Alle inzendingen over psychologie

Altijd al een goeie Keeper geweest, in staat De onmogelijkste ballen Uit de bovenhoek te halen - Alleen die laatste bal, Een onverwachte schuiver, Snoeihard en loepzuiver In de linker benedenhoek Van mijn ziel Is te veel voor mij, Hij glipt langs mijn vingers En ik kan er net niet bij…

ik gedenk in respect kende je niet toch doet dit besluit verdriet, het brengt me naar een plaats waar - handen naar de keel achter brillenglazen sust de schampere lach van het leven geen oordeel, slechts het gunnen van jouw zelfgekozen rust…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

het was alles toen jij sprak voor mij het deed mij geloven ik was de kamer, de stenen stoel de losse plank met aan het einde de uitgespreide benen ik was een slepende klank die je over mijn hoofd trok om de duisternis aan te kleden en vlak voor de deur werd ik een eiland, bovenop een zware bui waarheen jij ook ging het deed mij…

Nu de mond Met stomheid Geslagen is, De tong zich Alleen nog Zinloos krult, Mijn stembanden niet Meer beroert - Heb ik als laatste Verbindingsmiddel Met de buitenwereld Nog het oog Waarin het licht Valt dat mij Vertelt wat ik De wereld zeggen moet…

op tafel slechts één rode anjer, bloedrood schreeuwend, vuurrood dood een fruitvlieg dronk van zoete wijn haar vleugels kleefden aan het zilte glas, doorschijnend zijn het uitzicht -en dat rood ik spreek in raadsels, want het zingt een requiem vol pijn…

Garen spinnen, Draden spinnen Levenslijnen In de hand, In het hart, Die waarheid duiden In de gewonnen Werkelijkheid van Het gedicht, Die inzicht geven In wie ik ben Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

het licht spreekt zacht een dracht door duizenden en één de taal van alle landen is verenigd in één hart- en niemand is alleen de vrouw met de hoofddoek de man met de baard de jongere, de oude de zieke, kreupele, vertrouwde de dode in gedachten en het kind dat in verrukking staart zij wachten in- en met mij op die ene open dag de Hemelvaart…

Hoor de beelden Nu het licht uit De ogen verdwenen is, Zoek de waarheid In het zachtste geluid Dat voor de ziende Onhoorbaar weerkaatst wordt, Maar voor mij oorverdovend Binnenkomt, waarheid die Voor jou niet waarneembaar, Maar voor mij werkelijkheid is…

uit rots geschonken vloed aangeboord door moed -en later ook het goed en kwaad van welgemeende raad een menigte verzamelt zichtbaar licht in open handen daarna strelen ze langs rots door losgelaten leed, het zweet des aanschijns geeft een bete broods de taal van alle landen en de handen dalen neer ze plukken vruchten uit het…

Die buiten gebaande wegen Zonder zorgende mensenhand Tot wasdom kwam, Tussen distels en stekels Haar pure schoonheid toont, Is weliswaar ver te zoeken - Maar het zoeken loont Als nooit te voren, Haar onovertroffen schoonheid is Voor eeuwig in mijn hart geborgen, En telkens als ik haar daar zie Word ik opnieuw geboren…

nu ben ik moe mijn oogopslag gaat neer het gapend gat der slaap slaat bressen in mijn volgezogen dag ongetwijfeld gaapt een lach om alles heen ik neem de pen ter hand, die eerst verdween in zwarte, oude lettergrepen gonst een oud verhaal zonder omhaal streep ik door…

stel je voor je krijgt een uitnodiging van de oorlog koel en koud nog even een kop koffie voor je gaat bij de laatste slok merk je dat de tijd al sterft de straat marcheert voorbij iemand roept: we moeten de onschuld vermoorden ieder verliest zich in de ander samengeklit als een grote zwarte muur die niet vallen wil dan wordt het…

Soms kan uitbundigheid een dekmantel zijn voor innerlijke strijd en verdriet wat je aan de buitenkant niet ziet…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

Hoe veel jaren al Heb ik deze deur, Deze sleutel In dit huis Aangeraakt, En als ik er niet Meer ben zal ze Me nooit gekend hebben - Maar deze steen, Gevormd naar mijn hand, Een gezicht gegeven Door mijn aandacht, Door mijn tijd, Zal voor altijd Een indruk geven Van wie ik geweest ben…

Je zegt dat iemand een 'depressie' heeft denk je aan grijs landschap Mont Ventoux in de mist,flarden maar twijfel gerust daar aan het is eerder iets wat je vernietigt iets wat uit de diepte opduikt en je verslindt, 'hersenetende amoeba' bijna niets mooier dan door half zichtbare landschappen te fietsen in de wolken en achter je…

ik deed een kleine stap naar links, opdat de duif mij niet zou zien zijn lichte buikje stootte zacht tegen het glas ik- beschermvrouwe der duif, zoek vrede in een mooi moment mijn tuin bloeit roze nog zolang het zomer is een kleine bel luidt onmiskenbaar aan de buitenlamp de schijn bedriegt, en wendbaar vliegt een witte vlinder boven…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

verenigd in één blik de zwaluw en de arend boven bergen, in een waterval van woorden gaf de zon haar warmte weg de wolken legden boorden rond de hoogste top, een witte waas vol stil verdriet vergeet me niet! ver-geet-me-niet haar blauwe ogen dragen tranen haar blonde haar, dat vonken schiet…

Woord van dichterlijke vrijheid Dat de wandaad van het Verleden kapot rukt, Tegenwoord biedt Aan het misdadige verleden - Woord dat het leven In de tijdloze tijd Van na het geweld In zijn tegenwoordigheid Leefbaar maakt…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Kijk dan zie ik eruit als een jonge Adonis, ik denk het niet zo met mijn lange, grijze haren die door de briljantine als gladde slierten achterover golven. Ik kom net van een concert van Supertramp, ja-ja, die oudjes spelen nog steeds en ik ging flink uit mijn dak, onderdak in Wassenaar, ik lever wat op vandaag de dag, doe boeken die…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

Ik doe mijn briefje aan jou Vandaag op de flessenpost, Geef het over aan De schuimende branding op Het Callantsoger strand, En laat het gaan, Ik hoop dat het Je ooit bereiken zal, En zal rusten in je Opengevouwen hand, En dat ik je Zal leren kennen, Ook al ken ik Mezelf nog niet - Misschien helpt mijn Noodkreet aan jou ook…

gevangen in het beeld dat mijn ogen van jou schapen raapt mijn verstand de illusie van de straat…

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

In mijn buik zit een kei. Vol en koud hangt mijn jurk die niet past bij de kleur van mijn gezicht. Ik probeer te verbergen ruimte leegte diepte zin. Op die plek in mijn hoofd sloeg een steen mijn hersens in.…

Zwarte schaduw Die midden op De zonovergoten dag Alles verduistert, Hand met onderbroken Levenslijn die in het Donker tast, Op zoek naar Jij die bent Maar die voor mij Amper nog zichtbaar is…