Alle inzendingen over verbondenheid

Zijn prachtig zwart/wit jonkerpakje met zo'n mooie witte vlinderstrik zo lief, zo innig met hen verbonden en de trotse oma.....ja, dat ben ik.…

muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter al die mooie kleuren en Achter al het uiterlijk vertoon Denkt zij nog aan andere dingen niet alles was zo mooi en schoon Er zitten barstjes in de uitgestalde pracht Symbool voor pijn die is er voor altijd mee verbonden…

met zacht en rond had jouw lach een levenslang verbond gesloten zonder duwen en stoten samen naar de deal die is afgesproken in alle openheid zo hebben ook jouw ogen in alle harmonie hun eigen keuze voor bepaalde kleuren zij dragen in weerkaatsen dezelfde gloedvolle woorden in alle emoties die zij in contact laten zien…

ik zag het pad voorbijgaan in passerende bomen en struiken het hoge buiten ving blauw met snelle wolken in een dunbevolkt firmament boven het ruisen van de wind hoorde ik de echo van jouw hakken in gelijkmatigheid de mantra van beweging had zijn eigen melodie in het kraken van takjes speelde genie in een magische verbondenheid…

Blote voeten op het gras jouw handen in de mijne vanuit het duister naar het licht dansen wij mijn droom uit langs het pad naar samen in het veld van tederheid vinden onze handen de vochtige bodem van verloren eenzaamheid op het pad naar samen lachend wandelt zij mee geplukte bloemen worden door ons gevlochten en als een krans verbonden…

hart is niet gebroken Omdat ik weet dat het gevoel er nog steeds is En dat ik eigenlijk alleen mezelf mis Want dat heeft ze wel gedaan Ze gaf mijn gevoel en gedachten een naam Ze zag mij zoals ik echt ben Zoals alleen ik mezelf ken Ik heb in de liefde mezelf gevonden Maar niet weer kwijtgeraakt Ik heb mezelf aan de gedachte verbonden…

zacht warm en opwindend speelde je huid mij de hartenklop toe reageerden de lief blonde haartjes van je arm oprichtend strak zo af en toe wat van die hinten dat emoties nog bij de pinken zijn in het lief senso motorisch geven en nemen van genegenheid wij cirkelen wederzijds in de kleinste radialen van verbondenheid…

Ik ken je onvolmaaktheden en jij kent ook de mijne We accepteren eigenaardigheden zowel de grote als de kleine Voelen ons verbonden met elkaar slechts te scheiden door de dood Nooit was mijn liefde voor iemand zo compleet en ook zo groot Ik hoop dat het zo mag blijven geniet intens van jou mijn lief Wil alles met je delen voortaan lief…

waar vuur ooit verbond in pulserende warmte kromp het contact tot een dunne rode draad waarin info en data inhoudsloos passeerden in een lege straat oud nieuws versnelde de totale staat van ontbinding totale verwaarlozing van update en reset hadden internet platgelegd alleen de buren konden met wachtwoorden nog even binnen…

Vanavond neemt het koor een nieuwe compositie van hun geliefde psalmen door; berijmd en onberijmd met een initium verbonden.…

In weerspiegelde reflectie Als door een bliksemstraal getroffen Het voltrokken, het prestigieuze 3e uur Een hand verbonden en verstrengeld Strakker en strakker aangetrokken Het koord rondom mijn hals 3 maal na de bekoorde slagen galmend vanuit de verte daar naar waar ik heen tracht te gaan en waar ze dan voor mij luiden In weerspiegelde…

ik heb nooit gedacht dat er ooit contact zou zijn met een hond niet het elkaar verstaan in de baas hond relatie en zo met elkaar gaan maar het begrijpen in weten wat de ander denkt en waarom hij of zij zich zo gedraagt wij zijn net als alle leven verbonden met elkaar in het dagelijks bestaan van de roedel die ongelijkwaardigheid…

zij waaide wat met blonde haren haar krullende lach kreeg vat op ogen in hun staren zij weet de blik te binden alsof zij bezit wat anderen in hun ziel ook zouden willen vinden in subtiel bewegen heeft zij zon in de rug mee gekregen blikken kaatsen handen die om raken vragen verbonden voelen zij emoties van het samen het lichtere…

Een bijl kliefde onze verbondenheid. Pijn schreeuwde uit al mijn poriën. Ik staarde uit het raam van het heden naar de weg van de toekomst. Jij dreef weg op een zee van stilte en verdampte als een waterdruppel. Zwart hart, donkere ziel. Mijn ogen huilden bloed.…

we dachten de mozaïek van het leven te hebben gelegd jij met magie en een stralende lach ik creatief in kracht wij moduleerden heerlijke kleuren repeterende liefde was hot op vloeren en muren onze kunst kende alleen adembenemende uren oefenden geen puzzels maar verbonden wat zichtbaar node werd gemist plakken en voegen deden…

