Alle inzendingen over speelt huid

Ogen Stralend Vuur Buik Kriebels Storm Hoofd Licht Fantasie Hart Kloppend Verlangen Huid Warmte Passie Lippen Proevend Extase…

Blindelings raak ik je aan warmte van mijn hand kilte van je huid druppels water schitteren in de zon loomheid luiheid niets verstrooit de stilte alleen de zee zucht ritmisch…

Een bericht komt binnen, zonder geluid Ik voel bijna je warme handen op mijn huid Verlangen zo groot, maar het doet pijn Te weten dat je nooit echt de mijne zult zijn…

Eerste keer Het is net of ik de zon het ruisen van de zee de geur van het gras de wind op mijn huid ik adem ik beweeg ik leef het is net of ik jou voor het eerst zie staan…

als een vlek kwaadaardig woekerend tussen huid en vlees drong je mijn leven binnen zonder te vragen of het wel paste koel en technisch precies werd je verwijderd maar het litteken dreigt…

ongemerkt in de ochtendstond van het universum waarin ik verblijf weerspiegelt zacht in het vooruitzicht van mijn innerlijk jouw huid geworteld in mijn lichaam steeds dieper de stilte in de mij verleende tijd…

ik voelde de aarzeling van jouw hand in de subtiele tinteling van mijn huid en wist nog voor je sprak in de beslotenheid van gestaag vallende regen verkleinde jij de wereld hoef ik niet verder dan hier…

oh, poldermeisje wat ben je mooi met je glanzende huid ogen omfloerst door volle wimpers zo verleidelijk krullend je zachte lippen die smachtend wachten op een flinke pik hooi…

Tijdloos is het onschuldige weer als de zon op je huid schijnt brandt, en ik denk niet langer dat er echt de ware bestaat.…

Hij schold met gegrol Holland de huid vol. Gun hem toch rust in zijn tieten-kliniek !…

samengeknepen ogen boven jouw baardje 'n stralende lach goudgeel lentelicht streelt onze huid welke ons zijn bevestigd teder kus ik je voorhoofd *…

Nu ik voel dat je me loslaat en de leegte me omsluit Hang ik verloren in gedachten en gaan alle lichtjes uit Maar ik wil je niet bezwaren met wat zielig triest gesluip Want je blijft er altijd wonen in de plooitjes van mijn huid…

in mijn gedachten mijn dagdroom mijn avond mijn nachten mijn gemoedstoestand in mijn hals over mijn rug in mijn buik met mijn hand door mijn vingers op mijn lippen door mijn wimpers in mijn oren op mijn wang onder mijn huid in mijn bloed weet niet wat ik hiermee moet....…

wijde duingrond verleent weer toegang tot mijn plek de branding deelt met mij haar klank en resonantie de wind beproeft mijn levenskunst en weerbaarheid met huid en haar, aan zand en zout is geen gebrek…

Begin bij jezelf oefening in aandacht voor je lijfelijkheid voelen en luisteren naar het orgaan dat je huid heet zo wordt je redder van het leven dan kan je de ander ook leven geven en helemaal aan de lijve ontmoeten…

Verwarm je handen aan mijn huid verkoel je lippen aan mijn warmte alsof ik de eerste en de laatste ben streel me proef me laat de dampen van me afslaan laat me kreunen vol genot…

Je leeft in mij bij elke ademhaling en droomt dieper dan mijn huid die je lijf verwelkomde Je kijkt in mij bij elke hartslag die beeft in vragende vingers die menige zin liefdevol kromde…

De verwarming staat één voor hoogst, maar in mijn huid voelt het het koudst en gegund met stilzitten ben ik niet. Hoe graag ik het zou stoppen willen, mijn lichaam blijft zo zachtjes trillen dat ik twijfel of je het niet ziet.…

zo naakt als ik de afgelopen jaren mijn huid haren en geest maar nog het meest mijn leven ik had het bloot gegeven wanneer mij was gevraagd nu is het gestolen mijn schulp is geschonden en ik lik de wonden zonder dat ik weet…

Men kan niet zonder huid-op-huidcontact, Zo klinkt het uit de mond van psychologen. Dat wisten baby’tjes al bij het zogen, De borst wordt met twee handjes beetgepakt. Toch trek ik hier nu even aan de bel: Van huidcontacten krijg ik kippenvel.…

Steeds meer huiden wierp ik af - nu eindelijk in mijn eigen laatste vel, ben ik kwetsbaarder dan ooit) ------------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

ik bundelde mijn gedachten op een namiddag in de winter haastig pakte ik alles wat ik niet nodig had erbij ik beschilderde een doek impressionistisch met een dikke kwast ik verliet het huis mijn tweede huid toen ik ontwaakte…

Alex Roeka zingt zuiver zoals rauwe raven zingen. Zoals mensen zingen die zingen vanuit hun hart. Alex Roeka kijkt scherpzinnig zoals kraaien in spiegels kijken en er zichzelf in kunnen zien. Alex Roeka is een wijze dichter die rauwe gedichten genadig dichten kan.…

Geef ons de hittegolf die onze huid laat dampen. Zie de 3 gekroonde hoofden verder schuifelen Ze vergeten de Vrouw in barensnood De boodschap van een Vrouw die nooit krijsen zal.…

Het dichte groene gebladerte beschaduwt het droge gras, terwijl een lichte frisse bries speelt met minne-gevoel en strelend zacht raakt. Je tekent een spel van liefdesbeelden met elk blad dat versmelt in het lucht-geheel.…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

Je ziet die jongens weeklijks in keurslijf de velden betreden op wankele benen hun neuzen wijzen al naar hun tenen hoogste tijd dat ik nu de Beurs schrijf U die Ajax in delen splitste en heeft genoteerd kijk toch - de handel zo gaat naar de knoppen beweegt er één je ziet al zijn maten stoppen bij samenspel zijn de acties tegen elkaar gekeerd…

Leven dat is naar een schouwspel staan kijken, vaker nog speelt men in dat schouwspel zelf mee. Grijnzende veinzen: het grote gemis, hoe diep wel geraakt en hoe erg dat het is. 't Is komen met zwier en ziehier mijn ellende. 't Is hinkende klagen hoe zeer dat het doet.…

Wuivend in de milde herfstzon schitteren de vele kleuren als op een schilderspalet strak tekenen de nerven zich af de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich als een vliegend tapijt aaneen gesmeed voortbewegen opgejaagd en weer uiteengerukt om met een laatste buiteling zacht dwarrelend neer te komen op de zwarte aarde die hen wacht…

Al zullen al mijn maats mij wel verguizen, Mijn uniform gaat spoorslags van de baan Ik kan niet steeds zo'n aan- of veldslag aan En weiger verder dienst op Hoorn-Enkhuizen Ik ga van blauw naar legergroen, dat scheelt Omdat je daar alleen maar oorlog spéélt -------------------------------------------------------------------- Het treinpersoneel…