Alle inzendingen over oorlog

Multiple Choice Swastika's zwaaien Vierkante vuurvlammen Vernietigend vierkante vuurvlammen Een, twee, Een, twee Vernietiging, destructie, afbraak Chaos is een nieuw begin? Multiple choice (A of B) (What happened to the Post War Dream?) A. Verdichting Chaos tot…

van kim tot kam kompleet omketend duizel ik helemaal terug bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend naar d'oertijd op een ezelsrug kapotgeschoten stenen krotten langs wegen zelfs die naam niet waard gemijnd, bezaaid met mensenbotten, geleiden doods mijn bedevaart muskieten zwermen om de posten van strijders in gevangenschap hun stank…

Een mensenkind, het wordt geboren, als een ongeschreven blad En dan begint het schrijven, soms met krullen, soms in klad Met hoofdstukken van liefde, en hoofdstukken van last Dit boek is niet geschreven, maar in de ziel gekrast. Het epos van een oorlogskind uit een godvergeten land Dat liedjes zong van later, van lopen hand in hand Maar sinds…

Ik ben gesmeed op 't aambeeld van de tijd, van wereldoorlog en herbezinnen. Die smidse tekens raak ik nooit meer kwijt, ik eindig waar alles moet beginnen. Zeg mij, hoe lang duurt een leven dan, wanneer eind en begin samenvallen, hoeveel is er dat ik nog geven kan aan de levenden in alle jaartallen. Is uit het vuur van de smederij een…

Iedereen kent wel een persoon die in het leger zit of heeft gezeten.. Toon jij die persoon respect? Of was jij het alweer vergeten? Vergeten.. Dat die helden naar het buitenland worden uitgezonden.. Vrede was het doel.. Maar er vallen alleen maar meer gewonden.. Mensen mogen hun dankbaar zijn, voor het helpen voor de wederopbouw van een…

Ontploffende granaten De wereld vergaat Kinderen alleen gelaten Allen gestorven Vroeg of laat Geschiet van geweren Iedereen rent Het tij zal niet keren Ik leef in een wereld Die niemand meer kent Overal waar geen Regel meer geldt Voel jij je alleen Word je door De eenzaamheid geveld…

Wij gaan door met de strijd voor vrede in Afghanistan nu tegen opiumpapaver monocultuur nu nog op boerderijen in Uruzgan Vaderlandse bollenboeren leren die van daar saffraan kweken beperkt tot kleine percelen men verwacht dat Taliban ze in de fik wil steken We sluiten steeds meer aan op Islamieten met hun eigen geloof waarin opiaten…

Strak in het legerpak Paraderend in het rond Achter de grote jongens aan Getekend voor het leven Heel trots zijn ze En dat wordt ze ook verteld Terwijl de bommen vallen Terwijl er weer een kinderleven mist In het toch wel kille afrika…

Ik ben al in de Oorlog gestorven, zestig jaar geleden in vredestijd. Mijn premature dood heb ik georven vanuit de kampen in de Nazi-tijd. Mijn vader zweeg over zijn oorlogsleed; heeft het eindoordeel aan mij gelaten. Maar er is zoveel dat ik niet weet, want ik hoor enkel dode soldaten. Wat is het verschil tussen lafheid, angst of verzet…

Ik ging waar anderen bang waren om te gaan En deed wat anderen nalieten om te doen Ik vroeg niets aan hen, die ook niets gaven En accepteerde gelaten de gedachte aan eeuwige eenzaamheid.. Ik heb het gezicht gezien, het gezicht van Ellende, De stekende kou van angst gevoeld, Maar ook af en toe een moment van liefde mogen proeven.. Ik heb gehuild…

het is zo eenvoudig we willen het allemaal vrede op aarde maar wie wie lost het laatste schot een kind op de grond vervuild van de puin om haar heen steekt 2 vingers op, het V-teken de dood staat in haar ogen getekend sommige soldaten huilen zij staan stil bij de lichamen waarin eens het leven leefde de wapens zijn geladen wie heeft…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

water polijst steen het ijs sloopt steile bergen de druppel holt uit dwaze moeders op een plein ze zullen overwinnen…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

