Alle inzendingen over tijd

Wie wil er oorlog? wie wil er vrede? Tolstoi wilde beide en hij had gelijk Wapengekletter maar ook cimbalen in een tijd met die van ons ver in 't verschiet Discriminatie met vervolgens moord interbellum dat zich niet laat ringeloren Geen mondiale vrijheid zonder strijd wapenbroeders in gevecht geenszins duel Gestreden…

achteruit kijken is talmend tijd verspillen laat je niet verankeren in het verleden de tijd kruipt ongenadig voort en wat voorbij tikt is verloren hier en nu begint de rest van je leven gooi de ballast overboord wat je ook kiest is telkens weer de eerste keer en je enige kans…

de laatste gloed is sissend uitgeregend en kille ijsgang heeft mijn hart omkneld ik ben verworden tot een zuil van zand schurend verweert me de wind tot korrels vergetelheid, in de woestijn verwaaid.…

De oude man betreedt begraven jaren in de crypte van een dorpsidylle. ’t Noodlot zit hem dichter op de hielen, dáár waar giftige adders glibberend paren, met de schimmen van verwrongen eiken en de contouren van de kromste bomen. Die als stille wakers ’t dorp omzomen waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken. Leeg, lukraak geplaatst en ingevallen…

op beeld een schimmenspel van toen... er wordt gemijmerd over wat verloren ging en bleef hangen in de zeef van ons geheugen ontdaan van elke klank laat de doorkomst nog veel te wensen over…

Er is geen tijd. Wat gistren was is wat vandaag me een liefde wijst. Herdenken: ongedronken glas dat morgen laaft en spijst. Wat is me droeve scheppings-daad en baren in 't gelaat der dood?: een kindje dat aan 't schaatren slaat daar 't wemelt in mijn schoot. Welke is de krankheid die me pijnt bij dreigend komen en vergaan? Wij…

De tijd die gaat hier traag voorbij ik zie van hier de straat, al kijk ik heel aandachtig toe, 'k zie nooit waarheen hij gaat.…

gelezen op de binnenzijde van een roestige spoorstaaf 'Osnabruck 1912' een spoortje geschiedenis…

leest iemand nog het nawoord geschreven met trillende hand om te schaven aan het eelt van kwaad te zwelgen in de lendenen van de nacht om te luisteren naar het slotakkoord in gaten als tekens aan de wand nu de tijd tikt in kwarto formaat geheel zonder terugwerkende kracht…

Verleden week was het groot feest Dus ben er even niet geweest Je zou denken, je maakt toch tijd Maar weet je: ben niet meer zo snel en bij de tijd. Niet da'k seniel of anders word God verhoede, 't leven is te kort Maar keuzes moeten worden gemaakt Vandaar da'k ff af heb gehaakt Niet met brei- of haakpen dit keer Nee ik lei mijn pen…

deze dag is een vondeling een van de vele geboren als zonderling op de hoek zit een blinde man in de verte een auto aangereden? de hemel duikt ineen wegstervend blauw tot witte streep wolkenloos een merel zingt, hoewel de klokt springt zeven jaar voorbij de schemer overvalt overweldigend en ook in mindere mate…

Soms heb ik zin om te vluchten vooral niet omkijken, gewoon rechtdoor stappen. Geen vaarwel, alleen tot ziens. Alles achterlaten gewoon intimi op de hoogte brengen, zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ik wil de vrijheid smaken. Ik moet me even op proef stellen, een vlucht maken zonder de deur te sluiten. Lijkt me een interessante…

We groeien door de tijd met onze reusachtige voeten maken de wereld klein met onze reizen dat maakt ons groot als goden de tijd zit in ons hart de ruimte op zak, in ons hoofd. Een kamer is een doos die ons bevat maar wij omvatten het huis wij varen uit in het donker ontsteken de nacht met onze dromen. -----------------------------------…

Weemoedig volgt een oude man de opbouw van het schaduwspel. ‘t Herscheppen van verloren dagen; In de mist ontwaart hij ’t meisje - de dochters van Arcadië zijn boven Lethes stroom verheven - Ze was zijn eerste ware liefde thans verrezen uit ’t verleden. In gratie – weergekeerde geest Zij waart in ’t rond – in waardigheid, haar rechte, translucente…

