Voor Augustijn
een koekoek zingt een liedje van verlangen
zijn trillers klinken vrolijk op het dak
een vrije vogel heeft aan regels lak
hij schenkt zijn noten blij aan alle rangen
die tonen brengen gras onder je voeten
je voelt de halmen strelen langs je huid
en bijna maak je zelf zo'n blij geluid
vergeet dat alle mensen sterven moeten
je staat en luistert, bent weer even kind
en voelt zowaar geen pijn in ziel of leden
tot iemand zegt dat haar je staan niet zint
een jonge dame maant je: maak eens plaats
de zanger zwijgt, je bent weer in heden
maar toch, het leven is weer vijf karaat
Geplaatst in de categorie: algemeen
Waar zal ik het zoeken... Prachtig geschreven vers.