Alle inzendingen over wereld

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest. Leef de aarde, geef de aarde Zie de aarde: rood, bruin, zwart Schep de aarde, schenk de aarde Sluit de aarde in…

Het is lente aan het worden, straks ga ik in de tuin het onkruid wieden tussen de rozen, de papavers, de primula’s. Dan komt die steek van pijn: er is veel meer te wieden waar ik niet bij kan, aan mijn binnenkant. Wanhoop slaat mijn handen voor mijn ogen als ik bedenk: wie in de grootstad, in de wereld, extirpeert het onkruid mens.…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen. Uit de put klinken echo`s van mijn…

Als druppel in die grote zee, glijdend, varend, met de stroming mee Geen kans om zelf te stoppen, te kiezen bovendien De andere kant op gaan, heeft geen zin. De stroming is te sterk, je wordt meegevoerd, voor je het weet zit je er weer in...…

Het onderlinge verschil moet er wezen Stel dat een ieder hetzelfde was Met gelijke gedachten en woorden Ongeacht afkomst kleur of ras Een ander aanzien zal de wereld hebben De saaiheid groot allemaal op een lijn Gelijkheid zou onze stemmen doven Er zou niemand meer bijzonder zijn Discussies zouden niet meer bestaan Geen buitensporigheden…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

als de wereld bloedend is door wonden en er geen uitweg is voor geluk wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden terwijl ze bewust waren van dit dramastuk kan de zon dan blijven schijnen met de mens al hun wanen zonder dat planten en dieren wegkwijnen in een plas doorweekt met tranen de aardbol is compleet bedorven in wat goed en fout…

In Palestina wordt geklaagd over hoofdpijn en in Rwanda is iedereen sikkeneurig. De kinderarbeiders in China hebben rugpijn en de Kurden zijn buitengewoon humeurig. De Somaliërs hebben weer eens buikpijn, en in Tibet wil iedereen je ontwijken. Elke Thaise sexslaaf is een chagrijn en in Noord-Ierland zitten ze te zeiken. De hele wereld vloekt…

in de stroom des tijds veelvuldig demonstreren, oefenen en gebed heeft de wereld moeten ervaren ondanks welgemeend koesteren aangewakkerd door bevlogen zielen met woorden zonder zelfzucht zonder haat om het hardst geroepen dat de vijand zich niet zal overgeven voordat hij is losgemaakt.…

jij leeft daar moet voor je leven knokken ik leef hier en voel me gelukkig zonder er iets voor te doen jij leeft daar in dozen en in hokken ik leef hier in een huis met een plantsoen jij leeft daar bent al gelukkig met een onderdak ik leef hier in een huis jij daar in een vuilniszak jij daar bent arm...…

je raakt terwijl ik door de branding stap jouw voeten in de oceaan zijn slechts een zee met golven en wat wittend schuim van mij vandaan lange benen stappen trots door zand en op de rots je blik voorbij de horizon treft mij in ondergaande zon gedachten dansen rood geboren uit dezelfde schoot je beeld wordt zichtbaar in de schemering…

ik weet mijn ogen maar ben blind van zien ik kijk wil graag geloven maar mijn achterdocht is twijfel echoot steeds misschien ik lees je zinnen-beeld en samen paradijzen we de wereld als de tijd zich weer verveelt in het dichten van de gaten nu de zonde niet meer speelt toen jij mijn Eva werd zag ik opnieuw de slang ze ontkronkelde…

En de wereld draait gewóón door.... Oorlog in Irak, bomexplosies aan de orde van de dag, zelfmoordcommando's doen er nog een schepje bovenop. En de wéreld draait gewoon door... Ouders die hun kinderen geestelijk en lichamelijk mishandelen, zodat ze er een levenslang trauma aan overhouden, En de wereld drááit gewoon door... Gasexplosie…

Als ik eens kon toveren was de aarde geen wrede woestijn volkeren zouden elkaar verdragen er zou nooit meer oorlog zijn. Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur. Zou nog véél meer willen maar m'n toverstok wordt warm…

Iedereen probeert te zijn zoals hij denkt dat een ander hem graag ziet Daarom is niemand wat hij eigenlijk zou willen zijn: zichzelf. Want dat accepteert men niet…

Ik vraag me wel eens af of ik nog verander dingen anders zal zien dan ik nu doe Of ik beter zal worden meer neigen naar 'goed' Zal het pessimisme van de mensen op mij neerslaan mijn onrust vellen in een slag, zodat ik hopeloos toe kan kijken wat onrecht wel niet mag? Misschien als de vlam gedoofd is kan ik lachen zonder eind genietend…

