Alle inzendingen over eenzaamheid

ik hoor geluid, ik luister ik zie een schim, ik kijk ik voel liefde, ik voel maar toch weet ik zeker, dat het niet is wat ik denk ik zie,voel en hoor van alles maar ik weet dat het niet waar is ik weet dat het niet kan ik weet dat er geen liefde is in mijn hart…

Ik zit hier stil te dromen denk aan de tijden van weleer begrijp niet hoe het is gekomen maar het doet nog altijd zeer eens was jij voor mij een wonder maar helaas het was niet echt nu moet ik het doen zonder en dat bevalt me erg slecht.…

In weemoed gespeend van verstand dompel ik mij onder in gevoelens aan de rand Stop het weg! Nee niet dichterbij.. Sluit het af! Een gevecht in mij. Weggedrukt, weer een veilig gevoel Maar diep van binnen woelt het, koud en koel Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…

uitgestorven pleinen en straten huizen in de schaduw hun reikwijdte van glazen muren verschuilen geen optie zelfs niet onder de houten trap in het voorportaal het is stikken of leven het glas is immers geen pantser ergens dwaalt het door de kamers likkebaardend ladderzat als een valse profeet spijkert eenzaamheid haar vast…

achter de nacht verborgen schuif ik aan in de dans der vermetelen, ik geef u mijn woord maar eens wordt het morgen en is de kans verschoven, teniet, vermoord…

levend tussen momenten door van wanhoop en hittestress vastberaden doorklief ik de tijd moedig ontlopend de onwetenden die mijn ware gezicht niet kennen rimpelen gedachten zonder bodem mijn innerlijk gemoed zweetdruppels zwaren mijn schouders angst camoufleer ik mijn ziel in nevels van steenlawines manouvrerend tussen tranen en…

Asjeblieft bedankt en graag gedaan. Morgen zal het anders gaan. De dagen dat ik niet meer bij je ben. Ik me in mijn oorspronkelijke leven niet meer herken en niet weet of ik daar nog wel wil zijn. Ik weet niet aan welke kant de zon opkomt, aan welke kant hij de wereld weer verlaat. Ik weet niet of hij terugkomt, mij in eenzaamheid…

Ik zie het wel Hoe jij anderen Nooit bedriegt maar Zelf steeds bedrogen wordt Ik zie het wel Wat jij steeds Doet voor hen zonder Dat zij jou waarderen Ik weet het wel Dat jij je groothoudt Maar ’s nachts in je Bed stilletjes alleen huilt Ik zie het wel Maar ik ben de enige - Of niet? Wie weet is er Een engel die je kent en…

je tuin een levend schilderij in de klimrozen hangen pinda’s voor de mees en de verwilderde parkiet maar de vlaamse gaai zie jij daar liever niet die veelvraat is brutaal je rozen doen het goed de rododendron ook beide in diverse kleuren en de pas geknipte haag vormt een gladde kraag bijna op gewenste hoogte om jouw favoriete plek…

zij waren samen eenzaam gelukkig met elkaar want alleen is zo alleen ook voor een eenzaam paar…

Zingend gooi ik Frans eruit Daarna bezem ik Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze…

Ik voel me geen lust maar een last, Zit voor mijn gevoel opgesloten in een donkere kast. Het gevoel weegt zwaar op mijn hart, Mijn gedachten ver weg, mijn ogen gitzwart. Niemand die begrijpt hoe ik me werkelijk voel, Iedereen ziet alleen die vrouw in die rolstoel. Ze verdwijnen, rennen weg voor wat is, Waar is nu die arm, die knuffel die ik…

zo zal het zijn als zij verlaten en onvruchtbaar gezeten aan het raam de uren tot dagen de kamers tot huizen verzinnen en tussen hen een stilte die een hoofd vol dromen nog verbergt, een stilte die de keel dichtsnoert en ten slotte een stilte vanzelfsprekend reeds, onoverkomelijk als tussen heel oude bergen ---------------------------…

ze zaten daar getweeën zo langzaamaan een beetje dood te gaan in het stille huis als't goed ging hand in hand als 't slecht ging achter de krant samen haast twee eeuwen oud geërgerd om het falen van hun geest en hun organen wijl in het hoofd herinneringen malen houden z'elkander vast om niet alleen te moeten dwalen * "er…

Rechtopzittend in je stoel Je ogen kijken, maar geen doel Er is geen liefde en geen haat Je bent niet blij en ook niet kwaad Ver, heel ver weg ben je verdwenen Je geest is vervlogen met de tijd Er staan mensen bij jou te wenen Maar die emotie ben je kwijt En ver, heel ver weg is het fijn Het is er zo heerlijk toeven Je stapte…

