Alle inzendingen over reizen

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor Lejo van Kuijeren…

Gevouwen benen zittend op de grond slechte afvoer en weinig licht vol overgave voor slechts een enkele roepie voer jij trots je ambacht uit…

De waaivlakte ligt er verlaten bij Weide richelpalen wat daar graast wat hier raast door prikkeldraad gescheiden Zij daar wij hier duidelijkheid is geschapen wij rijden zij blaten En bij het zien van een aardappelrug rustend op het land weet ik het zeker grazen is een gave. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

'We weten wie je bent.' Huh? Zwarte krul als monocle omringt rond oog. Trein valt langzaam stil. Vrouw - vrouw? - stapt op, verdwijnt. Weg. Twee rode stippen -twee!- zweven duister van ruimte in. Trein aarzelt - wat nu te doen? Zet zich naar vreemd signaal weer in beweging. Ze weten wie ik ben. --------------------…

het resultaat van een fotosessie op billboard formaat aan de Avenido de la Constitution maakt grote indruk... een serie overrijpe vrouwen in de meest uiteenlopende poses die men bij nader inzien beter maar gisteren had moeten plukken na een zorgvuldige en nog lastige keuze schiet ik een foto van een foto Lejo van Kuijeren…

Yes he can and what the hell who are you guys in this place you look like a poet my friend you are yes, i can awel, ja wij zijn van Vlaanderen ieverans vlak bij de ruisende zee waar leeuwen tussen koeien staan zij kunnen er wat van zunne die Vlamingen, ze blijven bougeren look, there’s the river in his fall surrounded by yellow leafs…

De zilvren eilanden van Denemarken, In 't zomers-vroege licht waar ik ze zag, Lagen als perken in de waterparken Waardoor ik voer bij 't opgaan van de dag. Geen morgen was ooit lieflijker, ooit reinder. Een pasgeslepen wereld toonde nog In land en water en verborgen einder Haar vreemdheid…

Dit ben ik vaak geweest: een man op een landweg, een man in een vliegtuig, een man met een vrouw. En dit ben ik vaak geweest: een man die zich onder een steen wou verbergen om geen licht meer te zien. Deze twee mannen, ze dragen mijn koffers, ze lezen mijn kranten, ze verdienen mijn brood. Samen trekken we door het geluid en de lucht…

Daar is de zon wat schijnt-ie je verbergt je in het licht pakt je koffer schaduw tegemoet wanneer je weg bent valt de nacht valt wanneer je weg bent niet eens zorgvuldig slijtage is te zien er wordt gegeten gedronken gedanst twee-armigen in blekere tinten je hebt al je vingers tel maar na gegeten gedronken gedanst anderen sterven nog…

Ik moet nu spoedig naar de Balearen De eilanden doorkruisen op een ezel De kleine baaien zoeken En de meisjes paaien De harde korrels voelen Aan mijn voeten Ik moet nu spoedig naar de Balearen Alles vergeten wat mij heeft verlaten De warme zon zal mij van al mijn pijn genezen Nog eenmaal kan ik dan gelukkig wezen Van mens en dier heb ik…

Zoet vrouwtje, wier gebed gebod is over mij, Verwacht gij nog in dicht hoe 't afgelopen zij Met mijn uitheemse reis? Ik zal z' in 't kort vertellen. Zo heb ik omgezwierd met mijn drie jonggezellen: Ter Goud' heb ik vernacht en in ons Monnikland, En op mijn Zuilichem, en aan de overkant Ten Bosch en t' Eindhoven, te Bree, te Maastricht…

Haar hakken klinken heldere sterren op de vloer van ongebondenheid. Daar voorbij die mensen grenzen is enkel het grote niets. Onbestemd is zij met mij. We zijn er altijd al.…

wegdeinen in mystiek zweven als zwanendons op warmte van de Rustrivier jij streelt mij als ik mijn hoofd neerleg in jouw hals ik vaarwel je als jij wegdrijft naar China ons land waar jouw ogen behoren…

in deze kleine gondel vol gedrochten boven de omgespitte dierentuin hangen op zoek naar het vogelbekdier dat spartelend zijn aquarium ontglipt. je had je eigenlijk een gedicht voorgesteld met herinneringen aan de bronx aan de caribische zee aan een creoolse uit de antillen: aan joséphine of aan napoleon daardoor - op elba had je willen naslaan…

Ik wilde niet eens naar de Algarve toch kroop ik eens in winter- tijd een toeristenfolder in en uit als miljoenste larve. Tegen steile wanden trok ik me in vol ornaat met kar en al de struiken door, verloor er zo mijn lievelingsstok. Maar neem daarvoor de handschoen van zwart zeem. Loop ermee zes jaren terug naar het noorden. Steek…

Als een man met een tweede man in een trein gereisd heeft en die tweede man sterft dan neemt de ander de rest van zijn leven in ontvangst. Hij stapt uit nadat de trein aangekomen is en loopt met openhangende jas door de koud nachtlucht naar de uiterste en verboden zijkant van het station. Van daaruit kijkt hij naar de rails en de lichten…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

bij de heilige Mont-Ventoux denk ik altijd aan Petrarca aan zijn voettocht naar de top met als beloning het uitzicht op verwondering in een wereld die nog mystiek was... toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij…

(entre Uzés et Nimes) zo je hier iets hoort fluiten zijn het niet de vogels maar de kogels…

De wereld is een pas verschoond bed buiten bruist iedere molecuul blauw en langs de nog uitgestorven autobaan wapperen fonkelende kleuren van de rastette ik sla het laken verder om ons heen de ochtendnevel ruikt naar wasverzachter eindelijk samen op reis alleen het kussen nog wat opschudden we omhelzen elkaar nog even tanken.…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis... achter beslagen ruiten zijn wij slechts schimmen in het ruwe spel dat geen winnaars kent in de waan…

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

De coupé is bijna leeg, vier passagiers, een ieder zweeg, alleen de cadans van de wielen was te horen, niets deed onze reis verstoren. Opkijkend uit mijn krant, keek ik naar de bloeiende wilgen aan een waterkant, zacht fluisterde ik mijn reisgenoot in de oren, hoe mooi het voorjaar begon te gloren. Toen hoorde ik een mevrouw, heel ontevree…

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt…

Lees een gedicht, desnoods van mij. Schrijf zomerbrieven. Evenaar De poolnacht van een schone lei. Niet, niet doen. Voel je knoken, doe wat je wilt - ik doe het ook. Verwijder dagelijkse smeerboel. Niet, niet doen. Maak je op voor de grote trek. Doe je te goed aan het nieuwe jaar. ----------…

Het was in een droom dat je kwam nieuwslezeres van het laatste journaal op vakantie aan zee met een boek dat ik in mijn jeugd gelezen had We spraken over wat ons het diepste beroerde in de helden van de roman hun diepste smarten, hoogste geluk onze gezichten dichter bij elkaar Jij begon met de eerste kus en meer jouw…

op elke hoek zijn Ampelmännchen ze regelen het verkeer in Berlijn de rode, met zijn hoedje, zegt: Ho zijn groene broer vervolgens: Go Ossies wilden ze na de Wende lozen maar Wessies zorgden dat ze blijven er zijn zelfs winkels, waar de heertjes gedrukt staan op tig soorten souvenirs thuis springt het licht op groen als ik uit mijn nieuwe…