Alle inzendingen over algemeen

De grote haven. Daar waar al eeuwen alles af en aan wordt gevoerd. Daar vliegen geen zwarte raven, maar wel witte meeuwen die schreeuwen en zweven boven wat er zo even vast is gesnoerd. Maar vooral naar wat er naast valt, wordt haarscherp geloerd. Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd…

zomers klokt de taille van haar rok op lome tast golft de omslag zonnige taf de rechte rug is rustplaats voor het lange haar ze voert een hondje aan de lijn als nietig tegenwicht van wat deze zomer is ze gaat door naar de zon de enkels vlechten op het keerpunt van de rok een tip wit secuur ze loopt zeker licht alsof ze beschikt…

Een omnivoor Gaat er altijd voor. Groenten, vlees of vis, Als het maar te eten is, Is hij een en al oor. Ik zou wel eens willen weten Wat voor toetjes die zoal eten.…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet het weerschijn tekent de wand met dagen in jaren schemer en morgen…

In het uitgestorven bos een bankje door schaduw bezet geen stap te veel voor hem vandaag zijn gedachten verliezend naar niets dat ooit was rust, eindelijk rust hij stond er nooit bij stil er loopt wat haast in wandelschoenen zijn verlopen dag voorbij…

Een sonnet moet voldoen aan allerlei zaken zoals aan de regels van metrum en rijm en binnen dat kader moet men een gedichtje maken afstandelijk en absoluut geen geslijm ik schreeuw het liever van de daken met mooie woorden en soms gerijm wil ik de mensen raken tot het punt van het onvermijdelijk katzwijm dus zal ik schrijven wat ik mooi…

In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

ik reisde naar de eilanden blind stof aan de voet over geschakelde vlekken aarde kwam daglicht mij tegemoet langs de hele horizon werd het licht gespleten door kreten van meeuwen aandachtig bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand…

De wind ruist langs het trillend blad glas houdt zich staande ik loop naar ’t terras wankel drink ik het leven voorbij de dood verjaart die telt niet meer ik niet minder het lege glas dat staat…

In oktober zal het sneeuwen, zegt mijn collega. Ze draagt een zonnebril met bolle glazen en ziet de wereld voller. Tussen het oogsten van de tarwe en het rooien van de bieten zal het land zich wit tooien. De herfst zal kort duren, kaal worden vòòr haar tijd, vroege winterbruid. Het zal niet koud zijn onder het stro, het rottend loof. We zullen…

Eerste blik Een keertje, jouw op mijn gerichte oogopslag, maakte voor mij een onvergetelijke dag, een keertje het horen van jouw stemgeluid, het sluit van alle andere hun praatjes uit, een keer het opsnuiven van jouw geur, bleef mijn bij als een heerlijke odeur je eerste kus, streling fluisterende liefde op weg naar de volmaaktheid…

gevolgd door een chat een nieuw avontuur gevolgd door gesprekken, elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een…

Bewust kwamen ze mij tegen naar een zo gezegd nieuw leven mijn zielsverwanten dacht ik bewust op weg naar mijn heden ik schudde hen genadeloos de hand ze hadden mij in het verleden gekregen…

Vriendschap kwam mij zoetjes strelen In mijn blijdschap, in mijn leed, Toen ik bij de kinderspelen 's Levens lentedagen sleet. Mocht wie in mijn vreugden deelde, Met een traan mijn droefheid heelde; Mocht die vriend en speelgenoot Mij beminnen tot de dood! Aan een meisje zacht van zinnen Hechte ik mij met hart en oog. 't Was mijn…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…

het heeft wel wat die knots gekke autorace in Mans de herrie, de kermis, alsmede de enorme drommen publiek de mooie sexy meiden gestoken in vaak bijzondere tuniek het gehuil der motoren, lichtflitsen van de koplampen die 's nachts de hemel sieren het moeten overnachten in de buitenlucht, vaak in de regen op het zand gelegen…

Je bent sterker dan je lijkt... Je kunt meer hebben dan je denkt Een mens breekt niet zomaar in twee Je hebt meer lef dan je denkt... Je moet niet te bang zijn in het leven Je zult het toch niet overleven Soms moeten we risico's nemen Je bent slimmer dan je denkt... Een echte meester in het leven heeft meer fouten gemaakt dan een beginneling…

Vrolijk straalt zijn rode roos haar warmte tegemoet koude rilling een tweede hands kus gedragen op handen beleefd bedank ik…

Soms maken we hele domme fouten in het leven Fouten die we ons zelf niet zo maar kunnen vergeven Maar we zullen er wel mee moeten leven Soms doen we mensen pijn, zo veel pijn dat we ze breken Soms breken we iemands hart, zo erg dat je die persoon kan opvegen Soms laten we mensen in de steek ze komen te overlijden Zonder dat we afscheid hebben…

We kijken schrijlings van de nokken neer over het kale land dat geeft en nu brutaal ontmand in naaktheid weent. Het brandt in onze hoofden; het raast stormachtig langer dan die vijf minuten, dagen langer. Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven, zien ons verbijten door de kogelgaten in rolluiken, de builen in onze harten. Maar plooien…

De zomer kijkt de winter na ongeschaafde planken zongedroogd en uitgewerkt net als hij die oude man de schrijver van weleer met verjaarde handen timmert hij ´n eigentijds verleden bij elkaar zijn nieuwe kabinet de winter achterhaald op afgeschreven hout dicht hij zijn leven…

Een straaltje licht het bos een fietser op het pad nog net te zien een man, hij was hier eerder zijn schim verdwijnt tussen de stammen ik ga voor dichterbij en zoek beschutting is het de koelte van het mos die mij bij zinnen brengt ik pak mijn fiets het licht gaat uit…

Ik ben kapot, ik ben gesloopt, ik ben gebroken Ik zal mijn stukjes weer bij elkaar rapen Ik zal mezelf stukje bij stukje weer aan elkaar naaien Ik kan wel stuk zijn van het leven Mijn hart gebroken door de liefde die het beleefde en kapot zijn van de problemen die het kan geven Gesloopt door de stress van het leven Maar wat kapot is kan ik…

op zoek naar jou gezicht, volkomend overweldigend ogen te kort om je ten volle te zien je charme achter de sluiers, bedwelmend door jou zoet geurende adem, als de ochtendwind die over mijn stille tuin neerdaalt mijn ziel jubelt van extase, zintuigen slaan op hol in de schaduw van de hartstocht smacht de liefde, het laat me mezelf verliezen…

Basiselement van het voortbestaan, Daarin drijft het ongeboren kind, Drager des levens doet de voortgang, gelijk kamelen hun meesters, schommelend bewegen en wiegen als heesters in de wind! Water is er een, Getrokken door de maan, Die werkend als een spiegelraam De nacht toelacht met zachte gloed En zorgt voor eb en overvloed Met naam…

Je moet eerst de hel overleven voordat je in het paradijs kan leven Je moet moeilijke tijden beleven om te weten wat het goede is Je moet eerst stress beleven voor dat je in echte rust kunt leven Je moet eerst duisternis leren kennen voor dat je aan het licht kunt wennen Zodra je de lelijke kant van het leven weet te overleven dan pas weet je…

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

mijn hond vermist, briefje op een verwaterde boom kettingbreuk, wat nu toch niet weer smerige handen inpoldering, dijkbewaking beperkt weliswaar maar toch, stel je voor geheugen op sterk water een vertrouwd adres straatnaam in kleine letters gezichten die terugkeren als je je ogen sluit gras dat weer fris ruikt glooiend als…