Alle inzendingen over overig

Het duizelt me hoog in de hemel, geen houvast -- alleen maar een roos.…

Met stukjes papier steek ik kleine lichtjes aan -- in lezersharten.…

wat nu als Zeus uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders klopte en zei: jongen je bent een lastpak maar ik versta je…

Een mens verandert slechts als een ander hem dwingt -- Zelf kan hij dat niet.…

En nu? Weer de schrik van 'Nu', die mat onder ons -- die steeds weer wegschiet.…

Sorry dat ik je vroeg stoor,  Ik stuur je dit alvast maar door Vandaag is het Bad Poetry Day Met Candlelightgedichten...neee! Er is toch al genoeg geklaagd In hekeldichten, afgezaagd En met de grond gelijk gemaakt Is er een god die ons bewaakt Behoedt voor liefdesdichterskwaal En treurzang waar ik zo van baal Hun lief en leed in rijm verpakt…

de spoorbrug over de IJssel bij Zutphen lijkt op deze foto een wirwar aan metaal... goddank zag ooit de schepper van deze brug het verband waardoor ik thans met vertrouwen de oversteek waag naar gindse zijde je zou er bijna religieus van worden…

Jij begrijpt me niet, goed zo, ga maar nadenken -- wat ik heb bedoeld.…

dominee Eelko schreef: pas op! het duurt niet lang meer! op 8 mei 1774 zullen Mars Venus Mercurius Jupiter en zelfs de maan op elkaar botsen de Aarde wordt uit haar baan geslingerd en zal geheel verbranden ze zal verbranden in de vurige atmosfeer van de zon mensen rilden van angst zochten beschutting bij elkaar nou dacht…

De engel viel aan, mijn bloed drupte in de sneeuw -- tot de zon opkwam.…

dit zijn de dagen van stofwolken en woestijnhitte van zout zeep vuren en dodendansen dagen van bochten en ravijnen van vrijplaatsen van doekjes voor het bloeden dagen van gesloten harten en deuren van branden droogte en de onbarmhartige zon dit zijn de dagen van korte dromen van lethargie bedrieglijke kalmte inktzwarte…

Mijn buren vrijen, o, wat schandalig goedkoop -- die dunne muren!…

Het echte leven bestaat niet, het is bedacht -- uit verlegenheid.…

Objectief zijn is gemakkelijk, niet zo eng -- als subjectief zijn.…

Het Orakel weet wat ik wil en dat geeft ze -- aan mij als advies.…

Water stroomt onder mijn voeten. Grote golven spoelen over straat. Kletsnatte schapen steken over, naar een stukje grasland over een sloot. In de verte zie ik jou. Ik zwaai en roep naar jou. Je kijkt niet en loopt snel verder. Verder van mij vandaan. Waarom, het doet zo zeer. Dus roep ik weer. Je reageert niet meer. Er staat een auto,…

Och, je kent mij wel, ik ben netjes, hartelijk -- en ik praat en praat.…

Kappers, puntscharen, messen en halsslagaders -- en toch gaat dat goed.…

Ik waad door de stroom van levens en orden ze -- tot scenario's.…

In een depressie voel ik niets, denk ik alles -- objectief te zien.…

Het is erg geheim, dus vertel ik het niemand -- niet eens aan mijzelf.…

Ik ben mijn engel, die mij altijd zal volgen -- die in nood mij helpt.…

Een herinnering die je herhaalt, verandert -- in een verlangen.…

Vraag niet 'Hoe gaat het?' als je dat echt wilt weten -- Gedrag zegt het je.…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Ik heb nog nooit op zijn grachten gevaren Op het Amsterdamse water zijn grachten Noch zout, noch bitter Zoet, kleurt het water bruin langs de tweede kostverlorenkade Het water nooit betreden, nooit geroken, geproefd Zijn geur test mijn reukvermogen niet, langs de kade Stuit genesteld op een bankje Starend de korte golfjes zien Die ik niet kan…

een witte vogel die het rif verlaat het kind dat met zilveren voetjes baadt de man met stok die water uit de rotsen slaat de valk die de verten ziet de hoge pluimen van het riet de landwind die naar de zee vliedt het landschap in slingerlijn de houtbrug over het ravijn zal daar mijn grijze vader zijn de nacht en najaarsvlagen het hart…

voetstappen in het kleffe zand er tussen nog enige afstand van een hem en een haar de vraag rijst horen ze bij elkaar lopen ze hand in hand vormen ze misschien toch een liefdespaar? immers plots blijven de kleine voor de grote staan de indruk ontstaat dat er mogelijk iets werd gesust een paar tenen in het kleffe zand die een diepe indruk…

Ik ben anders Omdat ik misschien anders reageer Ben vaak overprikkeld Het doet m'n ouders veel zeer Ik ben anders Mensen denken mij te begrijpen Ze proberen mij te helpen Zij proberen m'n boosheid uit te knijpen Ik ben anders Geen vrienden om me heen Als ik naar mensen toeloop Reageren ze zo koud als steen Ik ben anders Verdriet…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…