Alle inzendingen over vrijheid

ik waai pik je op en waaien samen bruin op stranden waaien bergen passen dalen waaien over landen met elkaar stevig in handen over alle talen zonder oude schepen die verbranden waaien we vrij vol liefde en door niets en niemand te achterhalen…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel. De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig onder…

ganzen op hun vlucht vanuit noordoost naar zuidwest hier niet zo gewenst zij hebben toch ook recht op een bestaan in de natuurlijke baan om over mensen die vluchten voor het geweld dan maar te zwijgen…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

Soms moet men iets inzien vooral je het begrijpt pas dan zal je verstaan wat het hart en verstand jou wil gaan vertellen Stel je open … voor dat gene wat onbereikbaar lijkt zo is het binnen handbereik op de dag dat je klaar bent Met de zoektocht naar jezelf je eigen ik dan pas neem je vrede in je eigen leven op.…

vind je het erg dat ik een dikkerd ben? weet je, zelf had ik er in het allereerste begin moeite mee maar op een gegeven moment besefte ik dat het bij de vrouw hoorde die ik ben geworden o ja ik weet het men ziet liever een slanke den men verwart dikker zijn met ongezond leven niets is minder waar voor die denkwijze heb ik geleerd…

Zo vrij als een vogel, zo voel ik mij Hoog vliegen boven land en rechtdoor zee Niemand kan me raken, niemand me treffen, maar wie vliegt er mee? Ze willen me plukken, m'n vleugels afrukken Mensen vallen soms tegen in weer en geen wind Mensen voelen zich anders, ze zijn soms behaarder Het Rijk is nu armer de Rijken zijn rijk…

Zo vrij als een vogel, zo voel ik mij Hoog vliegen boven land en rechtdoor zee Niemand kan me raken, niemand me treffen, Maar wie vliegt er mee? Ze willen me plukken, m'n vleugels afrukken, Mensen vallen soms tegen in weer en geen wind Mensen voelen zich anders, ze zijn soms behaarder Het Rijk is nu armer de Rijken zijn…

achter gesloten ogen fluistert de wind sprookjes over liefde eigen stijl geeft er een kleurtje aan morpheus draagt met open armen nieuwe melodieën aan…

wat is seks ze leest het in het opa en oma boekje je zou er liefdesverdriet van kunnen krijgen of hoofdpijn de hunker naar die knuffel in het donker die alleen is voorbestemd voor de voorplanting van de mens ach ja en boven in de kast lagen in een donkerhoekje de doodshemden ooit geborduurd voor later voor in de kist zodat men zou…

als klein meisje had ze het al ze danste dolgraag in de regen soms zelfs op blote voeten niets kon haar deren en nu, wat ouder als ze zich onbespied waant huppelt ze nog even graag tussen de regendruppels…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

van kinds af aan wilde ik kunnen vliegen het moeras zompig voorbij en vlerkend tussen het blauw van de dreigende wolken vluchtend naar de toekomst, op eigen benen staan de zon tegemoet ging ik stralend ten onder…

het grensgebied een overgang zonder duidelijkheid alert wil ik zijn in dit eldorado van kansen en mogelijkheden…

och, lelie van het veld gij zijt uit poëzie geboren ween toch nimmer om een vermeende held doch toon in volle bloei wat u zozeer beknelt verbannen van het land dat u zo liefde werd pure poëzie begraven onder zand monddood uw schrijvende hand…

Een zonnige dag Laat je kijken in het geheim Van een wonderlijke tuin Met schitterende bloemen Die met een zachte bries Bladeren omhoog tilt. De oh zo kleine rupsen worden alsmaar mooier Door een fel gekleurde zon Die de ware schoonheid laat zien Met donker rode rozen En blauwe,gele en rode vlinders Vliegend om ons heen…

Een zonnige oktoberdag Laat je zwevend in de lucht Als de vogels in de stilte En de bomen in een zachte bries Dat wel in stukjes wil vallen Met al zijn mooie warme stralen. De bladeren worden alsmaar bruiner door het oh zo mooie zonnetje waarbij de natuur zijn eigen tijd heeft en de vogels langzaam vliegen naar het verre verre zuiden…

verwachtingen één en al ellende ze imploderen blazen zich op het heden rest vandaag op kop…

