Alle inzendingen over natuur

ik zag haar dwalen met een lach om intakte zonnestralen te rapen en daarmee nu al stukjes lente te maken voorzichtig lopend om het snelste voorjaar niet kapot te maken want ieder jaar heeft weer zijn eigen kleurpalet en diverse snuisterijen waar blauw wit en geel vaak overheersen in het groen is rood en paars veelal in de…

een veld met zonnebloemen doet me denken aan Vincent van Gogh hij schilderde veel in drie tinten geel ze werden bewonderd en dat worden ze nu nog zonnebloemen een symbool van kracht een inspiratiebron ze volgen de zon zo vrolijk en stralend mooi met hun zongele bloementooi…

Winterroos in rust dauw legt haar zachte pracht neer liefde die ontwaakt In de tuin van mijn hart bloeit een winterroos, haar gesloten blaadjes vormen een raadsel van schoonheid dat enkel met tederheid te ontwaren valt. Elke morgen zie ik haar gehuld in verstilling van ijzige dauw, wachtend op vleugje zon. Hoe ze, zelfs in haar zwijgen,…

I ‘T is winternacht. – ‘K zit in mijn oude stoel. – Een thürings landschap zie ‘k, waar ‘t avondlicht Scheef op hellende korenvelden ligt; Hier, onder mijn veranda, wordt ‘t al koel. Net Mendelssohn: een zoet en warm gevoel Van smeltend, week verlangen: ‘t is als richt Zich jongensmijm’ren naar het vergezicht Van liefde, stil-heerlijk geweten…

Een sneeuw ligt in de morgen vroeg onder de muur aan, moe en goed beschut en een arm kind komt toe en staat en ziet en met zijn voet gaat het dan schrijven over dit prachtige vlak en schuifelt licht bezonnen en loopt door, zijn mond trilt in het donker klein gezicht. ------------------------------------- uit: Verzen 1897…

Rust in koude lucht het blad valt zonder spijt neer tijd ebt zachtjes weg Hoe onstuimig, krachtig en indringend je steeds weer dagen vult met stromingen die diep snijden, de ziel doen beven, blik op het leven verhelderen in ijzige pracht, want met jou gebeurt altijd iets onverwachts. Door jou voel ik de grenzen van mijn breekbare wezen…

Geen scheiding tussen zee en lucht geen zucht wind Ze stapelden de pallets voor het vuur ook tenten voor de duik Op weg was ik naar beelden om jou en ‘t feest van ‘t licht op de boulevard te zien Toen jij daar kwam geen licht te zien wel zoen. Iets anders doen dan maar. Eerst naar de boekenwinkel daarna werd het massseren om naar…

Het mistgordijntje trekt langzaam open. Met een koude frisse ochtend komt er steeds meer zicht. De bomen stil, kaal dit is de winter van nu net na de Kerstdagen. Nog een aantal dagen voor oud en nieuw. Hopelijk mogen we het zonnetje nog enkele keren voorbij zien komen voor het einde van dit jaar.…

Ik heb een lieve heers 'beesie' gered hij zat in een 'takkie' groen vanuit de tuin voor de Kerst Ik heb hem eens goed bekeken het was een meissie terug in de tuin voor na de Kerst Ik heb een lieve 'meissie beesie' gered! Geluk?…

Golvend zonlicht valt natuur zingt haar lied voor elk stilte heelt de ziel De natuur waar kleuren zich vermengen en in elkaar overgaan om scènes van grote visuele intensiteit te creëren Planten die weiden kleuren, flamboyante bladeren die bomen in de herfst in vuur en vlam zetten, de warme gouden zonsondergangen; stuk voor stuk inspiratie…

Door wat laat ik me afleiden vandaag Mijn lijf dat stijf, dus yoga eerst. Mijn maag, gewoonten? Mobiel..appjes, nieuws, gedichten..wil ik iets roepen? Reageren op het onverwachte, ja. Mooie kerstkaart in de bus Heb zelf nog niets, gekocht, noch bedacht Afspraak met deze, nog ouderen dan ik, hoe die moedig elke dag opstaan, helder…

Eind Julie en Augustus snoep ik bramen In de vrije natuur langs de bermrand Ze tieren welig dit jaar aan de wegkant Drommen rijkelijk in de zomer samen Zo woekerend dat ze zich verstikken En Spinnen strikken webben er middenin Mijn aversie tegen die creeps overwin Ik en ik waak mij voor doornenprikken Kijk het volk aan dat zich blind een…

