Alle inzendingen over ex-liefde

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

gek, he? ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…

Ik ben de deuk in je auto, De lege vulling in je pen. Ik ben die laatste druppel, En de scheur in je zen. Ik ben de vinger op je lens, De kapotte veer in je matras. Ik weet niet hoe het kan, Ik wou ook dat het anders was. Ik ben de vlek in je t-shirt, De losse veter van je schoen. Ik heb geen spijt van wat ik heb gezegd, Ik weet nu wat…

ze tekende mijn beeld op haar verweerd behang dat vertederde mij onverdeeld plots was ik niet meer bindensbang wij werden vrienden voor het leven minnaars vol geluk in harmonie tot het na veel gepieker en geworstel voorbij was, einde van de symfonie nog onlangs ontmoette ik haar ze kwam langs op Internet was naar Amerika gegaan en was nu…

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste. Het heeft alleen zo lang geduurd: de bitterheid waarmee wij streden heeft voor ons alletwee…

dagen vullende regenbuien als spiegels glimmen de straten personen schuilen onder voorpuien een gelegenheid tot bijpraten dagen vullende regenbuien zoutsporen bijten in mijn ogen herinneringen blijven kruien de dagen zonder jou vervlogen regenbuien vullen mijn dagen als spiegels klinken mijn dromen als ik jouw drempel kon verlagen zou…

De roes duurde zo lang dat het wel echte liefde leek tot ik ontnuchterd ontwaakte bij een kille afscheidsgroet Zij had de mijne kunnen zijn had de mijne moeten wezen maar koos voor die ander zonder dat ik het toen wist Iemand stal mijn droom om als nieuw te dromen droomloos bleef ik achter beroofd van weer een ideaal…

jouw ogen zeggen meer dan duizend woorden ogen die spreken en woorden kunnen breken mijn hart kent de pijn die niemand kent dan ik alleen anders dan iedereen mijn kracht is gestorven toen jij mijn hart wegnam en mijn kwetsbaarheid deed leven.…

Je strooide glasscherven waar ik mijn liefde gezaaid had IJzerkrullen in mijn harmonie Je knakte de bloemen die ik vers geplukt had Je kerfde diepe groeven in mijn hart Met spijkerschoenen liep je mijn gevoel binnen Ik heb mezelf bijna verloren maar diep in mij wilde iets eruit Groter groeien sterker worden Sterker en nog…

aldoor had ik hulp aldoor hielp het me niet nu ben ik wakker geschud en zing een nieuw lied god, wat had ik problemen die enkel ik zelf zag de hulp die ik van Brechtje kreeg gaf mijn hart de genadeslag want ik werd verliefd op Brechtje de psychologe die me moest helpen en onbewust kraakte ze mijn relatie liet haar woorden mijn hart overstelpen…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

de druppel die de emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw…

Hij was zo mooi die avond, ik herinner me het nog zo goed. We keken en liepen maar rond, toen verzamelde jij al je moed. Je vertelde dat je me leuk vond, mijn adem stokte en ik keek naar de grond. Wat moest ik nu zeggen, wat moest ik nu doen? Ik keek je aan, en kreeg zomaar een zoen. Ik moest het NU zeggen heel erg gauw, dat ik ook gek was…

Mijn hart schreeuwt brandend naar het jouwe Maar je hoort het niet Het laat je koud Je bent alweer op zoek naar een ander om je aan te warmen en bitterzoet laten verlangen naar je betovering Totdat je besluit dat ook zij niet perfect is Haar hart te teer of veel te klein Onbeschaamd fladder je verder loerend naar nieuwe buit…

Nu je, onverwacht, gekomen bent, Voel ik me weer ’n zwak man, En hoe ik m’ook overtuigen wil dat je liegt, Ik kan Het niet, en weer is het mijn hart dat mij bedriegt. Je hebt ’n zakdoek, die naar Eau de Cologne ruikt. Nu ben ik niet meer overtuigd, Ik wankel weer en kan geen woorden vinden; Ik ben zo’n arme boeteling En laat me graag de…

