Alle inzendingen over vrijheid

Verwonderd sta ik hier te kijken en zie de kinderen samen spelen blank of bruin, het maakt niet uit ze willen alles met elkaar wel delen Zullen deze kinderen ooit nog weten dat hier zo lang geleden oorlog is geweest beseffen zij de twee minuten stilte en de dag erna het bevrijdingsfeest? Ze lezen kranten, zitten achter de p.c. zien op t.v…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

In het labyrinth van woorden wentel ik me in de knoop Dans ik, van woord naar woord Spring ik, van zin naar zin Op zoek naar het verhaal loop ik terug naar het begin Steeds weer en weer en weer Loop ik weg van het einde…

Lucht maken licht ademen leven creëren languit stromen spelen met het groen in de bomen warmte dronken bloesem snuiven vlinders omarmen de wind ontvangen silhouetten in het zand de aarde wakker kussen wolken dromen dansen in de regen springen in de zon het hart voelen kloppen en bewegen ruimte geven aan het nu lucht maken licht ademen…

Nederland werd bevrijd op 5 mei 1945 en iedereen juichte, het volk vierde feest, de oorlog was voorbij. Nederland was vrij en men was uitbundig, de bommen en granaten waren verleden tijd. Een begin kon worden gemaakt met opruimen van de puinhoop, die de bombardementen hadden aangericht. Het zou nog vele jaren duren voordat met…

Waai niet weg lieve tijger ik ben de man, de verre vriend geef je leven terug aan de vrijheid aan het proeven van geluk. Ik waai niet weg de tijger met de kracht van duizend levens geeft moed aan het verstand gesloten, ontsloten het leven in de hand. De zon brandt van verlangen de kooi is open laat het hart weer lopen.…

Vrijheid Waar de vrijheid van een ander begint, stopt vaak de vrijheid van een heel volk. Alleen bij God is er vrijheid voor iedereen. Soms denken anderen daar weer anders over. Maar met God begint altijd de vrijheid! Klaas van Eijbergen…

bij gevoelig lezen van echt gedicht is het alsof ik omhoog wordt gelicht weet je ik zie me dan als kolibri geheel vrij nog steeds niet afgericht…

de volle zeilen bol van zilten bries de lippen zout en zongebeten is hij alleen nog vastberadenheid de blik blijft strak gehecht aan verre horizon hij heeft de tijd getemd glijden de golven weg onder zijn voeten en winden wijken terug voor zijn gelouterde gelaat hij is een god totdat hij klein en koud de haven binnengaat…

scheiding tussen links en rechts goed en kwaad ik verketter elk geloof ik doe morgen de deur niet open als u daar staat met uw gelijk ik doorzie uw opgeheven vinger, uw bomriem, voor mij geen baard van de profeet, ik draag geen enkel kruis ik werp alles verre van mij maar u staat mij wel dichtbij ik haat u ik heb u lief begrensd…

Kleine onbevangen vlinder, van de wereld niet bewust. Zwevend, dwarrelend door het leven, met van nature innerlijke rust. Je leeft je leven heel éénvoudig, onbezonnen puur en rein. Kleine onbevangen vlinder, ik wou dat ik als jou kon zijn.…

ik heb als mus beslist een drukke baan ben elke dag op het centraal station waar ik kleurloos ronddwaal als spion je weet vast wel hoe die dingen gaan niets maar dan ook niets zal mij ontgaan soms wacht ik urenlang op het perron op goed geluk pik ik een straaltje zon al wordt dat eigenlijk niet toegestaan ik woon en werk al jaren in de stad…

Donkere, gespierde slaven wuiven geduldig koelte, scarabee en papyrusblad zijn haar symbolen. Verleidelijk uitgestrekt, ligt zij nu te dromen van macht en minnaars en de kracht van Rome. In de rieten korf naast dat heerlijke bed, soezen twee slangen, giftig opgekruld. De twee slangen die geduldig wachten op haar laatste teken.…

Grijze nachtvlinder koestert zich aan de laatste eenzame bloem terwijl de zwarte boogschutter zijn volgend schot trefzeker lost Stuipfladderend verdwijnt de vlinder in de duist’re nacht als een schaduwfiguur vluchtend voor ervaringen achterhaald door het lot Smalle holte van een berk lijkt de laatste rustplaats maar een winterlange…

je vult mijn longen met frisse lucht mijn hart met vers bloed mijn hoofd zit vol gekke ideeën kortom een lijf barstensvol energie een alles overtreffend gevoel dat zacht en toch roze is en bovendien vogelvrij…

