Alle inzendingen over maatschappij

Klein en groot stuk voor stuk gierig, inhalig. Bon ton werd de leugen van hoog tot laag. Wie leiding had dienen te geven deed niets dan bedriegen spon reeksen leugens. Geen keuze bleef horigen, zij kregen de rol opgedrongen van medeleugenaar. Vrede vrede wordt beweerd maar vrede is er niet. Schamen zij zich nu hun roofzucht bekend…

De donkerblauwe stilte kreunde in de eenzaamheid van de nacht De stok, waarop hij altijd leunde hoorde als enige de stille klacht Waar de eenzaamheid regeerde wachtte onder diens lantaarnpaal Een juist ontslagen gedetineerde op ‘t voortgaande levensverhaal Op de kruising van eerlijkheid had het noodlot hem ingehaald Hij raakte daarna zijn…

heel de wereld! ik geef u uw maagd! aanschouw! wit trad aan het voetlicht onschuldige luchtigheid ontwapende onbevangen schreed maagdelijkheid als een uitdijende rimpel de invloedssfeer de tabula rasa die het is klaar om de zonde op te nemen zo gebruikt de mens… vastgenageld of volgepompt de misdaden vergeten maar de verkrachte maagd…

puzzelende man met grijzend haar op het puntje van zijn neus de bril blauwe trui streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart…

hoe zal ik woorden vinden voor jongeren die zelfmoord plegen, sterven door drugs of jaren alcohol ik weet het niet sta machteloos in ontoereikendheid in mijn lege handen druipen vragen van ouders en geliefden waarom wordt een zwarte mantel…

Ik brows door de lege straten van Leiden. Van link sitje tot link sitje. Totdat ik bij een sitje kom, met de vraag Enter. ... Ik shift mijzelf naar binnen. De deur valt in het Lock. Via de Back Space ga ik weer naar buiten. Dit is mijn Home.…

Strak in het pak, stropdas om, kapsel top, masker op, gladgestreken haar, plank voor de kop, gaspedaal. De bonus roept neus in de lucht ZAKKENVULLEN en bankieren maar.…

een waas van blekend blad de geur van oud geworden lucht onaangenaam en bitter stil bewegingsloze ruimte zijn wereld is op slot hij lijkt vergrendeld voor alles wat naar binnen wil slechts flarden van rumoer dringen angstaanjagend door vreemdheid gevend aan de ruimte hij zit daar stil en bijna stijf hij is alleen zijn oude lijf zijn geest…

de pakken zijn wit gezichten zonder lach op handen wordt gewacht zelden geeft een stem nog antwoord op een zacht gefluisterd goedemorgen verzorgen is een klus die ook met minder geld geklaard zal moeten worden het werk gaat voor maar dat men hem vergeet kan hij maar niet begrijpen hij mist de ogen die verstaan een zachte hand die…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…

Op straat hangt nog de onrust van een feestdag ergens wordt een aambeeld afgeranseld met gespannen rust een arts stopt zijn wachtkamer vol fondspatiënten de werkdag is begonnen tikt op de spreekkamer van mijn bestaan…

Ze stonden daar al lang. Millennia. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': empirisme. Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen…

geef elkaar een hand voel de warmte van gelijkgestemden de band van het hart heeft nog geen ideologieën concepten zijn zo groen als gras trotseer de arrogantie van de maaiers negeer hun geld en macht de woorden zullen komen groeiend uit het occupy werkelijkheid in plaats van dromen…

de wereld draait door angst regeert bifudus, rimpels het moet linksom het moet rechtsom want we zijn het waard daar sta ik dan in mijn blote uppie oud genoeg voor een gratis griepprik ik wijs alle, al dan niet goedbedoelde adviezen af en laat alles op mij af komen ik ben ik *voor Monique, je vroeg erom*…

niet ik maar iets anders, steeds meer met de achtergrond een draaimolen het is niet anders, tot het eind draaiend…

bijna alles wat 'de vrijheid' is; 't is al besproken en gezegd verhalen van een generatie; ze worden schaarser, zijn ver weg een uitleg aan je kinderen lijkt 2de hands, niet echt toch moet aan het vrijheidsideaal heel veel waarde worden gehecht; "een cel is maar 2 meter breed"... wordt er nog aandacht aan besteed? 2de wereldoorlog aangekleed…

Je bent zo belangrijk als men belang in je heeft of rijk bent!…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…

Ze stonden daar al lang. Standvastig. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': het empirisme. Ze blijven onwrikbaar als dé absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen…

Vanuit lege ruïne klinkt het toonloos zonder gestalte naar overzij waar volle huizen luxe riante villa’s geen antwoord bieden stromen woorden door wind gedreven die in oude tijden harten warmden en nu in koude vlagen slechts tonen het verval.…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik te mijden.…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

wij hebben alles uitbesteed zelfs in relatie dragen wij het door de coach geëiste boetekleed van baby tot student het kind heeft in die periode zijn ouders slechts gekend waren familie en gezin het vaste baken nu zijn school en opvang voor die zaken er is geen hechting meer in voor en tegenspoed onafhankelijkheid is ego’s grootste…

jij bent niet vrij maar leeft onder het juk van de moderne slavernij artsen die hun dokters eed verkrachten door te snijden in gezonde huid mensen die geen ouderdom belijden maar hun nekken strakker laten trekken geld uitgeven dat gedeeld zou moeten worden met hen die vechten voor wat eten weg met de terreur van geld en macht…

het broeit de ogen glanzen weer mensen pikken het niet meer zij willen vogels horen fluiten zonder stress naar buiten het economisch groeien kan hen niet meer boeien geen jacht op geld en macht breken met afhankelijkheid van kapitaal en speculaties een eigen koers zonder hun malversaties de maatschappij zal in zijn voegen kraken…

Zeg groenteboer...wat kost de koffie tegenwoordig? Ik stel het op prijs dat u dat vraagt. Ik zal direct voor u naar de AH gaan hier om de hoek. Ter plekke zal ik mij terdege laten informeren over de prijs en kwaliteit etc. En de afkomst niet te vergeten. Daarna zal ik dringend doch beleefd vragen.... mag het een boontje meer zijn?…

twee rumdoorbrande ogen parelden daar had dus je hut gestaan even zonk ik tot de knieën in jouw shit ik voelde hoe ellende tussen tenen kruipt je hart was lichter dan het mijne je tanden een puinhoop - en mijn leven dan? - toen explodeerde je gezicht in de oerknal van een lach zo schept elke god zijn wereld mijn shirt leek te wit voor…

Ruimte in golven eindeloos en roep van blanke vogels vrijheid tot verre horizon wind als onzichtbare streling geen grens die bindt aan herinneringen vrij naar de kim in hoopvol streven volgt op afstand verleden mee gedachten gelijk woorden verborgen in vreugdvol gevoel het oog gericht op toekomstig doel.…

In je trekken staat de geschiedenis van je volk geschreven fascinerend, jouw volk almaar verloren en weer teruggevonden wij staan aan een angstige oever wachten op de mensen eindelijk mens geworden de jouwe en de onze eindelijk verzoend Is de grote Barouch niet in deze straatjes opgegroeid? --------------------------------- uit: 'Hollandse…

In het land van oude wetten Vechten kinderen in een kooi Toeschouwers van laag allooi Volgen gretig hun vedetten Bobby’s kunnen niets beletten Toys en Indianentooi Zijn vervangen door gegooi Stompen, slaan en wonden betten Anders gooit hij vast met stenen Naar een bus of draagt een mes Zegt een vader van zijn zoon Nee dan liever tegen…