Alle inzendingen over oud/nieuw

Klokjes luiden De kerstnacht in Waar sneeuw De wereld bedekt En jij langzaam Je kleren uittrekt Liefde in de kerstnacht Sokjes aan de schouw Gevuld met Grootse lekkernijen En jij mij toelaat Tussen je dijen Omschrijf deze daad Van bedreven liefde Vuurpijlen! --------------------------------------------------------- www.onzinnige-gedichten.nl…

Zullen we opnieuw beginnen de oude koeien uit de sloot vergeten en vergeven zodat we in het nieuwe jaar alleen de goeie dingen van elkaar nog weten?…

je deed kleine pasjes lachte halve rondjes tot pirouettes in een overwinningsdans want de angst was ineens totaal verdwenen in samen kijken naar de opgaande zon waar de dagen in het stilaan langer worden als lentedag gingen zomeren naar klein geluk dat lange tijd afwezig was geweest omdat voor bestaan alle energie moest worden…

Met nieuwe kleuren, nieuwe geuren. Nieuwe klanken God, ik kan wel janken. De afgrond glimlacht lief. En strekt haar armen naar me uit. ik wil springen. Spring je mee? Daarboven is de hemel, daarboven, daar benee. Door het venster in de strop schijnt de vrijheid tegemoet. Ware vrijheid, als in dromen.…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

Dit nieuwe jaar dat aanving Is voor je het weet Straks ook herinnering.…

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

Er is een stad waar ik altijd wil zijn Waar mijn geluk ligt te wachten Gent de stad voor altijd verbonden Aan de allermooiste liefdesnachten De straatjes bekleed met kinderkopjes Kroegen op elke hoek van de straat Daar samenzijn met mijn allerliefste Geeft het mooiste gevoel wat er bestaat En als de sneeuw dwarrelt door de lucht De klokken…

De eeuwig wisselende hemel welfde zich eeuwenlang boven dezelfde grond, waar altijd anders en altijd hetzelfde de stad zichzelf herkende en hervond; van wat hier door de jaren is verrezen is veel weer door de jaren neergehaald, maar altijd werd door deze plek het wezen van Gronings stad en ommeland bepaald, dat, steeds als men het nieuwe…

fonkelen dieper worden in kristal schaduw donkerde tijd vertraagde stilte voelbaar overal licht weerkaatste in ogen die ingetogen het jaar lieten passeren het halve woord of een gebaar in herkenning was het daar hemel hel en weten het was er snel maar ook weer in abrupt vergeten in ons zoeken naar balans gloort weer een nieuwe…

Ik dwaal zo graag aan oude bouwterreinen waar oude wijken worden omgewoeld, waar voze stegen onder puin verdwijnen dat op vrachtwagens wordt weggevoerd. Daar wordt geboord, gebeukt en diep gegraven. In putten hol als de ogen van de dood gapen riolen, lang vergeten graven; oeroude gronden komen maagdlijk bloot.…

(de tijd ruikt lont) gestaag klimmend trekt de vuurpijl een beverige streep halverwege het duister verdwijnen honderdduizend vluchtige sterretjes in een lawaaiig nieuwjaar 'een gelukkig 2007' hoor je alom…

Harde dreun jankende kreun t’s oud en t’s nieuw roept de gnoe. Dieren bijeen bouwen de bom de aarde draait in één tel om.…

Hier klinkt in mei een oude lente met in de ochtend oud geluid van duiven, terwijl de nacht blijft kleven aan de stenen; er grauwt alleen wat dag doorheen. Vanuit de kamers is de hemel dicht; pas als je uit het raam buigt, kiert hij licht.…

Nu dragen onbekenden onze namen op oude foto’s achter in een kast. Vanuit de spiegels zien zij alle dagen in het voorbijgaan, met verschrikte ogen, hoe vaak wij nog maar net kunnen verdragen dat wij ons met onszelf hebben bedrogen. Wat zijn we mooi. Tenminste, voor een kwart.…