Onrustig zoem je door de kamer, van raam naar raam en weer terug, boos trillen jouw fijngemaasde vleugels tegen het harde, dubbele glas. Nu probeer ik mijn roman te lezen, ik wil jou niet meer horen, maar jij vliegt onverbiddelijk van raam naar raam en weer terug. Menselijk zou het zijn, ja, wellicht Franciscaans, als ik nu mijn glas zou…

Ik rust mijn handen op mijn buik centrum van voel in leven vingers dansen op stille hartslag onbeweeglijk sierlijk stil Ogen sluiten aards bestaan buiten een wimperkussend welkom aan de nacht sterren fonkelen mijn afscheid geruisloos vaarwel - ik wacht en was zwart ooit zwaar waar kleuren hun licht schenen nu is het hoop in donkere dagen…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

ik herinner het mij nog ik trok het bos in de ceder had zijn takken op klimhoogte gezet ik ging voor zijn kruin als een wilde kamperfoelie verleidde een goudvink dresseerde wat boomzwammen tot ze in cirkels rond een stam dansten zong mijn hoogste lied ja ik herinner het mij nog zo voelt de vrijheid…

De oranjegele straatlantaarn fascineert mij Hij schijnt drie kanten op een beetje vier De straat glanst door asfalt onder regen Ik kijk door de struiken en zie de romantiek Daarvoor mijn tuin in duisternis wat wil je Ik heb het lamplicht welwillend uitgedaan Zodat het schijnsel mij in al zijn volheid Met stralen rondom verlichtend kan beslaan…

als ik de natte aarde ruik en schuil klinkt plots een echo, roep van lang geleden een duif misschien of toch een wijze uil dan ga ik naar het bos, ben moegestreden de boom verstoot het blad, de aarde mij het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen…

Ik heb de blauwdrukken in brailleschrift besteld in cryptogrammen omgezet en met geweld ontdaan van wat de wet als richtlijn stelt Komaan laat ons een huis in vrijheid bouwen met hoge ramen voor het licht En zonder sloten want in blind vertrouwen doen wij geen enkele deur meer dicht De kamers hebben ijle witte wanden met een plafond…

God dacht: ik zie zijn gezicht en herkende mijzelf Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben Dus ben ik vele inéén en de enkeling vanzelf De heiligheid, doch ook de Zen Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben En alles blijft tot er iets anders wordt gekozen De heiligheid, doch ook de Zen Zo zal ik zijn in aangenaam verpozen…

een vogel die het nest verlaat zingt hoog zijn mooiste lied vanaf vandaag staat hij op straat een huisje heeft hij niet zijn koffertje met goede raad een traan die niemand ziet vertrouwen, maar geen ruggegraat een echte zielepiet toch vliegt hij dapper ´s avonds laat alleen in grensgebied en controleert met regelmaat of hij…

ik adem ik leef ik voel ik geef, meer dan ik ooit kan verliezen ik ontkleed waarde van hoe het hoort te zijn word meer dan het lichaam waarin ik woon, meer dan ik ooit kan verliezen wolk sluit om mij heen als warme deken vogel leent mij haar vleugel ik zweef boven bomen terwijl ik voorbij mijn wortels reik, verder dan ik ooit…

Gevangen in een wereld Van drukte en haast Dit bedrukkende gevoel Van vrij zijn met beperkingen Ik krijg het niet weg Waarom leven in een land Waar het gevoel heerst Dat je bekeken wordt door iedereen Dat je jezelf niet kunt zijn Alleen maar omdat er altijd iemand Over je schouder meekijkt Ik zou zo graag eens willen voelen Hoe het…

Bruine ogen in donker gezicht aanschouwen het licht van verboden dagen brengen gedachten van mijlenver voorbij de morgenster waar horizon verdwijnt jouw oude ziel deelt mijn tijd leven in vrijheid het zwarte land jij laat mij een leven zien kleine Nizal toont mij de zon in verborgen dromen…

laten we naar de maan zwemmen laten we door het getij heen klimmen de avond doorbreken die de stad probeert te verstoppen laten we vanavond uit zwemmen gaan lieveling het is onze beurt het te proberen geparkeerd aan de rand van de oceaan op onze rit door het maanlicht laten we naar de maan zwemmen laten we door het getij heen klimmen ons…

de wind ging aan de haal met hoe je heette voor het eerst had je een naam het water beukte het hart op hol jouw hart van zand en zout niet eerder kon je spreken de verf op de blinde buitenmuur verborg wat je schrijven wilde pas dan leerde je lezen geluidloos val je, val je samen met het wit tussen de woorden ver gaan om aan te komen…

Ik laat me meevaren door zuchten van de kust in een brief, in een fles, in een zee, in een wereld, vol herrie, met daarop dit gedicht. Ik ben doof.…