Alle inzendingen over bomen

Bomen geel rood groen, herfstkleuren in gouden licht, ze strelen mijn ziel.…

Van kale bomen van leeggerooide akkers van schuwe vogels van weifelend winterlicht van alles wat moet komen…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

Er komt meer klaarte licht dringt door alle takken bomen lopen leeg…

koude mistnevels ademen de bomen wit de winter trekt een bontjas aan ik ook maar dan nep!…

Eer het groen ontluikt glanst het licht rond de bomen en wekt tot leven.…

(haiku) Fluisterend geluid Blazende wind door bomen Zacht wervelend blad…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Ik had een oorlog in mijn hoofd Raak Een bom En schemer licht Kortom;   Ík ben er nog  - verdoofd…

Dans op het ritme van de stilte, luister naar het ruisen van de bomen op de wind en vindt de stilte.…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

De wind waait, je ziet het aan de bomen. Gelukkig geeft de zon warmte in het daglicht.…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

En ik heb foto's waar god op staat, weglopend – half achter een boom.…

Tik tok spechtgeklop Maagden palm zaad in bomen Messiaans herboren…

Abrahams stam-boom Dorre takken ongesnoeid Onkruid komt in bloei…

uiteen zijn gewaaid door stromingen die ik niet kon temmen eenzaamheid op de voorgrond getreden omdat ik mij aan jou moest vastklemmen van een gezonde mooie boom ben ik geëindigd als rottend compost die geen enkele vorm van waarde kent omdat ik door een jong blaadje ben afgelost…

." "De mis-pel-boom zul je bedoelen," Wijs ik haar snel terecht. "Ja, ja," zegt ze, "dat weet ik wel: De mip-sel-boom." En ze verdwijnt onder de dichte bladerkroon.…

lindebomen - steken hun zwarte takken uit gele mouwen…

De gouden cirkel glanzend op het witte vel zijn ongrijpbare waarheid in wankele letters Ogen zuigen het landschap rond gesloten bomen wringende handen kneden gebalde vuisten Staal op staal rolt de afstand op duistert leven in opstropende vlakken…

Niet de scherpe natuur van de zaag wierp de man terug uit zijn dromen maar de huiver van de boom die in het hoofd van de man was aangeplant. --------------------------- uit: 'Zo is de zee', 2001.…

een mooie, grote, stoere eik staat aan de eeuwenoude dijk in de lente met duizenden knoppen die popelen om uit de tak te ontspruiten en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen weelderig blad, het is niet te stuiten de herfst, guur en koud maar stram staat de eik geteisterd door regen en wind aan de dijk de wind waait, de storm oogst…

ik fruitschaal appels van bomen gevallen in jouw handen waar zomer in wegdroomt in roodgeel van opgepoetste buitenkant zet je tanden erin kies voor deze weldaad laat speeksel schuimen in vocht van vitamines laat fruitdeeltjes spelen op je tong in snoepen van smaken…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

Als de blaadjes van de bomen gaan wordt het zo droef in mij die fijne warme zomer is dan weer voorbij. Je ziet het sterven rond je van wat zo fleurig was het nieuwe jonge leven is er het voorjaar pas. Als er om mij heen de dingen sterven gaan dan voel ik mij verdrietig en lichtelijk aangedaan.…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

de oude man terneergeslagen zijn hoed op schoot de wind nu spelend door zijn haar een kind dat rust onder zijn lege armen hij weet de kleuren liegen in de herfst…

Ik zie het eiland tussen de bomen liggen en denk aan vroeger, voor ik leefde en de glazen stolp begint zijn werk en daalt neer. Zij beschermt mijn hele zijn: als niemand ben ik afgesloten van de angst. Wil het uitschreeuwen, niemand hoort mij. Veilig achter het glas, men hoort mij niet.…

Ik zie hun geraamtes van bladertooi ontdaan wolken vol regen aan het hemeldek staan, glans op planten in het groen ook dagen steeds ontvankelijk open doen. Wat is zien en getroffen worden door ontroering Nu kwartiermakers van storm de lucht betrekken als ik buiten ook binnen het nut tracht te ontdekken. Kwetsbaarheid van leven onthult alle…