Alle inzendingen over kracht

Alle kracht aan mij gegeven vervaagd in woorden die ik zeg. Ik breng mijn laatste dagen naar jou en als de tijd ze heeft vermalen. Zijn woorden die ik nog zeggen wou de tol die ik moet betalen.…

het witte laken toont je rondingen zachter dan ooit leven wordt afgebakend door enkel wat katoen niet meer gegeven blekend noch blakend onbewogen als een gevallen doek met als laatste groet een stil respect voor de kracht van de verliezer…

Zo vol kracht en zeker weten stond zij in 't veld te stralen, deed al d'r werk met volle moed; kordaat en zonder dralen. Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

Bij het schemer van de dingen de aanblik veranderd nog maar licht beschenen door de kracht van het begin. keek ik uit naar deze morgen met zijn nieuwe dingen.. De lucht klaart opbarend blauw onvervuld licht van verlangen heilzaam ademend een nieuw begin.…

Daar sta je dan Grijnzend Die blik - Jouw ogen echter Spreken De waarheid Tonen onzekerheid Huiveren van angst - Jouw houding Veinst ruggengraat Innerlijke kracht - Maar… - In geest en gemoed Een stakker Een stumper - Sukkelaar…

Gekromde ruggen en zweepslagen gaven dagelijks brood waar hij, als verlosser een kroon krijgt aangereikt toont een zwart gelaat kracht om gisteren te verscheuren en dollars te verpakken in vergeten de raketten vallen niet in de achtertuin…

“Wij beëindigen de zwangerschap” en keek me afwachtend aan, Verwachte hij, dat ik In tranen zou storten In die stille gebeden, Waar ik bad voor kracht, Waar ik bad en bad en mezelf overgaf, was geen plek voor tranen, Er was hoop. En zie, Een zoon……

Beslissers zijn afgunstig en partijdig Het luik naar de verbroedering zit dicht De Oscarinzendoptie van Wit licht Maakt de Nederlandse moviebusiness nijdig Met dit dispuut van onvereende krachten Is 't op witte rook voorlopig even wachten…

Ze hield niet van verhulde taal uiteindelijk gaan we allemaal we kunnen veel zei ze ik leefde zo intens met liefde en genoegen maar kan geen dagen aan het leven toevoegen wel leven aan mijn dagen zei ze zacht daar zal ik om vragen ja zo was ze dat was haar kracht…

als de dood dichtbij komt en liefde verder weg schuil ik, mijn vriend daar waar de schoonheid woont mijn hart een plek aangeeft waar kracht is terug te vinden brengt de muziek mij bij de bron ontroering bij het leven…

De strijd van gisteren opgegeven Een nieuwe dag Een nieuwe weg De pompen losgemaakt De beademing verwijderd De monitoren uitgezet Triomf van de vrijheid De reis gaat verder Op eigen kracht ejf 2010 UIT: WAKKER WORDEN…

Als Uderzo de hulp had kunnen vragen Van helden die hij zelf ooit meebedacht Dan had een exposé van brute kracht De Franse fiscus bont en blauw geslagen De erfenis waarvoor hij heeft getekend Wordt achteraf wel heel zwart wit berekend…

Je voelt je geborgen vandaag even geen zorgen geniet bewust van je kracht en levenslust eindelijk de depressie is voorbij er komt weer energie in je vrij je durft weer te laten zien wie je bent standvastig en consequent.…

in een droom zie ik ons rennen als zusters van de wind wapperharen dansen terwijl blote voeten de aarde eren moeder Jaguar is de totem van onze stam zij bezielt ons geeft ware kracht wijst de weg…

in de dageraad van de voortschrijdende achtste dag wordt de mens, zo hij wil en kan, bewust van groeiend gezag dat aan hem het ademen leent en hij allengs voelt dat stof geringer is dan een zonnestraal maar ook dat hij in zijn wezen een scheppende kracht ontdekt in een liefdevolle taal: een glimlach die erkenning verwekt…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

Ik hou van mij van jou uit vervulling uit verbinding uit verlangen Ik geef me over aan jou in mijn liefdesspel Mijn geslacht behoort aan jou zoals het mij behoort in liefde in kracht Jouw stromende buik tegen mijn stromende buik Eb en vloed verenigd…

Acht lettergrepen sieren haar, een teder jambisch vers van kracht in één tetrametertje maar. Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

zij hebben een ster van jou gemaakt je stem gemoduleerd maniertjes bijgebracht voeten in de juiste pas dromen gegeven zonder de kracht om zelf te leven je zweeft als een verloren puber door glamour en show losgeslagen tot je breekt en voorgoed wordt afgeschreven…

02-08: ik zie de Vrouwen Acht Ze kunnen mij zo boeien als ze roeien en groeien als hun krachten samenvloeien ’t Is brons… ik zal goed slapen deze nacht Ranomi’s gouden blik… ik ben in de ban Daar lig ik dan weer uren wakker van…

Beetje bij beetje valt het weg Sluipend komt het Je moet sterk zijn nu maar ik weet dat je dat bent Afwachten niets dan afwachten Rusteloos In de nacht zijn mijn ogen open Starend in de duisternis Maar ik weet dat jouw innerlijke kracht groter is dan die van ons allemaal…

uitgeteld en uitgeraasd lig je zwetend in je bed even niet meer rennen niet meer vliegen geef je nu maar over aan de griep die jou in haar macht heeft en laat de tijd zijn helende krachten op je loslaten opdat je snel weer 't mannetje bent…

De pijn en negatieve kijk zijn er, om jouw kracht te meten aan de werkelijkheid de pijn en uitdaging daarvan zijn er ook om vreugde en rust te vinden en waarderen juist als je dacht, dat ze er niet waren komen ze om de hoek kijken, wanneer de vlam tot kalmte kan bedaren.…

leest iemand nog het nawoord geschreven met trillende hand om te schaven aan het eelt van kwaad te zwelgen in de lendenen van de nacht om te luisteren naar het slotakkoord in gaten als tekens aan de wand nu de tijd tikt in kwarto formaat geheel zonder terugwerkende kracht…

De kloppende kracht Van het onzichtbare Dat mij maant Bij de tijd te zijn Bepaalt mijn adem Keer op keer, Maar elke seconde lucht Die vrijkomt bij Mijn ademkeer Laat mij beseffen Dat ik besta, dat ik Denk en voel en doe Dat ik mens ben, Dat ik er toe doe…

mijn zorg en mijn leeuwenstrijd hebben jou niet kunnen redden waren het mijn handen die zich vouwden tot een god mijn stem die aanspoorde tot daden het bijgeloof liet mij de handelingen herhalen wij hebben op een wonder gewacht maar jij verloor jouw manen en ik verloor mijn kracht…

je bloesemt in roodwit verwachten na zware nachten met vorsten aan de grond die kou heeft krachten ondermijnd toch was ik er altijd bij ook in die winter op zijn eind maar naast de zon warm ik met jou de lentebloemen laat het voorjaar bloeien voor samen naar een nieuwe tijd…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

Wat baat mij dan der Zonnen kracht, Als gij mij maakt dag ende nacht?…