Alle inzendingen over psychologie

ik deed een kleine stap naar links, opdat de duif mij niet zou zien zijn lichte buikje stootte zacht tegen het glas ik- beschermvrouwe der duif, zoek vrede in een mooi moment mijn tuin bloeit roze nog zolang het zomer is een kleine bel luidt onmiskenbaar aan de buitenlamp de schijn bedriegt, en wendbaar vliegt een witte vlinder boven…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

verenigd in één blik de zwaluw en de arend boven bergen, in een waterval van woorden gaf de zon haar warmte weg de wolken legden boorden rond de hoogste top, een witte waas vol stil verdriet vergeet me niet! ver-geet-me-niet haar blauwe ogen dragen tranen haar blonde haar, dat vonken schiet…

Woord van dichterlijke vrijheid Dat de wandaad van het Verleden kapot rukt, Tegenwoord biedt Aan het misdadige verleden - Woord dat het leven In de tijdloze tijd Van na het geweld In zijn tegenwoordigheid Leefbaar maakt…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Kijk dan zie ik eruit als een jonge Adonis, ik denk het niet zo met mijn lange, grijze haren die door de briljantine als gladde slierten achterover golven. Ik kom net van een concert van Supertramp, ja-ja, die oudjes spelen nog steeds en ik ging flink uit mijn dak, onderdak in Wassenaar, ik lever wat op vandaag de dag, doe boeken die…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

Ik doe mijn briefje aan jou Vandaag op de flessenpost, Geef het over aan De schuimende branding op Het Callantsoger strand, En laat het gaan, Ik hoop dat het Je ooit bereiken zal, En zal rusten in je Opengevouwen hand, En dat ik je Zal leren kennen, Ook al ken ik Mezelf nog niet - Misschien helpt mijn Noodkreet aan jou ook…

gevangen in het beeld dat mijn ogen van jou schapen raapt mijn verstand de illusie van de straat…

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

In mijn buik zit een kei. Vol en koud hangt mijn jurk die niet past bij de kleur van mijn gezicht. Ik probeer te verbergen ruimte leegte diepte zin. Op die plek in mijn hoofd sloeg een steen mijn hersens in.…

Zwarte schaduw Die midden op De zonovergoten dag Alles verduistert, Hand met onderbroken Levenslijn die in het Donker tast, Op zoek naar Jij die bent Maar die voor mij Amper nog zichtbaar is…

kleine huizen aan het eind der akkers, hun wakkere bazen strooien met water, waar het veld te droge halmen draagt zie de kraaien hoe ze wentelen van oud naar nieuw, de vleugels wijdgespreid op wieken van een warme wind het zomerkind ten top dat bovenal haar wiegje vindt, een baldakijn een zachte wolk een toermalijnen page lichtvoetig…

Tekst geschreven op de muziek van 'Everything' van Michael Bublé - zie link. Schelp in 't warme zand, 'n zeester in m'n hand 'n Golf danst om m'n lijf, verhalen die ik schrijf De zomer in 't hoofd, 'n avondkaars gedoofd Je bent in alles levend voor mij En waar ik ook ben, daar ben jij altijd In m'n hoofd, in m'n hart, ik raak…

Een man, een vrouw, Een zoon, een dochter Reizen naar verre oorden Waarvan ze tot dusver Alleen maar lazen, Of waarover ze hoorden, Reizen naar de verte, Naar ver achter de horizon En nog voor ze hun doel Bereiken worden ze onderschept Door het weerbarstige heden, Een ijzeren vogel bezorgt Hen een graf in de wolken…

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

Die getooid met narrenmuts De waarheid snijdt in Snoeiharde, loepzuivere plakken Voor de onnozele rijken Die lachen om hun eigen Dommigheid - De door henzelf betaalde Hofnar houdt hen een Genadeloze spiegel voor, Een spiegel die net als Hijzelf nooit zal liegen…

een zwaluw zwoegt binnen de storm zijn vleugels torsen wind, zijn lied vervliegt op aarde kijkt een kind, in rood gelakte laarsjes (verbazing om het groot geheel speelt - allengs groter - om de kleine mond) waarom de Hemel zoveel windkracht zond begrijpt het niet maar ook dit lied zingt als vanouds van uitgeblazen kaarsjes…

