Alle inzendingen over algemeen

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

1. Er zijn gedichten die niet mogen omdat ze te naakt zeggen waar het op staat zo zou ik je willen schrijven maar ik durf niet, lieve N., zou ik willen schrijven, ik denk soms aan je hoe je daar woont in dat kleine vervallen huis met je kind dat je kind niet is maar dat moeke zegt en aandacht vraagt met de man die wel jouw man is die geen…

Vroeger stalde men een fiets er voor een bakkie soep Maar al een eeuw lang serveert men in stijl het eten Niet aan aparte tafels gewoon gezellig naast elkaar En uit respect liet men de das hangen.…

het lichaam is losgeraakt op trage ademhaling getild door een golf uit een diepte gedragen aan slaap overgelaten het is met zijn warmte onbewust ingekeerd gegrepen door een zware overmacht die waken op tijd inlost ademend als geschapen uit het traag ritme van aarde neemt de droom een wending ze zijn zichzelf niet meer bekend weten…

Brussel, waar ik mijn brood verdien elke dag veel andere mensen zie waar je makkelijk nog kan napraten met wat vrienden over zus en zo. Brussel, waar je nog een glas kan drinken om dan later de weg niet meer te vinden waar je op houten banken nog kunt slapen om dan s ’morgensvroeg wazig te ontwaken. Brussel, de hoofdstad van ons kleine…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

de bal in een bocht naar zijn voeten wacht geduldig op het kind nooit bang als de moeder kijkt naar de krant die schudt en wappert niet wil vouwen van de man met het been wit een lijk…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

De wind heeft haast en raast over het land de regen stort en valt met bakken uit de hemel Een kat springt op en duikt weg ik hoor een klaaglijk miauw katten haten water maar zijn gek op kabeljauw.…

ze staat op twee benen, Zwart geboende laarsjes Alles klinkt schoon waar zij staat. Het café verkruimeld het schelle licht der zon Geen blijven of gaan van maan Stam staan in kroeg Twijfel zaaien tussen benen De krijger, heraut, Aan hem ode-…

als alle drijfveren - achteraf - drijfzand blijken te zijn en die van nu - en de komende - uit drijfzand blijken te bestaan dan laat ik ze varen alle drijfveren en drijf mijn leven…

Een eend vliegt uit de bocht de koekoek springt uit de klok het station staat op de tocht en de brievenbus zit op slot De postbode is een verklikker de ijsman speelt met vuur 't is lente en de rozen klappen open en huppelen vrolijk in de natuur De zonaanbidders bakken het bruin de regenman rent naakt in de tuin de dekselse dames zwaaien…

Stilte Het maakt me bang al 6 jaar lang . Stilte de kou en de kilte . Waar moet ik heen voel me vaak alleen . Al sta ik soms op en denk vaak ik moet door , Toch komt vaak de stilte weer door . Je leeft van dag tot dag en bent blij dat je morgen beleven mag . En dat de stilte word gesmoord .…

de zon een onophoudelijke aanzezigheid…

heden rijm ik mijn verleden maan mijzelf tot rust probeer gister aan vandaag te smeden opdat alles in het smeulend as sissend sust deze dag ben ik met mijzelf en spreek me liefdevol toe versober mijn gang en dromen het maakt me minder moe, ook zal lentelicht spoedig komen soms is er genade, teveel voor een moment of beperking je gaat…

Zo zacht het licht ontwaakt doezelig de velden zoekt vochtig nog van huiver in de nacht waar duister trage vingers trekt voor het zich ter ruste legt schuilend in ’t struweel zo voelt het als ik opsta niet in vroege buitenlucht maar binnen in mezelf en ja… ik hef mijn hoofd draag de zon op handen naar het dagen aan de einder daar…

Het gips trekt de huid mijn kleur, mijn vlekken en zorgvuldige opmaak van mijn gezicht rood levend vlees kijkende ogen sprekende lippen, mijn mond lacht jou toe Driedimensionaal scan jij mijn masker, je hangt een veld van registratiepunten op aan de rode markeringen bij mijn ogen, neus en kin De stippen herleid je tot gevoelens…

Zet je gedachten op licht zweven om het allemaal her te beleven De mooie ochtenddroom die dagdroom wordt voordat je je weer in het leven stort…

Dat wat ontstaat in het leven zelf is goed zoals het is zoals het zich voordient zoals het zich voordoet. Dat wat ontstaat ontstaat, omdat het moet schijnbaar blijkbaar Ooit zullen antwoorden komen zegt een oude wijze man die als wacht de rivier laat stromen Als een kern is ontgaan langs het oog van de mensen zal dit nieuwe ruimte…

De vrije val 8+++ Nu ben ik nergens meer ik trap in de val mijn brein vliegt door het luchtledige als een bamischijf door het heelal het doet niet alleen flink zeer maar hoe hard is de klap voor het bewustzijn deze keer ?…

Hou van mij zoals ik ben met mijn daden en gebreken probeer mij eens te zien zoals ik nimmer ben bekeken. Hou van mij zoals ik ben eenvoudig en gewoon maar met een kloppend hart die puur is en zo schoon. Hou van mij door wat ik geef alles wat ik heb aan waarde dan ben jij, net als ik de rijkste mens op aarde!…

onze ziek wil niet bedlegerig wezen, doch zijn voeten smallen bij iedere tree naar benéé hoe de dag zal voort gaan is als een reizende waterkoker die zich gedraagt als een traag voortgaande plaag al weken is het belopen asfalt de teer die ziek vertraagt en onbeholpen als een stumper aan de almachtige om beterschap vraagt ziek is…

hoe ik staand op de groene zoom dat licht is besneeuwd over de akkers kijk zie ik het koren dat reeds is geoogst, de aardappels op weg naar de fabriek de voren leeg van zelfredzaamheid baant zich een gerede twijfel in het ongerept verlangen van de mens dat wie vliedt zich spoedig daarhenen ziet waar passie de klucht is van dit sobere…

zonder dat het boekdelen schreef een korte paragraaf misschien wel dicht aan het hart het lichaam nabij, koesterend gedurende de tijd die er lag tussen momenten en voortzetting herschikkend om uiteindelijk weer afstand te nemen…

maandagochtend bij luwte van dit traag ontdooide lichaam ik kijk in mijn zeespiegel en zie een naderend eiland het tijdstip is onbeduidend want niets blijft bijvoeglijk voornaam de vroegte oogt nogal waterig aan het einde van de sneeuwrand met mijn hals over kop trekken tranen over beslagen glas blauwe maandagen, grauwer dan grijs…

een simpel mooi meisje heel alleen op de wereld geen broers of wat zussen haar ouders gestorven zij woonde en weende met stiefmoeder en dochters moest wassen en plassen nooit geen liefde verworven maar dan voor éénmaal wat geluk in haar leven een prins kwam haar vragen een glazen muiltje te passen dus, ze ruilde haar leven…

de overijverige raadgever die zo veel goede raad heeft weggegeven dat hij nu helaas zelf radeloos is geworden…