Alle inzendingen over liefde

Drinken we vanavond thee ? Alcohol kan lekker zijn maar het maakt ons vaak zo wee. Praten we dan weer een keertje over ons Laat je werk maar even liggen, het is een een inhalige, vrede spons. Wanneer eigenlijk ben jij opgehouden met houden van mij ? Was dat eerder een fase of één vreselijk moment, het spijt me zo m'n liefste dat ik thans…

Ze knijpt in mijn hand, stille liefdesgevoelens -- in morsetekens.…

Op haar kleine apothekersweegschaal weegt ze alles in porties af. Liefde, warmte en genegenheid heel precieus en geroutineerd, zo heeft haar moeder het haar geleerd Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule, geen dorre dochter van een kruidenier Als ze gekrenkt wordt komt ze schuilen, Ik ken geen mooier huilend dier. Ze houdt van…

handen vragen handen reiken handen dragen handen ontwijken handen bedoelen handen strijken handen voelen en ze troosten als ik ween want ik weet dan sla jij je armen om me en vouwen we onze handen ineen…

Weer geen flessenpost op het strand, geen begin -- van ware liefde.…

Was de liefde maar besmettelijk, maar helaas -- alleen bacillen.…

Ga niet slapen, jij wilt graag liefhebben, durf het -- en ga niet slapen!…

Altijd zomerzwemmen hoog het gras voor altijd vrij Voor altijd wintersleeën naar beneden van de dijken door de sneeuw naar school Sinterklaas nog niet de meester strooide pepernoten Donker door de regen door de gangen en met tegenwind met tegenzin naar huis Boerenbloesemwangen je eerste kus vergeet je nooit grote vakanties…

Ik hou van jou maar dat mag ik niet Ik mag je graag maar dat geeft verdriet Wat is verboden, wat is gedaan Wat geeft het gevoel ik ga eraan Ja houden van het is heel raar Maar het komt ineens en is zonneklaar Jij bent te jong en het zou zijn gedaan Maar het is ons geheim , Het is ons bestaan Hoe lang gaat het duren dat is niet gezegd Maar…

Ik lag in het gras en ik dacht aan haar die mijn droom eigenlijk moest wezen Zo roerde zich mijn gevoeligste snaar en trachtte ik in het verschiet te lezen Een huwelijk, anders dan ik thuis zag lachte mij vanuit het overmorgen toe; Ik zag toe dat zij aan het schreien lag door alle gigantische tegenstand, moe Zeker zou ik haar al mijn…

Ik wil niet wat ik niet heb en hij schuift 's avonds aan voor een goed glas een potje schaak zijn jas hangt zwaar over de stoel we praten als verhalen doen hij weet veel meer dan ik als ik alles van te voren wist we schenken bij van Bach moet hij niks hebben hij houdt meer van jazz van zonder einde openen speelt zonder systeem…

bijvoorbeeld de uren die nog flaneren in de kamers van het vertrouwde huis waar ik mij de woorden en de passen herinner toen wij op elke geheiligde zondagmiddag dansten op Blakeys " blues march" de zomeravond aan het strand waar in aarzelend licht de verlegen zinnen van het te vroege afscheid verdwijnen in een ruimende zee en de nacht…

geloof je mij als ik zeg ik hou van jou? jazeker maar geloof je mij als ik je zeg dat ik jou hetzelfde zeggen wou? laten we dan alle geloof maar vergeten en het zeker weten dan kunnen we elkaar met een gerust hart beloven dat we met z’n beiden maar aan de onvoorwaardelijke liefde moeten gaan geloven…

Liefde is een uitnodiging voor passie, pijn en verdriet wie 'm niet aanneemt kent de ware liefde niet…

Overal de twijfel De wanhoop spreekt door lege woorden Meeuwen krijsen onder de wolken De inktzwarte golven Zij gaat niet meer over haar grenzen voor al wat langzaam uitdooft Maar hurk neer in de stilte van haar huis opgetild door de lichtgevende ster…