Die het leven neemt Dat de ander als grootste Geschenk gegeven is, Gewetenloos en zonder Maar het minste recht Het hoogste goed vernielt, Heeft moordenaarsgedachten Die zonder uitzicht op beter Worden gedood Met de tijd…

Probeer de waarheid Te achterhalen, De kale werkelijkheid, Zonder daarbij Vooringenomen te zijn - En hoe ik ook kijk, Het enige licht Dat in mijn ogen valt Is het tegenlicht - Wat volgens mijn hersens Licht hoort te zijn is zwart En het gedachte zwarte licht, Ik zie de werkelijkheid Uitsluitend in negatief…

Een mens hoeft niet altijd mee te voelen, een mens lijdt niet altijd met je mee, een mens kan zich niet invoelen, in jouw pijn! Maar hoe schrijnend is het te bedenken dat er mensen zijn, die doordat ze niet kunnen invoelen zo immens hard kunnen zijn, dat je de tranen in je hart voelt stromen! Een mens hoeft niet mee te voelen…

Natuurlijk zal er altijd iets belangrijkers zijn, dan je druk maken (niet VET) om je slanke lijn. Natuurlijk zullen er mooiere dingen te bedenken dan dat je voorgoed je lange lokken weg moet schenken. Natuurlijk zijn er andere dingen zat, waar ik het nog niet eerder over heb gehad. Maar: een mens mag zich druk maken (niet vet) om datgene…

Roerloos was hij blijven liggen Toen het leven hem was voorbijgegaan, Het was langs hem gegaan En had hem daarbij niet aangeraakt, Slechts het onbeweeglijke bleef, Overleefde het leven van de mens Die stuurloos verder ging…

Ik leg mijn hand In die van jou, Mens die met stomheid Geslagen is, het hoofd Vol onrustige gedachten En ontelbaar vele woorden - En niet één die de uitweg Weet naar je mond, je stem Die zelfs niet de zachtste Klank weet voort te brengen, Ik laat mijn hand In die van jou, En lees zonder taal Al jouw ongesproken woorden…

De pijn, het niet verwerkte Verdriet zit opgeslagen in Het gesloten hart - Het oog wil wel huilen, Maar de traan laat zich Niet gebieden, Vindt nog niet De weg naar jou, Tijd moet eerst vervloeien, Een weg banen tussen ons twee, Dan pas kunnen we weer Tot elkaar komen In ongesproken woorden Die meedrijven met de Nieuwe…

Jij, Ik, Zo vaak onbegrepen Door mij, door jou Vinden elkaar hooguit nog In de regels van een gedicht - Jij gunt mij de wijn in mijn ogen, Om te laten stromen wat er In de diepte is, Alleen gun ik het mezelf Nog niet, ze is al opgedroogd Voor ze voor jou zichtbaar is…

Hoe rouw er van binnen Uitziet, vraag je me, Alsof je geen idee hebt - Een onzinnige vraag Op het eerste gezicht, Want over hoe het er uitziet Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan…

Ik mag dan veel hebben gelezen, veel meegemaakt en uitgeschakeld, als een engel in de zee gezwommen, de duisterste uithoeken van de hel hebben gezien, de zon ingeslikt, er nu uit zien als een dikke beer, die met een ademzucht kan weren, met een grijze haardos, die bol staat van de vlooien en het roet, ik zal hem nooit van mij afslaan het…

Een krater is geslagen In de ziel van dit bestaan, Wie ons ten diepste lief was Is voortijdig bij ons weggegaan Voordat we hem konden leren kennen - Tijd die in één mokerslag verslagen is, We zitten met ons tweeën In de leegte van dit moment De tijd van hiervoor en hierna Zijn voorgoed aan de einder verdwenen Voor ons rest voorlopig…