Alle inzendingen over filosofie

Waartoe, waartoe elke stap die ik zet, elke val die ik doe? Ver schrijdend baan ik zelf mijn baan. Een sterke mens leert eeuwig gaan. Wanneer, wanneer zijn de dagen daar dat ik sterven leer? Sterven kan ik iedere dag. Dies leef ik wat ik leven mag.…

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen. En gaat ons denken, praten, schrijven onhoudbaar alle kanten op als het tintelende, flikkerende, watervlugge, soms als het zachte, raadselachtige klotsen en borrelen aan de voet van verweerde staketsels…

ik dacht dat het een merel was maar door donker zag ik een gevallen blad dat door een windexplosie vleugels had ik vraag me af wie er nu echt recht op leven had het blad dat ik van merel zijn verdacht of toch de merel die in gedachten sterker was dan blad wil melker 12/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Stemmen in de beken vragen mijmeren mee het zijn de wateren die ons wegen naast het zwijgen van de rietkragen, bij nacht en ontij, het broeit op alle dagen, waarin afkomst hun bronnen zijn verzwegen met heldere gong de rust vertragen, bij nacht en ontij, in de delta in het stroomgebied waarin we afdreven, de oorsprong herkennen…

Soms moet je echt leren zwemmen is leven een onstuimige zee zit lang soms even niets mee. Zijn er metershoge golven mensen die gelijken op geldwolven. Breekt iets in bij jou van binnen moet je leven bikkelnaakt geraakt in de rouw toch weer opnieuw herbeginnen. Al laat jij je leven niet bepalen door het verleden hoe herstelt je gevoel, vind…

het leven is een kleurplaat vanaf het begin en wij wij kleuren haar zoals het hoort zo mooi mogelijk in de kleuren moeten kloppen de zon warm geel en groot het gras moet lekker groen een roos hoort bloedje rood zonder deze logica slaat alles immers dood en kun je beter stoppen maar daar breng ik tegen in dat het slechts een kleurplaat…

Jij hebt mij weer een lied gebracht ook deze nacht verstond ik die pracht herkende het hout van de pijnbomen. Wachten de dagen op een vonk, vrezen ze niet langer meer de kans niet het vuur dat eventueel ontstaat. Welke zinnen zullen we opschrijven wat laten we weg of kan echt beklijven. Van welke speerpunten maken we lijven. Samen en…

Elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen al denk ik de nacht had ook echt rust gemogen. Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht, begroet als zelfportret steeds de ochtendstond de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond 't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt. Vertolk de nacht die gestaag omhoog kruipt, dan uitbuikt…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

Nee ik was er niet in dat jaargetijde zag niet het dreigende, geen onweer. Soms voelt er wel iets als een magneet wellicht dat ene wat ook ik niet vergeet. Dat ene iets , wat altijd wel is gebleven is deel van de koffer van je jeugd in leven. Die dagen van toen heb je die jaren lang verstopt, zelfs niet merkbaar over getobd. Je hoofd heeft…

Onze geprezen ziel sterk of zwak, tot aan de gemeenschappelijk Achilles hiel gebruik van riten en symbolen creatie van de geest, troost of vloek, is mij om het even, een deelbare kwetsbaarheid tussen uiterste polen in voor- en tegenspoed draaikolk van de realiteit misschien de verlossing die ik zoek spiegel van vergankelijkheid…

Paard of Knol dat is de vraag 'k wil geen verwachtingen wekken Goed... ik ben wat traag wat dikker dan m'n soortgenoten Ik liep nooit in zeven sloten tegelijk Neem me niet in de zeik ik ken 't verschil tussen kluiten en kloten Het is de vraag of paarden..... zoveel en zo goed kunnen trekken.…

de middagzon wikkelt zich af met een verholen lichtstreep alles er onder verkeert in een verdoken geheim alles buigt zich in de schaduw naar het vallende gras de noen heeft een middenrif dat afzakt naar de avond mijn handen als kleppen op hoogte van mijn wenkbrauwen zakken richting de knoop van het middenrif de staar is voorbij het begin naar…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