De kleine maan werd door de nacht verslonden. De sterren gingen onder in de wolken. Alleen, laag aan de aarde, tracht te branden Mijn gele lamp. In ’t donker schuilen dorpen, Achter gesloten blinden slapen allen, Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen? Waarom ik, die zal sterven met de andren? Ik teken de karakters zonder eerbied. Verteren…

minstens duizend doden sterft ze, elke dag, wanneer de wrede bommen en de mijnen haar land gewelddadig teisteren, elk dag opnieuw minstens duizend doden sterft ze, elke dag, voor haar kinderen, onschuldige kleuters nog, die niets begrijpen van bruut en donderend kabaal terwijl haar hart hevig wringt en bloedt, vertelt ze met haar zachte stem…

Nee, geen aarde en gras op onze graven of een hand die bloemen legt, beton zal het zijn, stilte van een urn, kilte van onvruchtbaarheid rond stof en botten ons zwijgen stijgt boven raketten gesis uit, als toestemming zingt boventoon wij, van eigen toekomst moordenaars kyrie eleison, kyrie eleison…

kom toch uit die eeuwige verdoving en leuter niet zo over oplossingen over gelijk en ongelijk in ’t verleden schreeuw jezelf en de wereld wakker we hebben jullie zo nodig om samen in vredesnaam de oorlog te overstemmen…

ik was niemand in die oorlog niemand die mij zag niemand keek om naar een jongen die toch niks te zeggen had tenminste zo leek het van buiten van binnen was ik anders maar dat zou niemand weten omdat ik toch maar niemand was van binnen had ik een eigen mening iets te zeggen, iets te geven maar de enige die dat wist was ikzelf, als mijn…

gelooft u altijd nog in wereldvrede u bungelt aan een ragfijn ideaal de mens is dood-gewoon een kannibaal zijn bloeddorst moet en zal naar buiten treden het zwaard zit vredevrezend in de schede de laagste krijger waant zich generaal en speelt de ober met het galgenmaal hij wordt door god en vaderland aanbeden de haat beweegt het ware wapentuig…

Duizelingwekkende theorieën Van gekken en genieën Geven kennis en gebreken Omdat ze statisch en rationeel bespreken Hoe de wereld functioneert; Het gevoel wordt genegeerd Ze denken in ouderwetse termen Proberen hun eigen macht af te schermen Abstracte begrippen zijn hun enig erfgoed Het zijn geld-instromen die hun ideeën voedt Als…

de oorverdovende stilte van de vrede plooit zich als luizige rafelige dekens over de verwoeste en verkrachte landen heel laat in het nieuwe voorjaar wagen de eerste bloemen zich toch uit de bedorven en bebloede aarde in die zomer bloeit een golvend tapijt van papavers bloedrood onder de zon bloemen voor miljoenen doden een slagveld vol…

bom, kogel granaat met kennis gemaakt buitenkant glanzend staal binnen satansgeest speelbal van de groten aan de ronde tafel werd besloten in welk land er wordt gespeeld scherven wat overblijft…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Muren omklemmen zompige flarden, de lucht weegt echo's ze dragen ver. Hoop bloeit op ruïnes van terreur. De oorlog moe gestreden, aan vrede toe.…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

In een veldtent lag zij bijna levenloos en keek naar haar dertiende levensjaar onder de hijgende stank van buskruit, wodka en zweet tot bloedens toe beet zij op de rand van haar eigen omhoog getrokken hemd en vloog weg, ver weg dromende over vrijen met een jongen uit liefde, uit liefde, uit liefde en nooit, nooit meer, voor één brood…

Een enkeling besmet met doden als gevolg met de duivel een duet dat ’t levenslied opzwolg Besmetting wordt epidemie Het virus grijpt in ’t rond Voor vrede heerst een allergie Daar aan het aanvalsfront Een vaccin dat steeds weer flopt Om de oorlog te verslaan Als de kogelgriep niet stopt Gaan we er allen aan.…

onze hunkering naar vrede is een vonkje in de vuilnisbelt die oorlog en strijd heet eens komt het moment van het grote verzengen…

Daar waar je de zee in al haar pracht bewonderen kan Waar je het zout uit het water kan proeven op haar wang Daar vochten vele mannen voor hun leven Zij gaven hun vrijheid zodat jij het kan beleven…