Uur van de waarheid

zie mij als dichter bij de nacht,
gedachten van de dag
zijn bevlekt en bevracht
maar eindelijk zonder gezag
lossen op in het dagelijks zweet
zout, zuur, vreugd en leed
ik maak van de hemel gewag

de plek waar niets er toe doet
enkel de pendule tikt zijn gang
er is even iets wat niet moet
behoudens de letters die ik
nog even niet bevroed
maar zweven als een duif
die verlate brieven brengt
naar mijn nimf
die op dit uur niet met mij jaagt
of mij verleidt op de weg die ik
straks droom
mijn zin heeft haar niet gevraagd
de strijd haar niet uitgedaagd

dit is het uur van de waarheid
gelijk aan een etmaal gelee
ik word niet meer door mijn ik geleid
de leegte van het donker is gedwee
de tijd staat stil
het hart vertraagt
mij ontbreekt de wil
gister en morgen
zijn afgezaagd
van aardse zorgen

het is de verre slaap
en mijn laatste sigaret
die geluk vertalen in
laat mij
met gesloten ogen
in het ondermaanse verdwalen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 10 oktober 2015

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 163