Het hart van de hoge bergen

O stroom van zoete geurige
magnolia

weemoedige adem in de avondzon
stralend wit
zweefden de dichters

overal anders
strelen we de veer het papier
het doek

terwijl ik mijn tranen
uit de ivoren toetsen
voel stromen

en luister naar de
armzalige toon
want wat is ons loon
als de liefde is uitgedoofd
om in duisternis
verder te leven?

maar schone klanken groeien
bloeien als
een bloem in koele wind

langs dode wegen naar
het hart van de hoge bergen
de hand die het hart vasthoudt

Biografie van deze schrijver

Schone klanken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 72