Alle inzendingen over thuis

vroeg hij zich af of ze het misschien koud had vooral in de nacht dacht hij daar vaak aan zijn neefje vroeg hem : ga je mee bij ons thuis spelen?…

De ‘Voice of Holland’ deed ook van zich horen Ze kreeg spontaan een brokje in haar keel Daarna beloofde ze net iets te veel Wist zij veel dat haar ‘face’ zo kon bekoren Zo ‘book’ je een bijzonder resultaat Duizenden ‘likes’ en daarmee toch gehaat…

Al jaren vlucht ik voor oorlogsgeweld Oorlogsgeweld? Ja, oorlogsgeweld in Nederland In Nederland met oud en nieuw Heb je Nederland wel eens uit de lucht, het heelal gezien en gehoord? Flitsen, kleuren, knallen, geschreeuw, gejoel maar ook gejank om slachtoffers van zinloos geweld. Ja, ik vlucht al jaren, ik vlieg naar Zuid-Spanje Geen pijltje…

Ik loop zonder vooruit te komen Ik roei zonder water Ik fiets kilometers naar nergens Ik step mijn longen uit het lijf Ik zweet en puf me suf Ik vraag me af “ misschien een pondje” Ik zie de wijzer van de waarheid Ik denk volgende week blijf ik thuis…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

Ik was nog niet vertrokken of ik was al weer thuis. Ik ging eens niet graag dood, bleef zitten tot ik stierf. Mijn dood was een soort dood. Ik was nog niet geboren of ik was nog steeds in leven. --------------------------------- uit: 'Velerhande gedichten', 1997.…

ze rolt over de vloer zit haar staart achterna scherpt haar nagels aan mijn trui (die nieuw was) is lief ze lijkt op me te wachten als ik thuis kom me te willen troosten als ik verdriet heb me te willen sterken als ik ziek ben in mijn verbeelding want onze kat doet toch vooral gek…

Baby geboren in het Big Brother huis elders verwekt op natuurlijke wijze het valt niet goed en of aan te prijzen zoiets intiems behoort toch echt wel thuis. Laat de serie in zijn waarde, schoon op de buis geen behoefte aan "de bevalling" in dit huis.…

Maar nu is er zo’n zoogdier per abuis ver weggeraakt van zijn natuurlijk thuis. Voor onderzoekers is ’t een kluif, een leerschool. Voorlopig zwemt het diertje in de Seine. ’t Vangt fijn veel vis; verdomd dat beest heeft veine!…

dat bij de wisseling van het seizoen terugkomt wat eens was dat heeft men niet gezegd jouw naam in spinrag bij de deur jouw adem vochtig op de ruit men heeft dat nooit gezegd wel van de gordijnen weer vroeg dicht en iedereen gezellig thuis maar over de eerste brokken speculaas geen woord…

De ver-van-thuis-zorg kost ons kapitalen omdat een vredestaak te wachten ligt en wij uit onze pure christenplicht naar buiten toe beslist niet mogen falen. Ook blijkt dat hulp vanuit de eerste lijn in eigen land, ons echt een zorg zal zijn.…

glanzend olielijf het strand leeft zinderend zand de zee kopt schuimend loom de geilheid in mijn hoofd trekt mij op de terugweg onderuit achter de rondborstige duinen ligt de vraag, dreigend vanuit het zuiden, of ik droog thuis kom…

ik spin garen met mijn tijd weef patronen in seizoenen keurig naar de werkelijkheid bekleed de maatschappij in standaard kleuren extra modisch geeft meer kans op averij toch heb ik thuis geheime franjes spat ik uit in liefhebberij helaas niet in oranje die tijden zijn voorbij…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

Ze had, thuis op het tapijt, aangegeven met wat krijt de zig-zag pas na pas. Ze had, elke dag weer, geoefend keer na keer de pooltjes waren plat. Ze had, die avond met hem, d'eerste bewegingen goed gedaan, maar bij de brush is ze toch weer linksaf gegaan.…

Mijn vrouw is voor de bakker thuis de plaat op tijd gepoetst voor nonnevot goudbruin in de gloei Mijn vrouw gaat uit voor de bakker vlaai met pruim of toch oogmeloen luchtjes bakvers uit potjes room Mijn vrouw blijft voor de bakker of hij nu kneedt zemelt of droog spuit…

De warmte van liefde voelde en wist ik was weer thuis gekomen.…

Mijn zonnevlecht schreeuwt het uit Onbestemd verdriet wil naar buiten Tussen de eerste bomen kom ik thuis Het koude water blust de pijn Ik betreed oude jeugdherinneringen Plak vandaag eroverheen Over de dijken, langs het hoge water Metafoor voor mijn emoties…

de zilte goesting die op mijn lippen rust prikkelt mijn zinnen, wrijft door lange haren tegen de wind in ochtendblauw schildert de hemel zover het zicht reiken kan scheren gevederden door het palet de deining brengt thuis wat eens verloren was gegaan het is aan de vinder of zij het delen wil…

Twee harten zo verschillend met ongelijke slagen onherroepelijk met elkaar verbonden vele malen van elkaar gescheiden maar ook al wil je elkaar vergeten, het hart liegt nooit houden van is als je de kleur van je hart herkent het voelt als thuis komen zonder een deur te openen…

twee zomers heb ik het uitgehouden de zon scheen er niet als thuis de maan bood geen troost ik besloot terug te gaan tranen rollen over mijn wangen ik kan ons huis niet vinden dit is toch echt de goede straat ruïnes en rook is al wat ik tref nergens bloeien nog rozen…

Ik vind net zo goed mijn thuis in jou als jij in mij. Vervreemding is een macht die ligt versluiert en houd je af van je echte kracht. Stilstaan op de wind is de toon waarop alles wacht.…

“Natascha voelde zich er vast wel thuis, Per slot was zij er acht jaar kind aan huis.”…

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

Gedreven zocht je dan bij vriendjes thuis, En in een mum was zoonlief weer in huis.…

Bij al wie thuis moet blijven, Zoekt lente een open raam; Een droom van vreugdbedrijven Laat ze achter met haar naam. En steels, na dag zó blijde, Zoek' jeugd haar avondblom — Stil laantje hoort bij 't scheiden: „Zeg, kijk je nog reis om?"…

het verdriet is niet te stelpen soms ze haalt het deksel van het verleden af ze reist terug naar zoekgeraakte mensen ze zweeft van herinnering naar herinnering beelden van geliefden varen stil voorbij een vage kinderstem op de achtergrond haar rite de passage brengt haar thuis…