Dertig juni, hartje zomer, bloedhete zomer in Irak. Verstopt tussen kapotte dromen zit een vogel op een tak. Hij ziet de verwoeste wegen, hoort de schoten, voelt de pijn, het tekort aan werk en huizen, schaamt zich adelaar te zijn. Verlegen plukt hij aan zijn veren - voor hij terugvliegt naar zijn ruif denkt hij, moe en ontevreden: liever…

Zij werd gehandicapt geboren in het verre land Afghanistan haar armen reiken veel te klein en beide krom vervormde benen bleken geheel verlamd te zijn Haar ogen staren meestal dof naar lege schellen in de ruiten maar als ze vogels zingen hoort trekt zij zich op d’r handjes voort worstelt langzaam aan naar buiten en zoekt een weg door drekkig…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein.. En misschien wil ik dat wel blijven, geen verantwoordelijkheid…

De glans van mijn pijn bederft de eetwaar En de hoop die spartelt in het achterhuis De opstand is te vroeg uitgebroken De meineed nog te vers en onversneden De schildwachten steken de rivier over Het hout is droog, de takken scherp De rovers weigeren zich over te geven Uit hun handen valt een lege vaas Het was midden november en het water…

Zoeken naar een nieuwe wereld zonder angst en verdriet zonder moord en geweld zo'n wereld bestaat nog niet. Hoe zou dat moeten gaan en wie zal ons dat leren wie zal ons die wijsheid geven voor een heel nieuw leven? Wat zou dat prachtig zijn een wereld zonder lijden mensen, die elkaar bestrijden en een einde aan de pijn! Het is een…

Niets is nog hetzelfde Niets is nog wat het lijkt Niets in een iets geworden Waar ik mijn vinger niet op krijg gelegd Alles is veranderd Alles is vreemd en onbekend Alles moet opnieuw worden ontdekt De wereld is weer onbekend en gevaarlijk Iedereen doet zich anders voor Iedereen vindt zichzelf belangrijker iedereen vind anderen maar vreemd…

Een beetje meer gemoedelijkheid, een beetje minder nijd, een beetje meer verdraagzaamheid, een beetje minder spijt. Een beetje meer tolerantie, een beetje minder haat, kortom een beetje méér liefde da's toch heel wat meer waard. Een beetje meer tevredenheid, een beetje minder egoisme, een beetje meer geven dan en iets minder egocentrisch…

de kloof tussen hun niet uitgesproken woorden deelde de wereld in twee een rivier, bronstig, onstuimig, scherpte de rotsblokken diepte de kloof woorden, toegeworpen, verdronken sloegen te pletter twee werelden een brug te ver…

Ik ken er een dame die vlinders verbrandt krekels ziet spartelen vanaf de waterkant ooit droeg zij een hoed met een ziltrode rand als bindmiddel tussen risée en verstand Reeds voor ze die hoed droeg liep zij vergezeld door een heerschap in pak, eervol, welgesteld ach had hij haar nou maar wat eerder verteld dat liefde soms slechts tot een thema…

Zo diep schaamteloos draagt het immer ruisende rivierwater het vernederde afval langs mijn vergulde voeten ik waad door vocht van diep verdriet en timmer met gebalde vuist de luiken toe van de vazal die schimpend weigert het verre wezen te ontmoeten. Zijn drek is de luxe van stranden van ver weg waar de rimpelloze zee zich mengt…

‘ik ben niet bang voor al die negers’ klinkt er uit jouw blanke mond maar zonder aanwijsbare reden zet jij geen voet op ‘negergrond’ oordeelt zonder een geweten over iets wat je niet kent na al die jaren hier te wonen weet je nog niet waar je bent het is een toegevoegde waarde en een groot gemis voor jou misschien dat je nooit het hele…

Ik blijf de neonborden als vertrouwd en eeuwig zien Al zijn verkeerslichten geen bomen, ze zijn vaak even groen. De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de anonieme koplampen zonder ziel vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad. Passief te worden meegevoerd tussen huizen die nooit zullen buigen Flats die slechts het licht weerkaatsen…

keer je rug niet toe wend je blik niet af laat de beelden werken het zal je wellicht sterken in de overtuiging dat goed en slecht bestaat en het respect voor leven vernietigd wordt door haat…

Maart is een zachte voorjaarsmaand bomen in bloesem vogels in nesten kinderen zingen met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Mensen, blij dat de zomer komt, lopen buiten zonder jas zitten al even op een terras spreken vrolijk met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Het lijkt of er niets veranderd is: zacht zwoele kruitlucht…