Alle inzendingen over algemeen

Soms is het leven keihard, maar je moet vooruit blijven bewegen. Laat niets je tegenhouden van wat je wilt bereiken in je leven. Al zit het leven heel vaak tegen en verloopt het niet altijd zoals je zal wensen. Soms moeten we keihard vechten om ons doel te bereiken. Niets in het leven gaat vanzelf, als je iets wilt moet je er aan werken. Soms zit…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Liefdesstroom esthetisch elegant komt hij binnen, verbaasd een opgewonden geheim het mystieke kan het niet goed zeggen moeilijk uit te leggen zoals na een droom een illusie, vast gebrand in een foetus houding wilde ik hem vasthouden nooit meer laten gaan fundamenteel liet ik mijn meeslepen, in een nacht vol zelfvertrouwen dat de tijd even…

Wie altijd vóórop wil gaan in 't leven, bemerkt dat achter hem zovelen... naar hetzelfde streven. Sta even stil, en laat hen gaan. Dan ziet U op Uw weg, dat de meesten buiten adem, langs de kant zijn blijven staan. En U kalm en rustig, uw eigen weg kunt blijven gaan.…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen verblinden mijn ogen zie ik het bos, zie ik mezelf ik ben de boom, het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem, met…

door het open raam waait de wind en wikkelt mij woordeloos in een moment van vrijheid waarin ik me vrijwillig gevangen geef, losgeschud van de tijd in een moment dat nooit ophoudt te bestaan, waai ik mee, ben ik altijd hier deze wind waait altijd, altijd uit de juiste hoek…

Grijs verheft de dag zich in haar nieuwe ochtendgloren. Het kader van mijn raam weerkaatst nog licht, vreemd hoe helder grauw kan zijn. Nog net uit bed, bezie ik onbedekt, hoe mensen zich in nevels hullen. Haastig kaatst het voetgeluid, dof en onbedwongen. Het is alsof de regen in hun verder huilt. Er is geen tijd. Of alles, om het hier…

ik dacht een rechte levenslijn te weten geboren, school, het huwelijk, de kinderen, het werk, de ouderdom, de dood zoals op school geschiedenis van links naar rechts de data van gebeurtenissen waarin de hoogtepunten van de strijd zijn aangegeven, de triomfen van het leven, de heldhaftigheid maar niet de begraven nachten de weeën van het…

Nog een paar dagen dan ruilen we het oude jaar voor het nieuwe in en proosten we op 2016 met mooie wensen goed gemutst en blij van zin driehonderdvijfenzestig dagen staan weer voor ons klaar dus geniet en maak dromen waar maar bovenal, "leef" en wees een beetje lief voor elkaar....…

Gered Net kwam jij, mij op het juiste spoor tegen, toen ik mezelf verloor uit mijn geestelijke bazaar, je reikte mij je hand, als mens verwant mijn hart sloot haar wonden, en nu nauw aan u verbonden om als twee mensen het liefdes universum te doorgronden.…

Ik draag ze op een ademteug op de wind die leven geeft; Gedachten onuitgesproken. Luchtig in de wolken blaast de wereld van mijn denken, aan mijn gemoed ontloken. Zij dwaalt doelloos op een zucht slechts hoorbaar als de stilte door een storm gebroken.…

Verloren in een mijmering hang ik in gedachten ergens tussen daar en halverwege, te wikken en te wegen. Verpeins ik het bestaan tot het reduceert naar simpel. Fronsend kreukt de piekering zich in een nieuwe rimpel.…

Van de bemantelde nacht daalt een ijskoud paard; de ruiter voorovergebogen houdt zich in de stijgbeugels staande, het jagend ros hinnikend in de bijtende lucht aan een rinkelend bit van sterren. De hoeven staan scherp op het beijzeld raam, een kronkelende vaart, dichte lagen star gekrompen tot grote witte sterren, overrompeld…

Een wens voor allen Een beetje minder hebben Een beetje meer "zijn" Een beetje meer levensvreugde en een beetje minder pijn Een beetje minder prestatiedrang Een beetje meer mogen Een beetje minder kritiek en een beetje meer mededogen Een beetje meer tolerantie Een beetje minder wantrouwen Een beetje minder agressie en een beetje meer…

Trappen naar boven Trappen naar beneden Decennia Glijden voorbij Er is het nu Het heden En de oorsprong in het verleden Beloftes Vroegere profeten In het toen Veel geweten De oorsprong gaat niet voorbij Maar blijft In het heden Gaat de trap naar boven of naar beneden…