Ik wil vriendjes worden met de dood maar de dood ziet mij niet zitten laat staan liggen, veel te veel staan levendig ontmoetingen, opzoekingen actie, reactie, veel te veel energie teveel veel leven, zonde van de dood maar ik wil zo graag, zo graag vriendjes worden met de dood, lijkt mij het einde verkering, verloving en trouwen eeuwig…

zijn voeten blijven onverzettelijk in kleilagen van vele eeuwen her nog kijken zijn ogen lichtblauw ver onverschrokken naar de horizon zonder obstakels de rechtlijnigheid van het land verankert zijn karakter wortelend in normen en waarden die geen tolerantie aarden omdat toegeven wennen is aan zonde een ongekende boze binnenlaat…

Eerlijkheid loont?! Eerlijkheid, openheid loont op termijn niet in het tijdelijke hopelijk in het eeuwige!…

Laat de woensdag nu maar komen haar jurk van dinsdag als pyjama Vandaag wordt het helder blauw Bij het douchen spoelt zij af de zonden van gisteren en haar goede en slechte daden Er zijn nieuwe in de maak maak je dus geen zorgen, eens wacht een eeuwigheid van tijd…

Nu ben je water, druppel in een rivier geen moment rust je gaat blind door. Dan weer ben je die persoon met enkele gelukkige worpen achtereen die wel sportief de regen, mist en nevelsluiers tekent. Leven het geeft speelkwartieren lunchpauzes en ook die gaan snel om. Ook als men nu blind de straten bevolkt keert men ooit ook gewoon terug…

Jean-Jacques Rousseau zei: Ik denk dus ik ben Feiten zijn interpretaties, zei Nietzsche De tour win je in bed, niet door te fietsen Van Zoetemelk. Citaten die ik ken Zoals Thoreau zei: het zijn idioten Die het allerliefst grote denkers quoten…

zacht trillen energieën om me heen in een harmonieuze balans zo voelt leven zonder storing eeuwenlang een feest van warm samenzijn waarbij blokkades zoals pijn en minder functioneren voor altijd uitgesloten zijn een cohesie waarbij info delen is en het geheel rijker maakt met velen in omvang naar een toekomstig perspectief de…

Als er iets verloopt is het wel het leven. Het sijpelt aldoor in de goot en valt dan ergens droog.…

Ik denk gedachten met alle krachten die ik, zodra ik uitgedacht ben, sluit, zodat het gesloten gedachten zijn. Ik denk met alle kracht, geef vorm aan wat ik dacht in woorden en zinnen waarmee ik kan beginnen de taal om harde zaken werkelijk te maken. Uit woorden wordt een wereld. Wensen worden waarheid. Ik sluit op tijd…

nadat we tafel en stoel verschoven de feiten naar fabels verdraaiden de serviezen in de kast veschikten de waarheid naar details verzetten dachten we dat alles wat we aanraakten in iets beters veranderen zou maar onze harten werden grauw en grijs als graniet we verkeken ons op het glanzende goud zoals Midas…

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…

Niet waar wat onwaar is ... En echt ... ik vecht tegen onecht. Net zoals ik dobber van hier naar ginds en van hier haar ergens anders en .. toch hou ik me vast aan wat ik geloof hoop en bemin. En dat ... dat ... dat is mij genoeg…

Zoals de wind waait. Zoals de wind, verwaait ook ons leven. Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen. Zoals een kind doet, dat…

in weinig woorden veel willen vertellen voordat het je ontschiet probeer het maar eens in een korte samenvatting weergeven wat het leven voor je is geweest daar wil je niet aan denken doch het leven is een sneltrein die slechts stopt op de belangrijkste stations juist daar op die momenten van oponthoud ontstaan herinneringen voor…

Geduld is als een bloem die niet in ieders tuin spontaan groeit, vier en gedenk gerust die tuinmannen die dat wel in hun tuin hebben uitgezaaid om het dagelijks als bloembed te koesteren. Het wellicht zien als een goede papaver wellicht een prachtig gedresseerd paard wiens manen je niet eens hoeft te kammen. Geen enkele dag hoeft mokkend…

Als jij je horloge doormidden breekt, heb je niet meteen tijd tekort. Je komt misschien ergens te vroeg of te laat. De tijd is menselijk rekenwerk, wat als muziek kan klinken, maar uitgevonden om het verloop der dingen aan te wijzen. Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit door God afgevuurd, voelt…