Tweeduizendacht was bijna afgesloten, maar toen ik lachend de balans opmaakte, begon het 's nachts te vriezen dat het kraakte, en werd er water op het plein gespoten. De ijsvloer bleef ik tot het laatst vermijden, uit angst alsnog een scheve schaats te rijden.…

korte en lange armen draaien door laten lege emoties achter op volle aanrechten de nacht trekt op tegen dampende ruïnes herkent de melancholie van hetgeen voorbij is slaat verzwegen neer op vaag geworden lachpreken de hoop vervliegt mee als mannen zich verschansen tussen dennebomen en bitterborrels op Garmisch’ hellende vlak…

jij klokte sneeuw vlokte en hagel zong op de wind je vroor en ontdooide laag in de zon speelde als kind danste op feesten met kerst in je haar naar een knallend nieuw jaar nu krokus je tussen kristal stil bloeit al heel pril de kleuren van lente kust iedereen met die intens stralende lach voor de allerbeste wensen…

Nieuw geluk, ik had er niet van kunnen dromen. Dat er zo iemand als jij nog in mijn leven zou komen. Ik zie je nog staan bij de deur, je vroeg me binnen. ik voelde me een verliefde tiener en heb je hart voor me weten te winnen. Inmiddels getrouwd met een fijn gezin. Eén ding kan ik je wel verzekeren, met jou word ik oud.…

. ---------------------------------------------------------- Uit: Dit gedicht wordt opgenomen in 'Neem me mee, zei de hond', de bundel van Wim Brands die in september zal verschijnen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.…

Verpulverd karton in de straat: dat oude jaar is nu heus verknald.…

Hoi Arlette, Een paar minuten na twaalf in het nieuwe jaar is dus een beetje van de as van Kees de lucht in gegaan in de Ardennen, het regende net niet. Luit, de zoon van Marcel en Rijanne, wist dat zo'n vuurpijl een holle kern heeft en daar konden we het ingieten, voor het wegwoei.…

gezichten zien bewegen in de wolkensferen in een geanimeerd gesprek, bizarre figuren in soaps paraderen als barbapapa in dat transformeren spiegel ik laat los dat oude lappendeken van vooroordelen en kritiseren laat nieuwe beelden toe met open geest om verfrist opnieuw te kunnen spelen…

De kerstkalkoenen zijn vrijwel verteerd Het ‘Stille Nacht’ was overal te horen En in de stal werd Jezus weer geboren Vrede op aard...het Kindeke geëerd God, Jezus Christus...man je moest eens weten Voor Oud en Nieuw ben je alweer vergeten…

het jaar nader bekeken met ogen van haast ging ik zó dikwijls aan mijzelf voorbij morgen leer ik beter kijken...…

De laatste bladzijde is omgeslagen, Het nieuwe jaar ruikt naar het frisse groen, Ik denk aan wat ik anders wil gaan doen Dit jaar: driehonderdvijfenzestig dagen. Maar eerst heb ik volop het glas geheven, En roep ik uit: “Lechaim! Op het leven!”…

De schade viel dit jaar weer reuze mee Wat lichaamsdelen in de lucht gevlogen Branden, arrestaties, blinde ogen Een charge hier en daar van de ME En er is maar 1 dode te betreuren Dus wat loopt iedereen nou toch te zeuren?…

tweeduizendveertien afgesloten openen tweeduizendvijftien de vader van gedachtes wenst een Gelukkig Nieuwjaar…

Ook spreekt het nieuws in geuren en in kleuren van vandalisme en van grof misbaar. Aan alle hulpverleners in de strijd: mijn petje af in grote dankbaarheid!…

zoveel ballen zijn er al gevallen in het tuigen van de boom weer een droom in duigen de kinderhand van toen is nu een oom raap altijd de scherven in drukte van belang veeg herinnering bijeen en weet hun glans zal volgend jaar niet erven maar ik laat ze nooit alleen zo sier ik mijn boom met schijnbaar leegte aan de winterharde…