder hoop is hopeloos zonder reden redeloos geen horloge, tijdloos zonder liefde liefdeloos geen emotie emotieloos zonder belang, belangeloos, maar er is nog nooit een mens geboren die emotieloos, zonder reden belangeloos in een tijdloos omhulsel, als hopeloos te boek stond.…

Ik zie jou... Beschenen door het glanzende maanlicht Welke tussen wolken doorstraalt En ik huiver ... Ik bekijk je aandachtig Je golvende haren, sensuele lippen Hebben mij volledig in een greep Sla mijn arm om je heen Jij legt je hoofd op mijn schouder Ik kus zachtjes je voorhoofd Het is tijd om te gaan zeg ik Mijn hart door…

Ik zag een volmaakt gezicht Geschapen in de wolken Met een lach van satijn En fluwelen lippen Ik zag sterren stralen Als ogen die fonkelen in de nacht En ik aanschouwde je blik Genoot van de intense pracht Het was maar een moment Ik dacht enkel even aan jou En tijd had rust gekregen Alles stond even stil Ik heb liefdevol…

Soms voel ik mij zo leeggehaald, zo uitgestrooid en weggegeven... De akkers liggen maagdelijk - geen spoor meer van het leven dat eens in al zijn weelde blonk terwijl de zon scheen in de morgen. Ook nu blinkt licht, al is het vaal, gekleurd door 't brandglas van de zorgen. Mijn gang vertraagt, de uren wegen al is mijn hart nog onderweg…

als woorden schuren over de ziel breken korsten af die leegte maskeren van pijnlijke vuren denkend worden zíj jaren verdoofd dan wel verdrongen in vleesgeworden lichaamstaal en zijn kennelijk door een vroege duivel afgedwongen hoe zeg ik nog je mag er zijn als goud smelt in warmte wat zeg ik nog als de tong slechts wonden kwelt…

ik moet het mezelf steeds opnieuw bewijzen dat ik het allemaal dragen kan al weet ik dat ik straks mijn eigen ik weeral verlies in een reeks vragend denken over... ik breng nu offers in een poging het denken en voelen te beheersen een kwestie van zwakke punten te mijden een wachten op het moment dat toekomst weer lacht in het licht…

zij weet niet meer wat gister was nee, niemand kwam hier op bezoek dit is geen leven was hij er nog maar al was het even een mensenkind kwam in de ochtend reisde bij volle maan heeft weet van niets schreeuwde bij aankomst heeft een lange weg te gaan waar is toch mijn beurs o in de la of nee daar wie heeft hem meegnomen vertrouw…

voorbij de wind waaide mijn gedachte buiten bereik van mijn hart en in het nu ademde ik winter waar lente was beloofd ijsbloemen op mij ziel verkilden de dagen zo breekbaar als het dunne glas van een kerstbal die schitterend wacht op zijn moment van stralen ligt de toekomst in mijn nog warme handen en beslaat voorbij de dag droomde ik de…

heel zacht komt de nacht aan haar einde getekend door zonlicht langs zwarte randen verleden hemel blauw zal je verblijden deze dag en zich in rood en goud verdwalen tot de avond valt in zwarte lucht elke ster een glimlach zeldzaam als de wens die langs je snelt als hij valt en jij vraagt in stilte om geluk…

geopend wordbestand in een ander pand van een ander mens niet dat ik me dat zo bewust was maar ik las: 'ik voel je om mij heen' meteen wist ik zo mooie regel zo maak 'k er geeneen werd hevig verlegen kon er niet tegen deez' inbreuk in privacy op intimiteit in tederheid…

De droogte die eindeloos verzand Het halstarrig verdorren van vechtend jong groen De eeuwige woede die verwoestend brand De vraag verzwijgend, wat te doen De leegte gevuld met de warmte van een zoen Het water sijpelt schaars over de rand Het leven schiet voorbij terwijl het water land De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen…

Wie ademt leeft, of toch wel ooit, want veel van wat wij ondernemen is enkel ijdelheid en droom, een staren naar een verte die telkens wijkt en wendt. Een stille ademhaling, een in en uit, een geven, nemen,vrucht'loos zoeken muziek en kleuren, daden, boeken en weten dat er niets het heimwee echt geneest... Wie zei er weer: het leven…

na een eindeloze nacht van schrijven en van lezen wacht ik op een morgen die enkel mist brengt het miezert wolken regenen uit als moest het zo zijn toch laat ik me niet kisten ik trek mijn wandelschoenen aan zet er stevig de stap in vriezeganzen vliegen over wind bijt rode wangen maar als ik thuiskom sla ik kille handen om een kop…

Verschuilend achter emoties achter stress en liefde komen slechte momenten waar zondig beter klinkt wanneer het kruis opduikt. Het gevoel is aangetast je kunt jezelf alleen verwijten pijnzend achter schermen en je eigen stenen muurtje gifzwart is verlangen en heden.…

ik lijd aan ons leven dag in, nacht uit eenzaamheid groeit als een gezwel ziet hij dat wel? o ja, hij heeft me lief door alles heen maar de wijsheid van een moederhart wordt ontkend voelt hij ook mijn smart? overgave aan wat is, waarbij het verleden en heden niet uitsluitend door het geweten wordt opgegeten maar waar…

het rozig zien is anders als altijd dromen met open ogen het stil slapen met jezelf voelen dat je er nog bent al is het maar in je hoofd realistisch zijn is anders nooit in overgave met ogen toe steeds maar waken over jezelf weten dat alleen jij bent al is het maar in je hoofd maar wat is liefde groot als in realistische dromen komt…

ik dwaal weer te ver af onwetend over wat ik vinden mag maar ik kan echt niet anders dan mijn gevoel beschrijven beleven en geven in stilte raken en geraakt worden zo wil ik leven toch ben ik bang dat ik met al mijn schrijven teveel heb gezegd…