Alle inzendingen over werk

Mevr. Dr jur. heeft prachtig verdedigd de éen-kilo-brood-dief zijn gezin en bedenkt 7 (zeven) arme kinderen vader een korst brood de rechters hebben gesnikt Het was een sterk stuk In de avondkoelte wandelt Mevr. Dr jur. Lützowplatz en zet zich op een bank juist tegenover de kont van de zeegod Verdiende rust 0 Wonne…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout…

Zuivering van zonde Gaat voor hen geenszins op daar zij nimmer geprezen kunnen worden Tijd heelt daarentegen door hen in mijn hart toegebracht letsel, waaruit 'k ben herrezen Wraak ja, ga ik nemen die staat alleszins zonder twijfel, buiten kijf Geenszins verward...…

Ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs: wat kinders en een orgel klagen droeve wijs omhoog, 't is of de dag al eeuwigheden duurt. Ik zit aan mijn tafel, rondom mij zijn stil drie schamele gestalten zwijgend neergezeten, zij zijn mijn kameraden lang reeds, en zij weten dat 'k vrij hen bij…

Twee clowns werken in omgekeerde volgorde door hun repertoire, hangen aan ringen als acrobaten, vallen nog harder als zij iemand horen brullen of stampen. Ze proberen te praten 'He,' roepen ze uit, slaan elkaar met de vlakke hand en vallen opnieuw. Een stem zegt 'Zo kan het dus ook!' - nu lijken zij door angst bevangen. Een van hen woont…

Zij schatten honend zijn waarde Met de maat van het stomme geld, Naar de factor zijner slijtage, Naar de jaren die hij telt. Zij verbruiken de kracht van zijn leven In hun harde meerwaardefabriek, En gunnen den rest aan de wormen, Als een vuile, waardloze kliek. Zij hebben bittere…

Het was de Broederschap der Edelsmeden Waar hij na 't zweren van een dure eed Met lustig kloppend hart zijn intree deed Het bleek daarna al spoedig dat de leden De nieuweling (voormalig hoefsmid) meden Hij mocht ook nooit eens achter op hun sleden O vrienden, wie doorgrondt zijn smedenleed? ------------------------ uit: 'Grabbelton', 2001…

Leidinggevenden die mensen willen managen. Managers die medewerkers harteloos ontslaan. Managers en leidinggevenden, die verdwaalden in het sprookjesbos. Volgers die ja hebben leren zeggen. En amen. Werkvloeren zijn geen sprookjesbossen. Samenwerken doe je alleen maar samen.…

Zo lang we ons zelf niet overleefden in de dood Van 's levens goed, Vereerde ik weelde in arbeid, daaglijks brood, En 't onbezwaard gemoed. Ons daaglijks voedsel is sinds lang het brood der smart; Mijn werk verging Tot dor gepeins; en van de vrede in 't hart Vergaat de erinnering.…

Ik kan schrijven waarover ik wil alleen: lang niet altijd wil ik en ook het onderwerp moet bij mij horen En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden ze moeten je in de schoot vallen en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me Zo ben ik een nachtegaal in de herfst een krekel in de nazomer, een kind van het late seizoen: ik ben oud Met…

Het kleine vrouwtje, rond gebukt, Het mannetje, in stoel gedrukt - Ze grijzen in het kotje; Hij rukt de biezen uit de schoof En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,- Zij reikt naar het schavotje.- Schavotje is een hoog toestel, Daar schuift men biezen aan, op tel.- De biezen groeien aan de kreek, In 't binnenland, de heidestreek, Nabij…

Geen gezelschappelijk leven leidde ik. Ik groette mijn sibbe, buren. Gaf mijn vrije tijd aan het Boek, uitgezonderd de uren uitverkoren door me voor scherts met mijn kinders. Wat oude vrienden betreft, ik miste hun por in de ribben niet om bonmots als Van je vrienden moet je het hebben. Toen kwam ik bij de kroon op voor de goor belasterde krijgsgevangengenomen…

We maken er maar het beste van lachen om de baas zo nu en dan camoufleren ons verzet in overleg en zwijgen ongewenste zaken weg Onder tafel zit soms iemand stil te muiten dan gaat een van ons gewoon de luiken sluiten De cijfers van het oude jaar zijn te klein en veel te zwaar voor de begrote luchtkastelen waarin het management wil spelen…

'k Heb mijn poppen weg gedaan, 'k Heb mijn speelgoed weggegeven; 'k Moet nu als een vrijster leven, Want ik zal op naaien gaan. Denk wat blijdschap of ik voel. Kom, ik ga ook, zonder dralen, Van mijn huis mijn kussen halen, 'k Bracht al reeds mijn stoof en stoel. Moeder zei: (wat is zij goed!): ‘'k Zal, opdat ze uw eer niet…

Ik doe zaken. Ik heb een heel grote schrijftafel En mijn gezicht staat moeilijk. Ik praat in een telefoon En ik heb een mijnheer, Die juffrouwtjes kan laten werken En nog meer mijnheren. De juffrouwtjes ruiken zo lekker, Ze ruiken allemaal verschillend. De mijnheren zijn in grote jassen. Ik bloos er wel van. Het lijken wel Engelsen, En ik…

