inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.222):

O, heilige toorn o, lieflijk kind!

Raas, mijn kind!
Raas als de woedende wind
die de Aarde weer verschoont

In een flinterdunne hemel woont
de wachter die gezwind
zijn poorten sluit

Een dwaze moeder huilt
haar ziel in stukken
en o, verbaast

het jou, mijn kind
dat de vissen plastic proppen
eten... men moest eens weten...

hoe ik het giftige woord wil vergeten
die ons richting afgrond leidt
want, eerlijk mijn kleine meid

zo jij nog leeft in zuiverheid
en jouw tijd niet verstreken raakt
de engel in ’t geweten waakt

blijf jij mijn Goddelijk anker


Foto: Irmlinda de Vries, 2012


Zie ook: http://oermirm.blogspot.com

Schrijver: Irmlinda de Vries, 9 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 242

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
14 oktober 2012
Deze terechte razernij legt in schoonheid de lelijkheid bloot.
Naam:
Coby Poelman
Datum:
12 oktober 2012
Hoe je elke keer weer de kern weet te raken in je gedichten. Bewonderenswaardig!
Naam:
Pama
Datum:
9 oktober 2012
Prachtige lyrische ethiek Irmlinda, jouw toorn
overstijgt het woord en raakt de mens in z'n goddelijke ziel.
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
9 oktober 2012
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Goed geschreven, Irmlinda ! De aarde gaat inderdaad langzaam teloor door de menselijke graaizucht...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)