inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.198):

In de mijn

Van steenkoollaag tot laag, langs schommelende
kabels van het bijna niet meer weten,
klim je langzaam door de jarenlange schacht

die van de oorsprong naar het hoegenaamde einde
leidt, uit ingestorte tunnels en kanalen, langs de
breuklijn van het allerlaatste licht omhoog,

bereikt ineengevouwen als een kreeft uiteindelijk
de rand van het verlaten territorium en valt
en valt opnieuw om steeds opnieuw te vallen.

--------------------------------------------
uit: 'Lachend op de achterste rij', 1970.

Schrijver: T. Graftdijk
Inzender: am, 13 juli 2020


Geplaatst in de categorie: werk

2.0 met 154 stemmen aantal keer bekeken 33.239

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)