Mijn speelse muze kan me soms benauwen als ik de melkboer 's morgens elke dag - in koude, hitte regen, hagelslag - weer met zijn kruiken heen en weer zie sjouwen. Hij is correct een dienaar van mevrouwen, die slechts belonen met een fooi of lach; en of hij nors of praatziek wezen mag, op hem kan heel mijn huisgezin vertrouwen. Al houdt…

laten we naar het buitenste van ons binnenland gaan op zoek naar dauwtrap over velden en wegen naar de diepste stilte achter de bosrand tussen roerloze bomen op jacht naar onze dromen hoewel een doorzon niet als droomlicht schijnt te bestaan…

't Daget over dorp en land, heel het oosten laait en brandt, de bedauwde weiden domen, wolkskens hangen in de bomen, wolkskens vlieden langs de vliet, ieder bladje een dauwdrop giet. Zingend door de blauwe lucht, neemt de leeuwerik hoge vlucht, op de daken dieft de musse, vogels zingen onder 't wied: 't zingt al wat men hoort en ziet.…

het publiek keek naar de bühne maar het podium bleef leeg de dichter deed wat hij het beste kon in alle talen hij zweeg de dichter dicht dit tot verwondering van de zaal die dacht dat een dichter stamelt ------------------------------- deel 2 van 'De Podiumdichter', uit: Parmentier, 13 2004.…

als ik met pinguïns imiteren m'n geld kon verdienen was ik weg hier. 'reken maar!'zou ik ze zeggen de stakkers op kantoor en hun machines. vertrok dan monter naar steden met namen als Stockholm, of Kopenhagen om daar dronken onder bruggen mezelf en naasten te schande te maken. er is een woord voor zo'n besluit maar het is Russisch…

Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan, verzadigd krachtig, in het hoog gezag des avonds met in 't oog vierkant de dag van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan. Zo ga ik ook, terwijl de grote maan kogelend voortgaat langs de stroeve dag der nacht die 'k even koperhel òpzag, mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan. Dit heb ik zó…

De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden…

Sinds vijf dagen werk ik in een slachthuis tijd speelt hier geen rol. Omdat ik klein van stuk ben en niet erg sterk krijg ik de makkelijkste werkjes: runderkarkassen merken met een stempel en inkt, bloed en darmen wegvegen, de varkens wegen (digitaal)... Vandaag sta ik naast een grote Turkse man, tatoeages op zijn bovenarm. Hij is zijn mes…

De zak op de gekromde rug, de kleren ontnaaid, gescheurd, en haar nog baard gekamd, staat, naast een steenhoop, vlak in 't zonnegloên, een stokoud man. Met stramme handen zwaait hij zijn ijzeren hamer, die met doffe slag bonst op een rotsklomp, dat de splinters knetrend in 't rond vliegen. Met zijn hemdsmouw wist de grijsaard 't zweet, dat…

Hoe denk je dat het is om mij te zijn? Wat denk je? Denk je dat ik er iedere dag met mijn mandje met kleine vissen op uit trek om de Haaien te gaan voeren? Wat denk je? Denk je dat het leuk is om mij te zijn? Hoe denk je dat het is om iedere ochtend met een rotmand vol met kleine vissen er op uit te trekken om de wilde haaien te gaan voeren…

Stuurloos staart hij naar de patient hoe de pijn vrij te krijgen los te maken in heldere cesuren wat voor hem onzichtbaar blijft Hij snijdt in wat zeer zichtbaar is een bloederige troep: de mens in zijn algemeenheid beent hij zorgvuldig uit. Gaaf en glanzend onder de operatielamp restanten van actie: de patiënt is bevrijd van zijn pijn…

Nog nooit zo tergend opgegeten als tijdens dit gesprek door een driedelige gedaste bidsprinkhaan. Woorden stuiten op tafel, knikkers vallen op een glasplaat. Hij neemt slokken van mijn levensloop en boert onaangedaan. Hij rolt mij in. Hij steekt mij aan en rookt mij op. Dan mag ik gaan. Later belt men mijn stoffelijk overschot. Ik heb…

Dat heertje met zijn witte das Was eertijds een minnezanger; Doch sinds het die witte das aanheeft, Minnedicht hij niet langer. Nu preekt het en doet huisbezoek, En voor de variatie, Houdt het 's winters, driemaal in de week, Lidmatencatechisatie. Ik bezweer U, mijn allerliefste vriendin! De draak hier niet mee te steken; Er zit wezenlijk…

Langs de kant van de weg slingert de tijd en roest en vermolmt. Hij raapt hem op, een kromme secondewijzer bijvoorbeeld, een vogelkooitje piepklein of een balk met een oog dat vergaan zou wanneer die bleef liggen. Thuis werpt hij een ander licht op de dingen, maakt ze tot wat ze nooit zijn geweest, geeft ze een nieuwe verstilling: ijzervouwer…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…