Zij vangt beetjes zon stiekem op haar huid, terloops probeert zij dat te verbergen, maar pigment kleurt rozig, en verraadt waar zij scheen. Zij bewaart tevergeefs stukjes zomer op haar vel, Maar die kan daar niet blijven, en ontsnapt onderhuids naar buiten, dwars door al haar sproetjes heen.…

ik droomde, ik was in de realiteit man, man, man, dat was verschrikkelijk maar plots werd ik wakker wat een opluchting, dat zeg ik je wat een opluchting dat het slechts een droom bleek te zijn…

poëzie is een vers dat loopt als een trein ik heb ze gezien in mijn tijd de cadans vernomen die mij in slaap wiegde en deed dromen van bescheiden geluk zoals een mooi lopend vers dat z'n cadans heeft gevonden…

Een maan bleek en vol ligt in een wijde haven, waar ze niet keert, ons de tijd verleert. Gegroeid ongehavend aan de aarde, zwijgend volmaakt ver buiten een vast begrip. Stil broedt de schijf ongewijzigd op hetzelfde plan. De aarde stil zwaar mag het dragen, dankbaar onder koele glans over bomen daken, van de voltooide cirkel,…

Wij proberen gaten in verbeelding te dichten. Maar hoe mooi ook woorden kunnen lezen, tussen de regels zie je het papier. En dat papier komt van een boom. Bomen staan buiten met takken in de lucht, wortels in de grond. Die boom staat daar, zoals hij daar altijd stond. Misschien is het wel niets meer dan dat. Doodgewoon zijn…

Een lage zon over de betonweg houdt rijen wachtende auto’s vast, onderweg met fel brandende ramen. Reizigers binnenin wachten onontkoombaar in het dalend licht, hun richtingsdoel verloren, laten ze traag de nek beschijnen, voelen in onwillige overgave de tijdelijkheid schrijnen. Van omkranste wolken vallen nog enkele stralen, achteloos glijdend…

Bij blozen wil binnen naar buiten; wanneer ongemak het oppervlak van aangezicht kleurt, en roze roder wordt, naar nog roder, roodst, Verraadt dat iets van binnen gloeit, dat iets broeit en groeit, dat met het verschieten van kleur, bekent te willen ontluiken, dan bij een gesloten mond poogt door porieën weg te sluipen.…

Ik geloof dat ik maar niet geloof Dacht ze stralend Haar tenen wiebelden bij het idee Dat zij morgen op zou staan Als niet gelovend mens. Ik geloof niet in de dingen Die mij laten lachen, zei ze stralend. Ik geloof in dat ik lach. Vol ongelovig starend Trachtte de menigte te vatten Hoe dit ongeloof kon zijn. Want hoe kan iemand niet geloven…

Dan klapt hij dicht zwijgt… hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert zijn stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het echt niet Waarop zij dan briest: waarom zeg je dat dan niet stilte is erger dan de storm…

Druppels racen om wie het snelste valt, om eenmaal beneden samen te klonten, gevangen in elkaar. Van hun gezamenlijk lot nog geen weet, en ze zakken traag, onder mijn vinger scholen zij samen, onwetend hoe de zwaartekracht hun bedroog. Vanuit het groot geheel keert er nimmer een terug; ze vallen omlaag, nooit omhoog…

De reuzen uit de oudheid Verlaten ons niet Ze staan ons bij in ons verdriet Oppergoden Toen er nog niks was Toen de verhalen ontstonden Zo helder als glas Een offer brengen Om een dienst te doen Jouw afdruk in de wereld Elke stap die je zet Is een nieuwe weg Naar eenheid Die weer leidt tot verdeeldheid Dat weer leidt tot chaos Sturende…

bij tegenwind ledigen woorden zich in hardvochtige lucht de gangen van het oneindige blijken door tomeloze tijd versperd tussen doornen van meedogenloos heelt de mildheid van een moment misschien verbeeld ik me dit alles, ik zoek scorend vermogen, godin ja jij, ook al lijkt je huid vermomd, genoeg is, mijn hart op je mond…

Op het containerpark sjouwt hij een krat vol dia’s : Canadese graansilo’s, kinderen met chocomonden en schrijverskoppen. Ik ken hem van lang geleden. Beleefd knikt hij in tweeën. Of we de brokken zullen lijmen, beelden retoucheren. Maar een omkeerfilm is enkel positief en altijd transparant. Dag blijft dag en kleuren houden de warmte van…

De goudzoekers Vonden op de planeet Sterrenstof Het orakel was geschapen Want de duisternis Kwam Met het licht Sterrenstof danst overal tussenin De slang waakt…

Letters, woorden, tranen aan een zijden draadje blaadjes van een bloem: houdt hij nog van mij ? Zoeken, draaien, woorden op een schaaltje, blaadjes van een bloem: houd ik nog van hem ? Al die blaadjes van die bloemen afgerukt en weggegooid voor ‘t eeuwig vragen spel van ja of nee.…