Het landschap waar ik door reed was mistig, de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan. Dit land is haar land zoals de gedichten die ze zelden leest de mijne zijn. Nu de nevel is opgetrokken en het licht op rood springt zie ik haar voor me, een verschrikt hert met grote lieve ogen. Ik schakel naar tweede en prevel zacht; wees…

O stroom van zoete geurige magnolia weemoedige adem in de avondzon stralend wit zweefden de dichters overal anders strelen we de veer het papier het doek terwijl ik mijn tranen uit de ivoren toetsen voel stromen en luister naar de armzalige toon want wat is ons loon als de liefde is uitgedoofd om in duisternis verder te…

Grappig hoe het lot alles bepaalt Hoe Karma zorgt dat je je einddoel haalt Hoe mooi als paden elkaar overlappen Beide levens worden uitgedaagd Hoe jammer als je daaraan wilt ontsnappen Je geluk samen dan vervaagt Mooi dat al ons samen in de sterren staat De touwtjes heb je niet in de hand Grip hebben op wat zo zijn gangetje gaat…

houden van overstijgt het weten ook als jouw sterven verder wegdrijft het mag dan herinnering heten maar lijkt in mijn wezen gekerfd opdat jij blijft…

Wolkenkrabbers storten in Reuzenkeien zijn kiezels voor kruiend ijs, kastelen en tempels houden geen stand onder bang en boos geweld Elke angst gaat ten onder aan zichzelf, kan niet blijven binden en raakt verdeeld Wetten worden gebroken maar niet de liefde waarin wij wonen, vrij van chaos die ruimte neemt voor eigen gemak steeds…

je kwam binnen en zag meteen iets in mijn ogen wat al veel te lang had vastgezeten ik brak open - dat was het mooie - en liet me schaamteloos door jou ontdooien alsof je kwam om mij omver te werpen - als een vaas in duizend stukken - en dat lukte je kwam binnen…

Een stuf ging over mijn naam De mensen kwamen tegenover elkaar te staan bijna was ik vergaan Maar ik word telkens weer een lied Doorheen tranen strijd en verdriet Zangers bevolken mijn hart en vertolken hun snarenspel De klanken omhelzen en strelen tot diep in mijn ziel Blij en vrij voel ik het warme hart wil overstromen Dicht…

Langs Frieslands kust over de Waddeneilanden waait door rollende golven tussen wuivende zeedistels het oude roerende sprookje van het kind der zee en een mens op het purperavondstrand zingt een jonge kerel over liefde die hij nooit vond maar slechts duisternis der wereld verbergen de baren vreugde? vanuit de welvingen wenkt zeemeermin…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ? We reizen…

laat ons staren doorheen haar en huid; we zullen elkaar ervaren zie mijn open ogen; heb mij lief met mededogen…

Ik hou je wakker tot ik je schroom overwin en als ik dan zachtjes trillend begin je waakzaamheid weg te strelen halen mijn nagels over je rug de woorden terug die ik eerst van mij zelf liet strelen.…

Dat deze tijd een liedje was dit leed zo een voor op de fiets voor door de groene velden kale vlakten Niet uit je hoofd te krijsen tot de grens meezingen helpt niet meer Als dit liedje niet maar bijna echt zou lijken zou ik klinken als water van de rotsen geslagen Waterwolken in de lucht water in de straten als dit dit liedje…

wanneer het blad verkleurt een einde maakt aan uren onwetend wanneer de winter komt het slissend likken van golven tot stilte maant wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft en de laatste schaduw van een lange zomer verdwijnt in een stilgevallen zee verwarmen wij elkaar tot de levenloze souvenirs te gronde gaan en jij weer bloemen spreekt…

Ze hield haar hoofd graag warm en droeg daarom een wollen muts die niet alleen haar twijfels maar ook haar mooie haar verborg. Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden haast in trance hervond ze haar cadans Zo heerste ze en wekte mijn verlangen, ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans. Wanneer ik slapeloos te bed lig…

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…