Ik wens mij soms onzichtbaar Waarom weet ik niet echt Of wens ik mij als veertje Dit meen ik echt oprecht Onzichtbaar in het openbaar Of het veertje dat kan zweven Dat fladdert op een zachte bries En men dan denkt wat krijgen we nou Wie zou dat veertje wezen Ik heb, al zou je denken, Niets te verbergen, dat is het niet Maar soms, heel…

Tranen treurden gisteren vaarwel schiepen langzaam ruimte weer te leven in het heden zonder angst voor wat nog komt het voorspel is begonnen laat het leven maar komen voorbij is niet omkeerbaar morgen is weer maakbaar het gaat nu om het nu…

een mooie bloem wat eenzaam ogend aan de graskant van de sloot wiegend in de wind een laatste hommel drinkend van de nectar tot de herfstregen hem verstoord een vlinder die nog even dartelt de vleugels gespreid een vrouw die in de vroege morgen haar venster opent zichzelf goede morgen wenst een kushand toe glimlacht aan het nieuwe…

Soms ben je het gewoon even kwijt, je weet niet meer wat je doet. van de dingen krijg je spijt, doe ik het dan wel goed? je kunt niet leven zonder fouten, maar ook niet leven met geluk. je moet leven zoals je bent, het maakt je leven echt niet stuk. als jij kan zeggen wie je bent, dan moet je dat niet veranderen. als jij jezelf kent laat…

Een dubbel-dicht daar staat ze in de regen te groot voor haar plu half doorweekt een okergele jas met een vriend er in in het zicht doet wonderen brengt een verheugde glimlach op haar natte gezicht opgepept door een bakkie koffie richting Delft samengepropt in een overvolle tram weg met de regendruppels al heeft elke traan een eigen…

je haren zijn van pure schoonheid laat ze strelen door zon en wind verberg ze niet onder die doek je hoeft ze niet te beschermen voor hongerige blikken want elke vrouw bezit die schoonheid er zal geen God zijn die dat verbiedt het is een wet verzonnen door de mannen jezelf alleen tonen aan hem dat kun je met je hart doen vanuit liefde…

mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom…

Wat vrij leven is voor mensen, wat lucht en ruimte voor de vogels is bestaat zich daarin vrij te wensen en wat de oceaan is voor iedere vis, vergaat in gesproken woorden, resoneert in stemmen die voorgoed gebroken zijn na al dat bloed dat is vergoten, smaakt de verworvenheid naar pijn, blijft de deksel op de beerput, of komt hij er vanaf, zonder…

tijdperk van steen en ijzer langzaamaan wijzer een lach en een zucht hoog in de lucht laag bij de grond hoekig en rond vormgeven aan leven…

rondbanjeren door de hofstad eigenlijk terug in de tijd je voetsporen van ooit volgend toen we nog zo heerlijk jong en onbezonnen waren denkend dat de wereld van ons was het malieveld overstekend genieten van koffie op een terras voorbijgangers bekijkend jezelf afvragend waarom mensen in de media zo onvriendelijk worden afgeschilderd de…

zonder het uit te spreken had ze het zichzelf beloofd ze zou niet meer omkijken naar wijzende vingers ze zou niet meer luisteren naar honende tongen naar pijpen zou ze niet nee nooit meer dansen ze trok het kleed van schuld en boete uit naakt sprong ze in de golven liet zich drijven zeesterren sponnen een nieuw kleed om te dragen…

Tegen afgoderij; "Nee!", ik ben geen hoeder maatschappijvoeder, "Nee!", ik heb er nooit geen doekjes om gewonden, met mijn menselijke pijn ben ik daarvoor te klein; Open handen naar de hemel zo dans ik de wereld rond; "wil je volgen?" volg mijn meester en mijn Koning, en zijn hemelspoor!"…