Alle inzendingen over emoties

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

Een jong meisje, kleine dromer Zie mij lopen langs de velden Zittend aan de waterplas Onder hoge iepenbomen Dacht ik mij de mooiste dromen Niets of niemand kon mij peilen Als ik in gedachten was Wel vriendinnen maar soms even Van de wereld, en mijn wereld Had ik nodig in mijn leven Ieder blad en dier en lied Kon mij geven wat ik miste…

Eén keer een gedicht te mogen maken, dat spettert van orginalteit, op ieders netvlies zal blijven liggen een ieder in zijn hart zal raken. Eén keer een werkje te presenteren dat erin knalt als een bóm waar iedereen wat van kan leren, ikzelf het meeste dan, maar kom... Misschien zal het er ooit van komen dat er ooit, door mij alleen een…

Huid gaat tintelen wanneer zij gestreeld wordt door de allereerste zonnestralen. Laat energie naar boven halen; het lichaam zorgt voor geen enkel verweer. Donkere kamers met deuren, wijd open gezet. Ramen klapperend in lentegeuren zonder enig verzet. De ziel ontvangt met open armen het nieuwe licht; laat het diepste gevoel verwarmen…

In een wachtkamer voor gekwelde mensen Met hartzeer en onverwerkt groot verdriet Staat een groot beeldscherm vol herinneringen Waarin je de pieken en dalen van je leven ziet Je kunt er je mooiste dromen even herbeleven Maar ook de dalen komen langzaam voorbij Het is de bedoeling dat je die emoties verwerkt Zolang je in de wachtkamer zit ben…

Een zacht klein kneepje van je rimpelige hand zegt meer dan duizend woorden er is gewoon die stille band. Waar woorden overbodig zijn zijn de gedachten één bij alles wat je aan me geeft daarbij voel ik me nooit alleen. Je weet wanneer je nodig bent en ook als ik alleen wil zijn dan ga je even een straatje om want je weet van mijn pijn…

In mij is een warme bron het borrelt en het bruist 't Is mijn ouderlijk huis waar dit begon In mij is een heerlijk licht het werd in mijn jeugd ontstoken Er was geen rijkdom maar warmte op mijn ziel gericht In mij zijn klaterende beken de oorsprong ligt bij mijn zorgende ouders Zij zijn mijn rots in de branding gebleken In…

Bloed dat door je aderen stroomt als water door de rivieren. Soms lijkt het niet te stromen maar kolkend door je hoofd te gieren. Zoveel gedachten als vissen die stroomopwaarts zwemmen, ploeteren maar voorwaarts; niet te temmen. Zorg dat de vloed van je kolkend bloed weer eb wordt in je lichaam… Aangenaam: “Ontstressen” is…

Leven kan een lust zijn maar soms is het een last 't kan soms aardig wezen soms loop je op de tast Doe dan maar een jubeltje trap een middenvoor wees eens een duveltje rij eens naast het gebaande spoor Wordt een vrije denker weg de protocollen Heerlijk zo'n eigen hoofd Laat daar nooit mee sollen Te lang liep ik op gebaande sporen…

Door het bos loop ik te dwalen Hoge bomen bij elkaar Hun toppen laten een straal van Zonlicht door die flitsend tussen takken Het gebladerte verwarmt Met de stappen die ik zet Voel ik de schaduw dan de zon Mijn ogen toegeknepen Laat ik mij als een kind zo vrij Weer draaien in de wind en droom Een toverpracht van kleuren Doen al mijn twijfels…

Wanneer de nacht de dag inhaalt en zij jou dichter droomt, tekent vorst in het schijnsel van sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe…

Ach lief onschuldig kindje wat heeft men jou toch aangedaan volkomen hulpeloos en verkleumd liet men jou in de kou daar staan. Je had per ongeluk je bed bevuild en werd gestraft door moeder boos te schande en te kijk gezet dat was de straf die moeder koos. Maar schat, jij was een kind nog van amper drie jaar oud dit beeld uit mijn herinnering…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glas pareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

Geef mij maar een paar dagen en stoor me even niet ik wil niet bij je klagen dat jij mijn tranen ziet Geef mij gewoon een beetje tijd want echt, dat heb ik nodig ik wil gewoon mezelf zijn dan ben jij overbodig...…

Het dakraam straalt licht in deze donkere nacht ik tel de sterren een voor een en doe stil een wens, onbereikbaar maar toch grijp ik naar die ene ster, stralend knipoogt ze naar mij en laat wat stof dwarrelen langs ijzige zinnen, letters ontdooien langzaam, ik puzzel wat en vorm zo maar wat kleine woordjes, ik voel dat een zachte…

Zing een tralalaatje maak een dwaze sprong. Jubel een hoeraatje draag je hart eens op de tong. Knipoog naar de krantejongen zwaai naar die oude man Zing de tonen uit je longen Laat weten dat je zingen kan. Een gulle lach voor ieder die u ziet. Weet dat het echt mag: Leef en geniet.…

