inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 79.973):

Vannacht

Vannacht was ik de warme aarde,
wat uit mij groeide reikte steil omhoog,
witte wortels doorkliefden het duister,
zogen zompige kleigrond droog.

Vannacht was ik de omarmende zee,
een verzwelgernde grijze oneindigheid,
die, wild door mijn lichaam stromend,
mij losweekte van ruimte en tijd.

Vannacht was ik de peilloze open hemel,
verborgen achter een grauwe wolkenlaag,
waaruit als papiersnippers vogels tuimelden,
door de hitte van een zinderende zon verjaagd.

Schrijver: Wilte van Houten
7 mei 2023


Geplaatst in de categorie: overig

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 46

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Ralameimaar , een jaar geleden
Wel een mooie gewaarwording lijkt me! En voor ons om te lezen.
Nemo , een jaar geleden
...een opmerkelijk geval van identieke synchroniciteit...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)