Waarom zo weerloos wachten aan de kant? Wie zet je over naar een lichter land? Sommige lezers zullen dit distichon wel herkennen: de laatste twee regels van het gedichtje Hades/Heavy metal. Mijn excuses voor het hergebruik!…

Achter een brede lach van stralend witte tanden, zo'n twee vragen verwijderd van de traan van verdriet verstopt zij zich slaafs, niemand die het ziet. Thuis in haar sloppenwijk overleeft zij haar leven in eenzaamheid, houdt star en ingeperkt vast aan haar geloof Ze heeft niets anders en weet niet beter zij zijn met zo velen…

Ik voel me soms eenzaam en verlaten. Kan dan met niemand praten. Wat in mijn gedachten zich afspeelt. En denk dat ik iedereen er mee verveel. En kan alleen maar dromen, Dat ik daar toch alleen uit kan komen.....…

Al het mij dierbare sterft ieder moment steeds zie ik het gaan en laat het mij alleen in een onthutsend nu dat ik moe ben te zijn. Alles leeft telkens weer in een voortdurende golf slaat het tegen klippen hemelbestormend driest een toekomst tegemoet die onvervulbaar blijkt. Ik vergeet mezelf te zijn te rusten in het weten dat alle…

geef mij nu als een van allen zonder geweten als een van velen laat me vallen in jou vang me dan draag mij over het gras op weg naar het water naar een zee van genot ontneem mij mijn geheim neem mij dan neem mij mee laat mij zijn zoals ik leef liefde beweegt zoals het leven leeft lief, zonder geweten zijn wij vergeten en…

Sommige mensen zie jij nog als beste vrienden, maar zo zien zij jou niet meer. Het was wel zo, maar ze zijn verder gegaan, maar jij nog niet. Jij was nog niet zover. Jij had verwacht dat de vriendschap voor altijd zal gaan duren. Je wist het zeker. Maar ben je daar nu nog zeker van? Je vindt het moeilijk om verder te gaan. Je wilt die goede…

De eenzaamheid van het niet kunnen maar wel willen staat op zijn voorhoofd gegrift het niet kunnen vragen, omdat ie zo niet is opgevoed belemmerd hem in zijn doen, zijn laten zijn alles. Tot de ander hem de vraag stelt, zal ik even… hij glimlacht en mompelt: ik durfde het niet te vragen… en zo is eenzaamheid geboren, uit mensen…

Het begon niet met het zwijgen, de stilte die je me zo lang toevertrouwde tijdens het reizen van mijn ademloze wachten de regen hield onze dromen bijeen en wij sliepen terug naar jou bij jou, bij jou, bij jou was er een andere horizon en minder ruimte voor twijfel bij jou bleef het onbewuste binnen de inhoud en had de vorm geen kans…

Mijn vader en dan urenlang, dagenlang niets en dan mijn moeder, sjokkend, zijn leed torsend, af en toe iets ervan morsend (maar met zulke zachte ogen, zij) en dan mijn broers, boos, zo boos dat zij dampten, dikke wolken sloegen van hen af, en dan weer niet maanden, jarenlang en dan weer mijn vader - 'waar zijn jullie?' - oud en haastig…

Wat rest is, de left- overs wat rest is een restant wat rest zijn de brokstukken van wat eens een geheel was, wat rest is de hond in de pot, de deksel op de neus. Wat rest is de puinhoop, van wat ooit een samenspel was, maar nu voorgoed verbrokkeld tot gruis, wat rest is stof, die opwaait in de wind, die niemand ooit nog terug…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

ik kan het best alleen het is zo zwaar enkel met mezelf en de steeds terugkerende hoop hij blijft verdwijnen…

we warmden ons vele jaren bij de open haard van ons vuur maar vergaten er tijdig nieuwe blokken in te gooien…

Een dag niets gedacht, is een dag om te vergeten. Een dag niets beleefd, is een dag uit mijn leven. Een dag dat ik huilen mag, is een dag zonder lach. Een dag gevuld met leegte, is een dag die ik eenzaam beleven mag.…

"Ik loop als een schooier door weer en door wind tot laat en tot diep in de nacht" dat was zijn lijf lied zwervend ging hij door het leven eenzaam en alleen niets kon hem nog vreugde geven niemand wilde hij om zich heen hij liep over straat te dwalen niets kon hem nog overhalen terug te keren naar zijn huis hij voelde zich daar niet…