inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.672):

Sneeuwbui

Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.

De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa. Wanden
van groen worden van spikkelwit doortrokken.

De grondverf dekt. Dimensies dijen uit.
En kijk, daar is de kerstkaart, rijstepap.
Een hond danst lachend - met een wolvensnuit
door zindelijk wit Hollands poollandschap.

Een Alptraum van één dag. De witte bruid
lost zachtjes schreiend op in grijze drab.

----------------------------------
uit: 'Ongekuste kikkers', 1997.

Schrijver: Patty Scholten
Inzender: gdk, 4 januari 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 3.989

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)