Opgewonden Zonder sleuteltje Hakt de merel in een klokhuis Pasgevallen sneeuwvlokken Plakken nog op zijn staart Smeltende parels glanzen Aan de zachte twijgen Van de hazelaar. Overmijdelijk In februaribloei geraakt Meer pit moet de merel Van verlangen naar het voorjaar Doen opvliegen Margaryte Ondanks staalgrijze lucht En het rumoer…

Aandachtig beklim ik haar rimpels die ontelbare jaren van wisselend gemoed hebben fijngesneden in haar van zon verhitte en regen gekletterd gelaat druppels van onmetelijk respect verlaten haar voorhoofd en strijken neer op haar lappenschoot om te verpulveren tot onbeholpen zweetwater sinds ik haar ken laveert zij door de menigte kleurrijke…

Fluister zacht letters langs ooit gesproken zinnen, lees vragen in mijn ogen, rimpel de lach weer langs mijn verbeten mond raak mijn lippen even teder aan, teken dan een lijntje golvende liefde langs vochtige strepen verdriet, haal zwart uit mijn woorden schrijf wit tussen regels, waar een nieuw hoofdstuk de punten overslaat…

liefde is een utopie liefde is gelul liefde is hoe ik het zie onzin en flauwekul en hoor nu hoe de stilte het uitschreeuwt en zie nu hoe fragiel de vredeskus en zo de rest van je leven in haat en afgunst liefde is lopen op je tenen liefde is zwijgen maar liefde is kapotte schenen nee, ik ben er mee klaar…

dauwdruppels glinsteren op het gras mijn adem komt dampend uit mijn longen in een nieuwe dag terecht vol frisse lucht heel even heb ik de gedachte verdrongen aan jou; gevangen in een strik van glas hoe ik de tranen van je wangen streek zo helder als schitterend kristal huilend, snikkend, een diepe zucht ik brak de glazen strik van de val…

Het staccato van sonoor Trommelende trommels laat Mijn hand Gehoorzamen Mijn onzichtbare penseel bespeelt Achteloos maar ritmisch Het denkbeeldige Kleurenpallet De wereld vervaagt en Beleeft zijn avonturen In andere Dimensies Mijn fresco zal ieders Adem ontnemen, trommels Trommelen onverdroten Voort De bergen die ik Ontwaar vereeuwig…

Zeg mij dat ik nooit zal sterven maar neem mij mee op vleugels van de wind, laat mij zweven vlak boven de golven, schenk mij het zout der aarde, laat mij aarden in Uw dal van tranen, omgeven door het licht aan Uw horizon en ik zal de nacht begroeten zonder duistere gedachten, de ochtend omhelzen met de warmte van het eerste licht ooit…

Verleden zaait onrust in mijn gesloten hart niets wat het nu sust echt alles is verward Verleden zaait onrust niet weten wat te doen nu liefde mijn hart kust met een eerlijke zoen Verleden zaait onrust ziet alleen maar de pijn iets wat me verontrust alsof het niet mooi kan zijn Verleden zaait onrust liefde pak mijn hand maak me van…

Wat zich vergeten laat, de wanhoop, de wil tot vernedering, de verliezerstranen van de haat. Mijn lief, mijn boos, verbeten lief, wij riepen naar elkaar, tot twee, tot drie, tot vier keer toe, door de schemer en het sneeuwlicht van de late winter, en keer op keer kwamen we terug, onwillig, gebroken, verliefd. ----------------------------…

De stilte rond het weidse bergmeer dreigend en zo aanlokkelijk, onvermijdelijk, voelbaar tot in de kern. De overweldigende eenvoud, al het misbare verdwenen. Een strakke spiegel waarin de aarde de lucht toelaat. Verbinding om los te kunnen laten. Ontspanning die de diepste emoties eindelijk kan ontsluiten. Het stormt inwendig, vlagen herinneringen…

Leugen als middel Barbaren die slaken De waarheid omzeild 't Hart geraakt Schijn van waarheid Valse kreten Noodgedwongen Strijd gestaakt Dwazen zijn zij die met Leugens regeren Nog dwazer zijn zij die Zich neerleggen dan Bevlogen Genaaid Monddood Helaas. 't Kan 'k Ben gered 'k Word gelezen 't Begin van Wie weet Iets moois…

Een onbestemd verlangen, een onbehaaglijk gevoel. Midden in het leven staand echter zonder doel. Gespeelde vrolijkheid, het gelaat getekend. Emoties verscholen, de kleuren verblekend. Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar. De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar. De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat. De ander voor…

Woorden snijdt zij nu in tweëen stampt geen komma's meer in de zin zelfs punten krijgen de kans niet die smijt zij gewoon ergens middenin hele volzinnen bouwen obstakels cementdicht volgt er geen woord ieder gedicht is een illusie elke droom wordt toch vermoord niet de strofes zullen knellen noch de witregels daar tussenin nee totaal…

Besluit is genomen pak mijn rugzak ga hem legen Open voorzichtig kom van alles tegen Schrik van inhoud terwijl ik erin staar Al dat gewicht voelde veel te zwaar Stuk voor stuk verwijder ik, dat verleden met een snik. Gekke is,het lucht me op en als ik na het legen stop is mijn rugzak weer te dragen, oud zeer kon ik verjagen Vrij…