Joplin zong het al vrijheid betekent slechts niets meer te verliezen hoezo ben ik vrij zolang ze jou martelen jij gevangen bent waarom vier ik feest terwijl jij stil verkracht wordt in je eigen bed hoe kan ik vrij zijn zolang mensen onvrij zijn zusters en broeders verbonden in bloed druppels in een oceaan we zijn…

voeten bogen het gras kleine takken kraakten het was mijn eerste pad ik ben terug gegaan na enkele dagen het spoor is blijven staan verbond na betreden twee plaatsen in mijn leven ieder met een eigen gezicht de horizon aan het einde van mijn blik verdween terwijl er een nieuwe verscheen mijn pad was het ontdekken van hoe ooit…

ach wat spontaneïteit broodnodig voor je gezond verdulleme fatsoen gaat domweg om doen leven kies eens in hippietijd spetters maatjes volle pond niet zwetsen lach om los te gaan vrij in liefde vrede komt er aan eenzaam op zolder gelaten ontwaken hoor treden op trappen die kraken wat oh wie komt daar aangeslopen nimf bloot in voor verbond…

ik zag bladeren dwarrelen maar voelde geen wind wist dat zon scheen en miste zijn koestering van voorheen geluiden genoeg helaas sprak niets me aan voelde als leven zonder bestaan jij voor even weg kende je verbondenheid met alles dat in jouw omgeving was de vonk ontbrak die altijd schitterde en een heel intense warmte gaf…

Kijken naar mijn schaduw met het zonlicht in de ogen, onafscheidelijk met elkaar verbonden en net zo bewogen, zie ik in de schaduw van elk persoon je onvergetelijke silhouet, zie ik in elke beweging van een lied het perfecte couplet, vriendelijkheid van woorden samengevat in een vraag van kansen, kan mijn schild van dapperheid me nog beschermen…

Schokkende bewegingen toen je slaap kwam Mijn lichaam, nog steeds verbonden, reageert Het vredig geknor dat mijn slaap ontnam Je bent zo mooi, zo mooi. Je mooie lieve vormen onder het laken Heerlijke volle lippen, zo vaak beroerd De kracht van je slanke benen weet me te raken Je bent zo mooi, zo mooi.…

Vriendschap kun je niet uitleggen in woorden of zinnen het is een gevoel van warmte en verbondenheid van je thuisvoelen bij die ander mogen zijn die je bent met al je hebbelijk en onhebbelijkheden twee vrienden zijn er van me jarig plus een heerlijke vriendin als je dat in geld uit zou mogen drukken ben ik drie maal miljonair en schathemelrijk…

om een minuut vóór achten is nog veel onheil te verwachten nadat het journaal is verstreken is de rampspoed weer geweken hoe vluchtig is ons besef van ellende en verdriet vluchtelingen ver weg die je waarneemt maar niet ziet hoe weinig zijn we echt verbonden met die slachtoffers en gewonden het continue oorlogsgeweld heeft onze emoties…

Huiden waren aan elkaar verbonden ogen kruisen diep in verlangen het willen voelen, het willen hebben warmte diep en blos op je wangen. Onverantwoord was het plots gedaan zij trok conclusies en ging heen maar zij kan die liefde niet verliezen want zij voelt het door merg en been.…

Verbonden in wat leeft en lijdt terugwinnen wat collectief was aan het ik en mij voorbij scheppen is scheiding maken in een wereld die hemel en aarde tegelijk is spel van licht en duisternis denken in regenboogkleuren in plaats van concepten geuren beleven voelbaar maken en weet hebben van het onnoembare mysterie nieuw land ontdekken…

een boom de boom boetseren met gevoel is scheppen door zijn hand of soms teder de bast kussen het is kunstig wat ik bedoel door bezieling overmand daar zijn aard innig met de natuur is verbonden wordt hij telkens door liefde voor rijzige stammen naar wat hout gezonden aan de man van de zon wordt alsmaar gevraagd het…

kijk om me heen De tongval zoekt spreken dicteert onderworpen maar de dichter ziet woorden in gal en steen Hij spreekt hier de letters in onrust gedropen Zijn wereld bevredigd het blok aan zijn been De dichter bevestigt zijn wezen stilzwijgend Geluidloos verstokt in gekrabbel bevroren De rebel wordt immers vermeden door oren, luidruchtig verbonden…

Ik kom niet los van jou, Ik blijf met jou verbonden. Al helen ook de wonden... Jij blijft een deel van mij. Toch is het goed zo. De dood scheidt ons toch niet. Al geeft hij veel verdriet... Altijd blijf jij bij mij. Altijd jij.…

de toppen van jouw vingers laten me dwingen te voelen te zoeken in mijn hoofd op jouw kussen tussen de regels lees ik een verhaal verdwaal in de spinsels van jouw gedachten waarop jouw geest blijft wachten in mijn hoofd tot beloften beloofd aan een meisje met blonde haren bezwaren zo klein verhinderen in eeuwigheid verbonden…

We zijn er niet zomaar; alles is gegeven, een grenzeloos ontmoeten in verbondenheid. Wie schiep de liefde, vond de stilte uit? Zaaide de sterren in de tijd en ruimte? Wie maakte zomer en het zalige genieten, herkenning in de open blik van ’t kind?…