Alle inzendingen over natuur

In de nevel van het ochtendgloren straalt het frisse groen. Erachter wat zeer kan bekoren het donkerrood van een beuk. In het vroege ochtendgeluid snuif ik geuren van de natuur. Vogeltjes tetteren heel luid. De wind strijkt langs mijn gezicht. Als de dreigende lucht plaats maakt voor een waterige zonnetje. Daar waar de natuur ontwaakt…

Er is een plek waar ik tot rust kan komen, kijkend naar al die mooie bomen. Waar de bloemblaadjes waaien in de wind. Zo voel ik mij nog echt een kind. Een kind dat geniet van alles om zich heen. Die weet, ik ben niet alleen. De plek waar veel valt te beleven. Waar jij je alleen maar aan hoeft over te geven. Daar waar de blaadjes dwarrelen…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…

je danst op aarde die speciaal voor jou vruchtbaar is gemaakt je hand in de losse zwaai van de zaaier die dit een leven lang heeft gedaan met zwierige streken werp jij in ronde vegen het zaaigoed door de lentewarme zon pas als het laatste strooisel is geland jij je rust geniet kiest schepping weer gods hand…

Japanse sierkers Getooid met roze en wit Bloesemfestival. Wanneer ze als een lekkere parfum wordt waargenomen die huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met een maximale kleurintensiteit en durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door immense blik. Dat mijn gedachten zinken in openheid van…

Ze fladdert vrolijk in het rond. Ze kust de bloemen laag bij de grond. Ze brengt de kleuren tussen het groen en kan zo heerlijk vrolijk doen. Ze is een diertje met een warm hart. Een gewone vlinder maar toch heel apart.…

Duizenden druppels storten ter aarde in het donker van de nacht. Geen moment dat het bedaarde. Verloren van de zwaartekracht. Nog steeds breekt het niet open het zo donkere wolkendek. Ik blijf maar verder lopen. Erken elk van mijn gebrek. Want gaan zal ik met overtuiging. Daar waar regen reeds verdwijnt. Maak voor alle ellende een laatste…

Ik zie tot aan de sterren en van verre zie ik duizenden hemellichamen staan. Voor iedere ster is er op aarde een lichtje uitgegaan. Voor diegenen die nu aan de hemel staan zijn op aarde mensen doodgegaan. Die nu stralend neerkijken op ons leven en ons een gevoel van rust geven. Ik zie tot aan de sterren en van verre wenkt mij het hemellicht…

Ongemerkt vaak gekomen Zien we ze soms plots staan En net zo stilletjes Zullen ze weer gaan Met velen zijn de madeliefjes Kleurend de jonge voorjaarswei Och bekijk ze toch eens beter Van heel dichtbij Wat zijn ze in wezen In hun alledaagsheid Simpel wonderschoon Ze zijn de eerste tekenen Van de ware lente en maken Ons met hun fraaie…

Afgesneden koord Kettingparels glijden weg Plotse hagelbui. Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in. In het zicht van deze…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

De zeewind komt, een blonde schone, de verten toegesneld van 't land. Ze wil het scheemrend blauw bewonen, dat oprijst uit de waterrand, het onbekende gaan verspieden, dat in ravijn en dalkom schuilt, en 't nog verhulde der gebieden, waarop de morgennevel druilt. Ze komt, de wadem op de wangen die nog iets ziltigs in zich houdt, van…

Laat mij maar struinen door de velden en dwalen door het dichte bos. Waar tere anemonen stralen, wit als sterren op het mos. De beek die in zijn bedding klatert laaft me als ik dorstig ben. Voert me mee naar vreemde plekken die ik alleen uit verhalen ken. En als ik 's avonds moe gelopen liggen ga in het zachte gras, dan heeft het pad…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Gouden zonnestralen. Het zilveren ochtendlicht glijdt over mijn wangen en streelt mijn gezicht. Gouden zonnestralen. Het hete middaglicht, passie en liefde samen als een goed bericht. Gouden zonnestralen. Het gouden avondlicht. In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen. Het zilveren nachtlicht…