Zacht ruist uw toon, o Windharp! als de lucht, Met dartel fluistren huppelt langs uw snaren; Zacht als het suizen van de goudgele airen, Wen de avondwind door 't golvend koren zucht. Doch schoon de storm de tuimelende baren Met dondrend brullen zwepe in wilde vlucht, Te stouter stijgt uw stem, en klieft de lucht Als 't harpgezang der heilige…

ooy einde van de dag een buizerd maakt zijn laatste, lage vlucht het riet aan de waterkant de bomen op de dijken de bruine aarde op de akkers de graziggroene weiden alles houdt zijn adem in wacht, met ingehouden adem, op het nieuw begin…

Wind kust bladeren stromen zingen door het dal de natuur geneest Hoe verrijkend het is in het leven om een poosje af te zonderen op een plekje waar ik kan ontspannen en batterijen opladen ver weg van alle drukte en hectiek Geen enkel invloed van sociale media in de buurt, alleen maar de natuur om me heen. Niets is zo mooi als het luisteren…

In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo…

Met uitgestroopte arm, ten halve afgeknuist, wie staat er daar, en steekt ene onbestaande vuist ten hemel? Is ‘t een reus in beelde? Neen ‘t, ‘t en is geen mensenbouw, ‘t is eer een wangedaantenis; een stenen berggedrocht, dat, staande fel en fier, de scherpe houwen torst van ‘t vonkend hemelvier. Doch neen, ‘t en is geen berg, geen wangedrocht…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

Een lijster: die hadden we nooit gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren stil zovaak wij keken, avonden lang aten wij gebukt, het kon niet op tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij wegbleef. Een tijdje probeerde ik zijn lied voor 's ochtends…

De wind de bomen henenvaagt, die de armen steken uit, alsof zij, schielijk uit het land gejaagd, hunne erven ontliepen: bijzend stof, en loof, dat los is, vaart gezwind, ze volgend, in de wervelwind. Waarheen, o bomen, vaart gij, die, te vroeg eilaas, onterfd, onteerd, ik een en al verhuizen zie? Wie weet wanneer ge ook wederkeert? Waar…

zacht zong de zaal het donkerblauwe lied van welwillendheid bewogen armen met open handen omhoog in de ultieme vraag om voldoende response om het steeds verder afglijdend leven weer voor de mens kans op bestaan te geven nog waren er klimaat depots waar mensen het buitenleven konden afgeven in de hoop dat zorg en liefde…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld. Dit is een total…

ik vleugel slow motion onder een geveerd wolkendek van slagpennen de ritmiek van mijn trage slagen geeft rust aan mijn vaste bestemming al in de genen vastgelegd in info als de leefsensoren de codes activeren van binnenkort op reis gaan langs koufronten en uitdiepende stormen stromen heet zeewater naar steenkoude bovenluchten…

trots in het najaarslicht bladeren aan de boomtrots het eens lentegroene pracht is nu een bont palet kleuren de herfst roept zacht het is tijd voor vertrek ieder blad verkleurt elke op eigen manier de wind komt fluisterend met stormkracht soms ze dansen en zweven hun kleuren strooiend als lotgenoten vallen ze soms samen één voor één…

De wind schudt en rukt. Bladeren verliezen de strijd. Het fruit wordt geplukt. De herfst is een feit. Denk in kleuren. Bruin, oranje, rood en geel. Ruik de geuren. Sinaas, appeltaart en kaneel. Proef van de overvloed. Door de zomer voortgebracht. 's Morgens aan de horizon een rode gloed. Door een onbekende schilder bedacht. De natuur gaat…

Hoe moet ik genieten van al dat moois, Als de wereld vol gruwel is? Mensen die doodgeschoten worden, Problemen met geld, Alle depressieve mensen. Moeder Aarde, ze huilt. Bossen die haar huid verwonden, De branden die haar schaden. Wij, de mens, kregen vrijheid, Bedrogen, betwist. Vergaard door rijkdom, door materie. De natuur kapot, Levend…

De beslissing valt: dunbekwulp uitgestorven. Duikt hij ooit nog op?…

‘t Ging over een rubberen ring of één van latex Nee, eerst over een caravan Toen, lopend aan haven vertelde ‘k over een geliefde en Noorwegen, een ruzie jullie vroegen waarom een niemendal zei ik, jullie wilden details maar over de brug ging ‘t over iets anders alweer ‘k weet ook niet waarom ‘k over die liefde en ruzie begon Dan liepen…