inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.470):

De begraafplaats

vanuit mijn venster kijk ik neer
op de levenden van zeer weleer
ze liggen onder zware zerken
aan hun toekomst te werken

die hemelvaart beslist beperken
maar hoor nu eens de berken
en zachtjes ruisen rare populieren
en de wilg bezingende dieren

hoe spelen ze het ruisend klaar
zo heel ver van nu vandaan
de lijken willen blijven leven
al is het slechts voor even

ze blazen mee met de harmonie
en geven zo hun rijke zegen
ze weten van de botte ironie
die God hen heeft meegegeven

ze rusten nu in stilte braaf
totdat op een dag heel gaaf
ze openbarsten in gelach
dat God hen van verre gaf

ze worden luid opgeroepen
om hun verwanten te bezoeken
en met hen breed te vieren
nichts kan man noch verlieren

achtenzestig jaar geen kans
om werkelijk mens te wezen
ze ontsprongen zo de dans
om triomf af te lezen

ach wat rest er nog
het zijn slechts verre neven
die wij niet konden groeten
omdat de dood hen eerder mocht
ontmoeten

Schrijver: Rikus Kiers, 27 februari 2008


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 28 stemmen aantal keer bekeken 993

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)