Men mach den nuwen tijt Wel bekinnen overal: Die voghele hebben delijt, Die bloemen ontspringhen in berch en dal; Waer so si staen, Si sijn ontgaen Den wreden wintre diese qual. Ic ben ontdaen, Mij en troeste saen Die minne jeghen mijn ongheval. Nu hevet mijn ongheval Sine heervaert ghesticht op mi,…

Wanneer ik 24 word Zal ik weten wat ik eis van het leven Doelloze dromen die stoppen met zweven Wanneer ik 24 word Zal ik alles weten over iets En iets weten over alles Wanneer ik 24 word Draait de wereld niet meer rond mij Kom ik terecht in een heuse 'maatschappij' Wanneer ik 24 word Ben ik een man met een job Loop ik…

boven het water dreven donkerblauwe wolken een wit schip lag voor anker muziek danste uit openstaande ramen en deuren de dagen waren lang woelende levens sleten weekten zich los van elkaar vielen langzaam uiteen een meeuw schreeuwt uit volle borst landt zwijgend op de kop van een verweerde stenen held…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Vanavond is het weer zo'n avond Het regent, en ik heb boeken besteld en weggegooid. Ooit vind ik de Heilige Graal wel. De muziek die streamt is op zijn einde, de naderende stilte wordt gevuld, door kaarslicht op tafel en in de vensterbank. Venkelthee staat af te koelen tot drinkbaar. Een verstorende reclameboodschap leidt de stilte in…

niet zelden roepen woorden mij uit de mond vervliegen spinsels in notenschrift zonder zang komt alle hulp voorspelbaar te laat blijft niets van weinig over houdt de klok rust tot nader order leve scharreltijden met vrije uitloop kwetterbeek schatergoud klaterlach geen eeuwig zo bestendig als voorlopig…

't Zand de bank op 't zand leeg was die opgezet kil toch warm wachtend daar de verschijning tussen de druppels van de fontein dauw verblinde, verbaasd kijken op het netvlies een focus om nooit te vergeten de middagzon versterkte het zien en voelen, ik zocht warmte van de bloemen die open gingen, vlinders van gelukzalig gevoel noch…

Geen verwachtingen ik neem vrij vandaag ben ik en zal iedere dag zijn mij durven dromen kind de vlinder in de wind weer te zijn niet verblind door tijdsduur spijt of pijn natuur zonder angst ieder uur om het langst al is het nog zo guur en waait het nog zo hard bij de start op mijn best op het gevoel zonder doel of richting nog…

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

De oude, handgesmede kerkhofpoort zal altijd open staan. Het zien van zerken geeft velen rust en godlof soms een woord. Ter nagedachtenis en tot verwerken van de dood, wetend van die sterfelijkheid schept men er vrede binnen eigen perken. Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid, de bomen, die sinds jaar en dag hier staan zo groots en…

komt er een dag waarop geen spijt meer klinkt geen treurigheid in onze stem in de woorden die we zeggen zoals: vroeger wij soms toch wanneer waartoe zoniet komt er een dag waarop we lachen om de dagen die nog voor ons liggen sprankelend vol stadsgeluiden dat we de dingen kunnen noemen bij hun namen en ze veranderen --------------…

ik ben er laatst met de trein nog eens langsgereden vanaf het viaduct gezien zag ik nog net de straat zo ogenschijnlijk niets geleden maar ik weet het best 't is van dichtbij een diep doorgroefd gelaat…

loopjongensgebak noemde men het in de volksmond... uit resten van allerhande soorten oud gebak schiep de bakker van de co-op een soortement van drab versierde het vervolgens met glazuur en verkocht het spul niet al te duur toch vreemd is het te weten dat ik daarvan durfde te eten doch door nostalgie gedreven zou ik er zo weer een…

ik scharrel rond in uitgewoonde dromen hoe spint het hart een draad naar toen ik vliegen kon?…

Vertraag. Vertraag. Vertraag je stap. Stap trager dan je hartslag vraagt. Verlangzaam. Verlangzaam. Verlangzaam je verlangen. En verdwijn met mate. Neem niet je tijd En laat de tijd je nemen - Laat. ------------------------------------------ uit: 'Laat alle deuren op een kier', 2004.…

Hij draagt de dagen van een oud land zijn aanblik even grijs als het licht van een gesloten mijnstreek - waar onzichtbaar littekens zich in donkere gangen als versteende navelstrengen dwars door de leeggeroofde aarde zwartommuurde wegen banen - gevallen maar niet gevloerd verdoofd en schijnbaar zonder levenssap wordt nieuw leven voortgebracht…