Ongekend geklop Het is het hart van natuur Een lente ontwaakt. Hoe een ongekende zachtheid mijn zintuigen prikkelt waarbij allerlei vogelgeluiden als een variërende achtergrondmuziek het pad kruisen van waar kleurrijke muzieknoten golven en meestromen met een notenbalk van waar einde nog niet is geschreven. Daarnaast ontvouwen de heesters…

Samen beleven we de natuur. Daarmee ben ik zo intens blij. Het duurt wel meer dan twee uur. Zoveel mooie dingen zien wij. Zelden wil jij buiten iets met mij doen. Maar als je dan in de natuur bent bewonder je aandachtig al het groen. Trots op alles wat je weet en kent. Ik kan er zo naar verlangen. Wat geniet ik er toch van. Jij met je…

Roze is de bloem en groen het nieuwe blad. De bloesem van de lente als in een wolk gevat. Teer in het morgenlicht zo'n takje heel erg fijn. Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

Kortstondig en vrij Een onsterfelijke ziel Vlinder laat haar zien. Ontwaak mijn mooie vlinder uit jouw eigen draderig huisje en spreid gevarieerde kleurrijke vleugels opdat ze comfortabel en gestroomlijnd de verschillende luchtlagen raken en de wegen kruisen van geurende bloemen die een voor een ook het levenslicht zien. Bovendien komen…

rood kleurt de rivier achter mij ik ben zwaar maar voeten tasten vederlicht af de weg naar de bron. bij een bocht vind ik rust op een rots. langs mijn linkerbeen snijdt wat voorbijglijdt en zich verder in de verte kronkelt geen wier zal hier vertellen wat de bocht verbergt: (verdrinkingsdood? roeiboot? een vrouw als een dam?) wenkbrauwen…

Ik houd zo van die lage palissaden, die van de kust de grote zee ingaan, alsof veel mensen van de oever traden en tot hun schouders in het water staan. De zee, het strand, de lucht, alles is wijd en breedgebouwd en krachtiglijk grootmoedig, maar zij alleen leven in nederigheid en praten niet, maar waken, trouw en goedig. Dronken van stervensrode…

De nacht weer gehad. een droom weer verwerkt. Geluid van vogels op mijn hoornvlies. denk ik aan verlies. Hoor ik nog steeds de vogels zingen. Sta ik nu te springen om net als de vogels weer aan het werk te gaan.…

ik heb me vergist in het wad zijn zuigende modder in een te grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Achter stoffige duinen van gedachten ligt een grijze zee van pijn. Eeuwig golvend in beweging. Zo immens in al zijn zijn. En de zon van al mijn dromen bloedt in stilte langzaam dood. Om herboren op te komen in een blauwe lucht van hoop. Een dag lang zal ze stralen op het land wat mijn leven is. Maar er is niemand die echt weet hoeveel…

Ik zie een vlinder in de lucht. Ik denk aan jou en laat een diepe zucht. Ik zie een vlinder vrolijk fladderen in de wei. Ik denk aan de woorden die jij ooit tegen mij zei. Dat je ooit een Dagpauwoog vlinder worden zou. Wat hou ik veel van jou. Ik zie een vlinder neerstrijken op het gras. Ik denk aan jou en besef wie je was. Ik zie een vlinder…

Ongekend gevoel Het fladdert en zweeft in mij Ik ben weer verliefd. Hoe mooi en schoon jij de woorden giet in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen. Dat de uitdrukkingen niet alleen verbinden…

Ongekend gevoel Het fladdert en zweeft in mij Ik ben weer verliefd. Hoe mooi en schoon jij de woorden giet in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen. Dat de uitdrukkingen niet alleen verbinden…

De regen valt met grote druppels uit de lucht. Ik wil dansen met de druppels Ik wil mijn haren nat voelen worden. Ik richt mijn gezicht naar de lucht en voel de druppels rollen over mijn wangen. het spoelt alles van me af. De regen stopt. De laatste druppels rollen langs mijn lichaam. Ik voel me herboren.…

Lente is opnieuw ter wereld komen met een slag van de klepel galmend uit het zenit de trilling die je moleculen herschikt je lichaam uit zijn schamperheid schudt En hoe honend bijna de zon schelms schaamteloos ligt te bronsklokken uitdagend op haar zij rolt ze weergalmt en weergalmt de lokroep je kunt nog net een kukelekuu onderdrukken…