Een rank lijf dat net iets te licht aanvoelt en met lang zwart haar inderdaad een engel van het ergste soort; zij die plots weg zijn -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Beloftes zo leeg en zonder woorden. Maar de liefde zo sterk en zo oprecht. Een déjà vu de leugens die ik hoorde. Want nu ben ik de enige die vecht. Een duister licht gebrandmerkt in je ogen. Gevlucht in stilte vóór de nacht begon. Gezworen en ternauwernood bedrogen. Toch hoopte ik en wou dat jij het kon.…

Als ik in mijn rust woel met bitterheid mijn donker hart overspoel ik enkel wacht op de volgende dag die mij wakker maakt. Als duisternis de heldere blik verhult geen lust meer het verlangen vervult roep ik die ene droom op die nooit uit komt. En ik roep in de nacht en ik smeek om een wondermacht om een betere wereld te leven maar men zal…

het is een mysterie voor me het spel gaat door voor de gebruikelijke beloning en extra uitgaven vertrouwelijke informatie zie ik in het dagboek staan dit is mijn onderzoek het gaat verder niemand aan ik contoleer alle vensters graaf in de modder je komt het allemaal tegen bij dit soort kolder euro-tekens in je ogen kun…

Gebombardeerd tot hempjes, onder- en ander goed om het vege lijf, lag het er naakt bij: het hart van de stad - bloedeloze boulevards, pleinen om zienderogen op te verdwijnen en overal was ze ver weg, nergens de jouwe. Zo goed gekleed was zij meteen al onbereikbaar; minzaam wellicht d'r mond, maar van haar lijf geen vaag idee en bovenal: werkloos…

Mag ik je nog kussen met mijn hart Lieverd, lieve schat Er is geen leegte; geen niks Maar laten we niet praten En niet kijken, niet zien Geen vriendschap of misschien Gewoon het hierbij laten.…

het begon al met verlaten en werd dan later eerst traag en dan steeds vlugger vluchten…

Vanavond heb je me echt verrast Dit had ik niet durven te dromen Dat jij zomaar na al die jaren….. Weer eventjes langs zou komen Weet je zoals je nu naast me zit Precies op het juiste moment Voel ik weer die verbondenheid Ik ben zo blij dat je er even bent Ik heb ooit zoveel van je gehouden Daardoor zal ik je nooit vergeten Vanavond heb…

Pluk een bloem van langs de straat ze kijkt me aan en lacht me toe geknakt toch kleurig levensmoe een kind dat door de branding waadt wordt naakte vrouw die lustig baadt Jaren later aan de kust zie ik haar liggen in het zand een beetje eenzaam aan de rand de blik een weinig uitgeblust gegrepen door serene rust Voegt zij de woorden tot…

Hoe jong nog waren we Prille jeugd Als de lente komt zijn de dieren niet de enigen die toenadering zoeken Het was niet mijn bedoeling je te vernietigen tot gruis slechts weg te vagen tot je niet meer bestond Ik ben je niet vergeten maar je bent wel weg uit mijn leven Hoe kan het dan dat ik overal waar ik ben jou tegenkom?…

Uit een voorbijgaand raam kiert vaag een naam word ik geroepen? Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

las ik ooit in een courant ga vanavond uit maar ga wel mooi diezelfde avond kwam ik mijn tweede liefde tegen ik ben ervoor gegaan en strandde als een natte krant soms rijmt het voor geen meter, worden gaten niet gedicht ik ging dus af…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…

Kijk in een kier van dit Stoicijns hart hoor de sponningen van het hout kraken, ik stop je woorden met de hars in hun oren, met het kracht van hun plenzende spanen, ooit waren wij samen nooit kan de wind in dit zeil dat beamen.…

Het begon Met zoeken naar woorden Van ik was En jij zou Hoe ik daarna En jij kon... En later iets drinken Maar even Voor de kou. Deur op een kier het tochtte van verleden. En hoe nog later Alleen maar nu Niet meer moeten, alleen mogen Tot jij te laat voor de trein van zeven Misschien nog net die van acht. O mocht je nog eens…